Hard, afwijzend en veeleisend tegen jezelf zijn, maar zorgzaam voor anderen. Niet van jezelf toestaan dat je soms fouten maakt, maar een ander in dezelfde situatie troostend en bemoedigend toespreken. Komt dit je bekend voor? Dan is het tijd om iets over zelfacceptatie te leren.

Troost

Misschien is het dan tijd om wat liever voor jezelf te worden. Want jij hebt soms ook troost nodig en iemand die zegt: “Het is ok, ik ben er voor je.” Die persoon kun jij ook voor jezelf zijn. Dat voelt een beetje gek, vooral als je gewend bent om jezelf bestraffend toe te spreken als er iets mis gaat. Toch kun je jouw troostende kant ontwikkelen, als jij je daar bewust van bent en er voldoende aandacht aan geeft.

Jongere versie

Misschien heb je vroeger nooit geleerd om jezelf zo toe te spreken en miste je iemand waarvan je dat kon leren. Je jongere versie heeft daar beschermende patronen voor ontwikkeld of overgenomen die op dat moment nodig waren om psychisch te overleven, maar op dit moment blokkeer je er misschien door. Probeer te ontdekken waar het kind in jou, die dit gedrag in stand houdt, eigenlijk om vraagt. Wat heb je nodig?

Verbreek de negatieve spiraal

Laat de negatieve gedachten over jezelf naar boven komen en schrijf ze op. Door ze aandacht te geven ga je al een connectie aan met waar ze vandaan komen.

Doe een reality check en vraag jezelf de volgende drie dingen af:

• Is deze gedachte waar?
• Geeft deze gedachte mij een goed gevoel?
• Helpt deze gedachte bij het bereiken van mijn doelen?

Deze vragen helpen de negatieve spiraal te doorbreken.

Een alternatief

De volgende stap is om een positief alternatief op te schrijven die je negatieve gedachte onschadelijk maakt.

• Vervang bijvoorbeeld de gedachte: “Ik kan dit niet”, door: “Ik kan dit aan. Het is een mooie gelegenheid om te groeien. Ik ben een waardevol persoon en heb genoeg kracht om hiermee om te gaan, maar ik begrijp ook waar deze spanning vandaan komt. Die mag er zijn, het is ok.”
• Probeer deze alternatieve gedachten ook te voelen in plaats van het alleen maar te denken. Stel jezelf voor hoe je een kind zou troosten en probeer die gevoelens van geborgenheid en bevestiging op jezelf te richten. Omarm jezelf in gedachte en vervang: ‘Ik ben machteloos en kwetsbaar’ met: ‘Ik heb zelf de controle over mijn veiligheid en welbevinden.’

Zelfacceptatie oefenen

Iets dat zo diep geworteld zit verandert natuurlijk niet zomaar, dus het is wel zaak om dit vaak te oefenen. Hoe vaker het lukt om jezelf als liefdevolle ouder toe te spreken, hoe sneller dit een automatisme wordt. Dus oefen dit zo vaak mogelijk!