Een jaar geleden, augustus 2018, zat ik nog volledig thuis. Ik mocht van het UWV nog niet werken en moest goed mijn rust pakken. Want in september zou mijn leven er opeens heel anders uit gaan zien. Op de dinsdag naar school en donderdag en vrijdag werken. Weer een stap de goede richting op!
De eerste weken
Ze waren zwaar. Na jaren weer de schoolbanken in en ernaast ook nog twee dagen werken en af en toe naar therapie. Ik was dan ook vooral moe en probeerde zo min mogelijk te plannen omdat ik weer in een ritme moest komen. Wat wel erg prettig was, was dat ik nog therapie volgde, en daar dus mijn verhaal kon doen. Maar ook vragen stellen en tips krijgen, omdat ik bang was om snel weer terug te vallen. Ik was niet voor niets thuis komen te zitten.
Een jaar later
Vandaag de dag lijkt het alsof ik weer een normaal leven heb. Ik werk inmiddels 4 dagen en ga in september weer naar school. Dus dan weer 5 dagen per week aan de bak. Langzaam maar zeker gaan mensen vergeten hoe ik er een jaar geleden bij zat.
Vind ik het een probleem? Nee zeker niet. Ik begrijp heel goed dat het naar de achtergrond verdwijnt. Van buiten ziet het er ook uit alsof ik volledig hersteld ben. Ik werk weer normale dagen, school gaat goed, we zijn meerdere avonden per week de deur uit. Dus het is logisch dat anderen daar een beeld door vormen. Maar ben ik er al? Nee, totaal niet.
De dagen op mijn werk zijn lang. Ik merk als de werkdag ten einde komt, dat ik al erg moe ben. Er zijn zelfs dagen bij dat ik het liefst gewoon even mijn hoofd neer leg voor een dutje. Op die momenten moet ik echt zorgen dat ik iets om handen heb, want ik ben er bang voor dat ik anders nog staand in slaap val. De laatste dag van mijn werkweek, de zaterdag, is gelukkig een korte dag. De winkel sluit om 16.00 uur en dan stap ik lekker op de motor naar huis.
Maar die vermoeidheid is heel duidelijk nog aanwezig. Thuis kan ik bijna geen film afkijken omdat ik op de bank in slaap val. En ik moet er op letten dat ik minder snel ge�rriteerd moet reageren omdat ik even niet lekker in mijn vel zit. Ik heb nog steeds mijn ups en downs.
�Hoe gemakkelijk toch is het bergen te verzetten, en hoe betrekkelijk is alles toch. De berg ligt voor mij, ik keer mij om, en reeds ligt de berg achter mij.�
Henri Bruning
De mensen dicht om me heen
Zij zien nog steeds de moeilijke dagen die ik heb en gelukkig praat ik er redelijk makkelijk over. Maar de mensen net iets verder weg, zien mij weer als een �normaal� persoon, met een druk leven. Ergens is dat natuurlijk fijn, niet meer een stempel hebben op je voorhoofd. Maar die mensen vinden het soms moeilijk als je een afspraak verzet omdat je aan jezelf moet denken of dat je niet naar die ene verjaardag komt omdat je toch te moe bent.
Gelukkig heb ik een partner die heel veel begrip heeft voor mij en mijn situatie. Iemand die mij belt, als ik te laat thuis ben. Gewoon om even te weten of alles wel goed gaat onderweg. Iemand die mij knuffelt als ik het even zwaar heb. En onze part-time-poes, of leasepoes zoals mijn lief haar noemt, geeft me ook heel veel rust. Het is de poes van de buren, maar ze komt vrijwel dagelijks met me kroelen en blijft rustig de hele dag plakken. Door haar vergeet ik soms even dat ik nog niet helemaal beter ben, maar ze herinnert me er ook zeker aan af en toe rust te nemen.
Het nummer van deze week is Hope van Twista. Ik ben niet gelovig maar heb het nummer wel grijs gedraaid. Ik heb het nummer een ander jasje gestoken in gedachte, want ik ben zeker �hopeful for today�. Ik ben er nog niet. Maar wacht maar, ik ga nog zo veel bereiken. Wereld, pas maar op, ik ben al onderweg!
Liefs, Ren�e
Ik wil mezelf zijn. Mijn hele zelf. Ik heb er hard voor gevochten en nog harder aan gewerkt. Maar, als je eenmaal zo ver bent gekomen dat jezelf zijn regelmatig lukt, dan heb je nog meningen en beelden van anderen. Moet je daar lak aan hebben? Ja en nee.
Als er 1 proces is waar je nogal afhankelijk bent van beelden van anderen is het wel het sollicitatieproces. Daar zit ik nu middenin. Mijn vriendinnen weten dat ik een baan zoek en helpen me graag. Een van hen kwam laatst met een enorm leuke kans. Bij een bedrijf wat gespecialiseerd is in jeugdzorg, zochten ze een coach voor jongeren met problemen of een achterstand. Geknipt voor mij. Zij kende de eigenaar en zou hem bellen om een goed woordje te doen. Helaas liep dat uit op een harde confrontatie met stigma en beelden van anderen. Zij had in al haar enthousiasme en geloof in mij ook aangehaald dat ik Borderline heb; Juist omdat ze dat in deze functie als een pre ziet, wat ook zeker waar is in dit geval. Maar de man aan de andere kant kent mij niet, en noemde mij een te groot risico. Einde sollicitatie, nog voor deze begonnen was. Dat is natuurlijk ongelooflijk balen. Waar ging dit mis?
Het beeld van Borderline
Bij het beeld van Borderline. Deze man zit in de geestelijke gezondheidszorg en kent het fenomeen Borderline. Hij heeft daar vast ervaring mee en kent kenmerken. Aan sommige van die kenmerken kan een risico hangen en hij probeert, natuurlijk, zijn bedrijf te runnen met zo min mogelijk risico. Maar hij kent mij niet. Mijn vriendin wel. Zij weet dat ik veel meer ben dan dat. Dat ik juist van iets wat gezien wordt als zwakte, een kracht heb gemaakt door zelfinzicht en kunde. Dat ik goed functioneer en aanpassingsvermogen heb. Dat ik veel meer te bieden heb. Alleen, met het noemen van Borderline cre�erde zij een link naar een beeld wat al het andere wegvaagde. Een heel beperkt beeld, een stigma, maar het bepaald wel de uitkomst.
Hokjes denken
Wij mensen zijn nogal voorgeprogrammeerd. Als je bedenkt dat we maar 10 procent van wat we met onze zintuigen waarnemen ook echt bewust verwerken, dan kun je je afvragen wat er met die andere 90 procent gebeurt. Het merendeel wat wij waarnemen wordt onbewust verwerkt door onze hersenen. En die zijn een meester in het snel verwerken van informatie zodat ons bewustzijn er iets mee kan, dat we kunnen reageren, of niet. Dat doen ze onder andere door informatie te categoriseren. En dat is nodig, want er komt zoveel informatie op ons af, �en er wordt zo snel een reactie verwacht, dat zou anders niet kunnen. Onze hersenen zijn onze computer, er speelt zich heel veel op de achtergrond af, zodat jij je spel kan spelen, boek kan schrijven, je werk kan doen.
Helaas heeft dat wel ook nadelen. Onze hersenen organiseren de wereld wel enkel in de categorie�n die ze kennen; we zien de wereld dus enkel zoals wij zelf zijn. We zien de wereld met wat we geleerd hebben, gezien hebben, meegemaakt hebben. Naarmate we ouder worden komen er weinig categorie�n meer bij, alles wat we meemaken wordt vergeleken met de hokjes die we kennen. Dat kan resulteren dat je in een beperkt hokje wordt geduwd, een verkeerd hokje, of, nog erger, dat er geen hokje voor je is. Want hoe moeten je hersenen reageren op iets wat ze niet kennen? Dat voelt als risico. Je zal, in ieder geval, in eerste instantie, nooit als heel persoon gezien worden. Je wordt ingedeeld op basis van een kenmerk of kenmerken. Dat is waar je rekening mee moet houden. Dat is strategie.
Strategisch zijn
Strategie kan een negatieve smaak hebben, omdat je bewust bezig bent met wat je laat zien en niet, dat je kiest voor een bepaalde rol, en dus niet helemaal jezelf bent. Ik vind het af en toe moeilijk, en voel ook weerstand, om strategisch te zijn. Er wordt erg veel geroepen dat we vooral ons zelf moeten kunnen zijn, en ik vind het jammer dat ik sommige dingen niet zomaar kan uiten. Dat er vooroordelen zijn. Maar zonder hokjes kunnen wij niets. De diagnose Borderline is ook een hokje en is absoluut niet compleet. Er zijn minstens 380 manieren om Borderline te hebben, en deze worden absoluut niet gedekt in het lijstje van 10 kenmerken. Maar ook ik gebruik het hokje Borderline als uitgangspunt. In het begin om mezelf te helpen in herstel en nu in mijn missie om meer bewustzijn te cre�ren voor geestelijke gezondheid. Ik weet zeker dat ik daar ook wel eens kort door de bocht ga.
Jezelf kennen
Strategisch denken is het hebben van een plan, het rekening houden met je omgeving. Als je begrijpt hoe jij en de ander �werken�, hoe ons wereldbeeld tot stand komt, dan is het wel makkelijker om kansen te cre�ren waarin je jezelf kan zijn. En zoals dat geldt voor veel dingen in deze wereld: het gaat erom wie er aan het stuur zit en wat de bedoelingen van die persoon zijn.
Dat betekent dat je jezelf niet maar overal doorheen moet bluffen en dat je enkel bezig bent met wat de ander verwacht. Dan ben je niet jezelf. Jouw taak is heel goed weten wie je bent, wat je kan, wat je nodig hebt en wat je te brengen hebt. Het is van belang dat je jezelf kent. En dat je verantwoordelijkheid neemt. Bij sollicitaties geldt dan dat je goed inschat of je iets kan of niet. Dat je gelooft dat je ook echt kan functioneren daar. Dat je je daarna richt op hoe je het beste �binnen� kan komen is positief strategisch.
Deze mislukte �sollicitatie� was een goede reminder hoe het nog staat met beelden over geestelijke gezondheid. En opnieuw gaf het me inzicht in dat we moeten focussen op meer informatie hieromtrent, en niet op het tegengaan of bevechten van toch al bestaande beelden. Met meer informatie kun je de categorie�n van mensen verbreden. Net zoals mijn vriendin mij als heel persoon zag en haar hokje van mij veel breder was dan Borderline. Bekendheid met, maakt minder eng, voelt minder als een risico en geeft meer kans op andere reacties.
Welkom op deze wereld. Papa en mama zijn gelukkig dat je er bent, opa en oma zijn ongeduldig om je te zien en de katten liggen op je te wachten in de wieg. Je bent fragiel, afhankelijk en moet alles nog leren. Eten, kruipen, lopen, praten. Kleine stapjes die straks een deur open zetten naar de grote boze wereld die op je wacht. Maar eerst letterlijk en figuurlijk baby stapjes zetten. Je mag er zijn.
Aan mijn 4-jarige ik
Nog meer dingen leren! Je gaat straks naar school, je gaat vrienden maken en iedereen is hier nog gelijk. Je gaat leren delen, ruzie maken, maar ook leren uitpraten. Je gaat zelf uitkiezen wat je aan wil, je gaat een mening vormen.
Je gaat fouten maken en ongelukjes krijgen (hete thee over je benen gooien geeft je moeder een hartverzakking en ook achteruit kijken met fietsen is niet handig, maar dit kon ik je van te voren helaas niet zeggen!) Geniet van de basisschool-jaren. Maar bereidt je voor op gemene woorden van klasgenootjes. Het is een voorbereiding voor de middelbare school. Je mag er zijn.
Aan mijn 10-jarige ik
Je ouders zullen uit elkaar gaan, maar later zul je inzien dat dat een goede keuze is geweest. Geniet met mama in de flat en maak je roze kamer bij papa blauw. Gewoon omdat het kan! Je gaat straks naar de middelbare school. Daar zal je het moeilijk krijgen met blijven zitten en pesters, maar je gaat hier veel van leren. Je gaat twijfelen aan jezelf en vergeet dat je mensen om je heen hebt waar je mee kan praten. Je bent niet alleen! Je mag er zijn.
Aan mijn 16-jarige ik
Je hebt al aardig wat meegemaakt inmiddels en er is nog meer onderweg. Volgend jaar ga je het huis uit en je gaat een moeilijke tijd tegemoet. Hier kan je je niet op voorbereiden, want wie verwacht op deze manier behandelt te worden door zijn partner? Ik zou zo graag willen dat je direct hulp zoekt, straks op je 19de, maar helaas ga je alles wegstoppen. Je krijgt de mogelijkheid om deze keuze weer recht te zetten, maar daar zal veel tijd overheen gaan. Je raakt je weg kwijt, maar vertrouw in jezelf! Je mag er zijn.
Aan mijn 27-jarige ik
Je burn-out is onderweg. Maar dit zal goed voor je zijn. Neem je rust en leer jezelf opnieuw kennen. Weet je nog, die keuze die je maakte toen je 19 was? Je gaat deze in de komende periode rechtzetten. Je gaat belangrijke keuzes maken die heel veel invloed hebben op je leven. Je was een onzekere vrouw, maar je wordt zo veel sterker de komende 2 jaar. Je mag er zijn.
Aan mijn bijna 30-jarige ik
Bijna de big 3-0, de dirty thirty! En kijk hoe goed je bezig bent. Je zit op school waar het goed gaat. Je hebt een baan. Je bent gelukkig. Je hebt lieve, betrouwbare vrienden. Je bent zelfverzekerder dan ooit. Therapie is alweer 7 maanden geleden afgerond en je kan het nu echt zonder professionele hulp.
Dus even kort samengevat, je bent je leven aan het vormen zoals je dat altijd voor je zag. Daar mag je trots op zijn. Verlies dit nou eens niet zo vaak uit het oog. Je mag fouten maken, niet alles hoeft perfect. Zo lang je maar je best doet en gelukkig bent met wat je doet en wie je bent.
Op naar de toekomst! Je mag er zijn en je bent er ook!
Het nummer van deze week is Beggers & Poets met Sweat pea. Ik ben veranderd en dat uit zich nu ook naar kleding en muziek. Ik wordt verliefd op de jaren �40, �50 en �60. Mijn eerste 2 jaren 50 jurken zijn aan mijn kledingkast toegevoegd en dat kunnen er alleen nog maar meer worden. Hier wordt ik vrolijk van!
Liefs, Ren�e
We weten dat het ons veel brengt, houden van jezelf. Maar het lijkt toch 1 van de moeilijkste dingen om te doen. We hebben onzekerheden en zijn vaak veel strenger tegen onszelf dan dat we tegen anderen, om wie we geven, zijn.
De eerste keer dat ik mij dat realiseerde was toen iemand het volgende tegen mij zei: �Draai het eens om, als niet jij dit had gedaan maar ik, zou je dan ook zo streng reageren? Of zou je dan meer begrip tonen en mij steunen in het proces?� Die kwam wel binnen, ik zou inderdaad nooit reageren op een actie van mijn beste vriendin met diezelfde woorden en houding. Jezelf al het goeds wensen zou je natuurlijk af moeten gaan. Helaas is het in de meeste gevallen iets wat je moet leren. En gelukkig kan dat!
Begin bij een ander en werk naar jezelf toe
Het liefhebben, steunen en motiveren van een ander, gaat je misschien wat makkelijker af. Begin daarom met iemand waar je veel van houdt, neem hem of haar in gedachten: je broer, beste vriendin of je moeder. Denk aan hem of haar en ga na waarom je zoveel van deze persoon houdt. Bijvoorbeeld: je bent eerlijk, grappig of je bent inspirerend. Denk daarna aan alles wat je wenst voor hem of haar: ik wens je geluk, liefde en gezondheid toe.
Probeer het nu voor jezelf:
- Ik ben slim
- Ik ben grappig
- Ik ben een doorzetter
- Ik wens dat ik me gelukkig voel
- Ik wens dat ik me zelfverzekerd voel
- Ik wens dat ik me zorgeloos voel
Maak een lijstje voor jezelf met jouw belangrijkste aandachtspunten of dingen waar jij je goed over voelt. Dit hoeft echt geen lange lijst te zijn. Heb je toch nog wat moeite? Probeer dan te bedenken hoe anderen je zien. Wat zou je beste vriendin of broer over je zeggen? Schrijf het op en pak het er bij wanneer je wat liefde kunt gebruiken.
Zeg dat je van jezelf houdt!
Kamal Ravikant �beschrijft in zijn boek een ander trucje: gewoon �zeggen� (in gedachten) dat je van jezelf houdt. Tijdens het tandenpoetsen, tijdens het koken, tijdens het wandelen of vlak voor het slapen.
In het begin voelt het zeker onwennig en �gek�. Maar het werkt! Je onderbewuste is namelijk best na�ef en neemt veel dingen voor waarheid aan. Na een tijdje ga je het echt geloven. Het wordt je nieuwe waarheid!
Ken jij nog een trucje om zelfliefde te stimuleren?
Self-love is the source of�all our other loves. -�Pierre Corneille
NiceDay: beschrijf statements die je tegen jezelf zegt in je NiceDay-dagboek en schrijf erbij hoe je je hierdoor voelt. Je kan ook op je Daily Planner een reminder toevoegen om dagelijks stil te staan bij wat zelfliefde!
Op reis heb ik veel inzichten gekregen. Inzichten in wie ik ben en hoe ik mijn leven in wil richten. Ik heb mezelf veel de waaromvraag gesteld en dat heeft mijn kwaliteit van leven nu al enorm verhoogd; en ik ben pas net begonnen!
Als je echt iets wil onderzoeken in je leven en je erachter wil komen wie je bent, wat je wil en belangrijk vindt, en hoe je dat gaat bereiken, is de waaromvraag erg belangrijk. �Waarom� gaat in op betekenis, op oorsprong, op motivatie en passie. �Waarom� graaft dieper dan �hoe� en �wat�. �Hoe� en �wat� vloeien voort uit �waarom� en geven praktische invulling.
De waaromvraag
De waaromvraag helpt me terug redeneren naar de oorsprong van mijn gedachten, gedrag en acties. Snap ik die oorsprong? En past het nog bij mij? En, zo niet, kan ik deze oorsprong veranderen? Als dat niet mogelijk is kan ik wellicht een andere weg kiezen; een andere �hoe� en �wat dan� dat ik tot nu toe heb gedaan, voor dezelfde oorsprong.
Dat zal ik uitleggen. Een belangrijk thema voor mij, voor en aan het begin van mijn reis, was waarom ik het gevoel had dat ik wel drie jaar kon slapen, dat ik op was, dat ik zo niet verder zou kunnen. Het antwoord daarop heb ik gevonden. Ik heb mijzelf nooit helemaal geaccepteerd voor wie ik ben. Ik ontkende dat ik Borderline heb en dat dat bepaalde dingen van mij vraagt. Ik nam geen ruimte. En daardoor verloor ik meer en meer energie. Energie die ik niet had. Energie die ik leende. En dat resulteerde in burn-outs en zware depressies. Wanhopige pogingen van mijn lichaam en geest om energie terug te krijgen. En ik verloor mezelf meer en meer. Want, zonder energie kun je niet jezelf zijn, enkel een uitgeholde versie.
Mijn oorsprong gaat niet veranderen. Ik blijf Bouwke, een heel persoon, met ook een onderdeel Borderline. Maar dan kom je bij het �hoe� en �wat�. En daar kunnen prachtige dingen gebeuren. Want er leiden meerdere wegen naar Rome.
Jezelf zijn
Hoe kan ik Bouwke zijn? Hoe kan ik mezelf helemaal zijn? Zo simpel. Zo duidelijk. Door mijn hele zelf aan bod te laten komen. Hoe kan ik mijn leven zo inrichten dat dat gebeurt? Uit deze hoe vragen zijn zoveel belangrijke antwoorden gekomen. Ik vind liefdevolle, steunende, betekenisvolle relaties belangrijk. Sport is fijn, rust vinden en niets doen zijn voor mij belangrijk. Ik vind waardering fijn en anderen helpen fijn. Mijn intelligentie en creativiteit gebruiken is fijn. Ik vind alleen zijn op zijn tijd fijn en heb ik nodig. En nog zoveel meer.
Al deze facetten zijn onderdeel van mij en kunnen me helpen bij het inrichten van mijn leven. Het �wat�. Wat ga ik dan doen? Ik heb gekeken naar deze hoe�s en ben bezig met een aantal wat�s in mijn leven. De eerste is bijvoorbeeld werk. Wat wil ik met werk? Mijn eerste beslissing daarin is dat ik wil proberen om maar 24 uur per week te werken. 24 uur zou genoeg moeten verdienen voor een basis, zou genoeg rust moeten geven om bij te komen en zou genoeg tijd over moeten laten voor vrienden, helpen van anderen, sport en creativiteit.
Balans werk en priv�
Ondertussen ben ik al een tijdje 24 uur aan het werk en ik merk dat ik op de goede weg zit met deze beslissing. Onlangs had ik nog een gesprek met een vriendin van mij. Zij vroeg mij naar onze andere vriendinnen. Hoe het met ze gaat. Ze heeft het druk en wil eigenlijk bellen, maar dat komt er elke keer niet van. Ze schrikt als ik zeg dat ik me zorgen maak over een van ons. Had ze toch moeten bellen. Ze voelt zich schuldig. Voor zoveel is dit normaal, druk druk druk. Iedereen heeft zijn eigen leven. Maar, ik ben zo blij dat ik tijd, ruimte en energie heb gecre�erd om bij mijn vriendinnen langs te gaan, te praten, te lachen. Maar ook om anderen spontaan te helpen. Gewoon. Omdat het kan. En dan heb ik zelfs nog tijd om �s ochtends rustig wakker te worden met een kopje koffie op bed. Of om een zondag helemaal niets te doen en bij te komen. Zonder prikkels. Dit alles geeft me kwaliteit van leven.
Deze keuzes zijn niet altijd of enkel makkelijk. 24 uur werken verdient een stuk minder en het is niet makkelijk een passende baan te vinden. Dat zal ook nooit meteen gaan. Ik werk nu gewoon. Iets vinden waar ik ook mijn talenten in kwijt kan zal nog wel een uitdaging zijn. Of wellicht kan ik die in mijn vrije tijd ergens in kwijt. Either way, ik heb geduld. Want ik zie wat 24 uur werken met me doet. En ik geloof in waarom ik het doe. Ik heb enorm veel vertrouwen in de toekomst, als ik mijn waarom maar als kompas blijf houden.
Stel jij jezelf wel eens de waaromvraag? Ik raad je aan dit af en toe te doen. En dan ook eens te kijken naar hoe je aan je �waarom� uiting geeft en wat je doet. Ik denk dat het je inzichten geeft. Veel plezier met leren over jezelf!
Zelfvertrouwen is een lastig iets. Vrijwel niemand voelt zich altijd zelfverzekerd, en gelukkig is dat ook niet nodig. Maar, jezelf in veel situaties onzeker voelen is niet fijn, zeker niet als dit voor een langere periode aanhoudt. Waar het uiteindelijk op neerkomt, is dat de werkelijkheid een waarneming is: als je je zelfverzekerd voelt, dan ben je dat ook. Om dit gevoel te stimuleren kan je een paar simpele dingen doen. Probeer deze praktische tips en geef je zelfvertrouwen een boost!
Glimlachen
Ja, zo simpel kan het zijn. Glimlachen maakt namelijk endorfine en serotonine aan, hierdoor voel je je beter. Dit fijne gevoel zorgt voor een positieve boost – hierdoor sta je sterker in je schoenen.
Denk aan je houding
Onderzoek wijst uit dat je lichaamshouding aan je hersenen vertelt dat je je op een bepaalde manier voelt versterkt — �een zelfverzekerde houding zorgt dat je je ook zo voelt. Dus: voeten onder je schouders, schouders naar achteren, borst naar voren, rechte rug, kin omhoog, kijk naar voren en maak je lang.
Iedereen worstelt
Sommige mensen kunnen het heel goed verbergen maar, bijna iedereen heeft wel eens geworsteld met zijn of haar zelfvertrouwen. Omdat iedereen momenten van onzekerheid ervaart, zijn de meeste mensen vaak te druk bezig met hoe ze zelf overkomen – ze hebben dus niet eens tijd om jou te beoordelen! Kan jij gewoon ontspannen ;).
Doe iets waar je bang van wordt
Praten met vreemden of een groep toespreken spannend? Probeer en analyseer hoe jij je erbij voelt. Was het echt zo eng? Wat ging er goed? En datgene wat fout ging, ging dat wel echt fout? Stapje voor stapje voel je je zelfverzekerder in de situatie.
Kleed je leuk aan
Je hebt wel eens dagen waarop je echt niet weet wat je aan moet en dat kan je onzeker laten voelen. Probeer daarom iedere dag na te denken hoe jij je wil presenteren. Maak ook tijd om leuke kleren voor jezelf te kopen. Je hoeft geen kasten vol met leuke spullen te hebben, maar zorg ervoor dat je een aantal items hebt waarin jij je fijn voelt. Dit kan je dag een extra boost geven! Let wel: uiteindelijk gaat het om de inhoud!
Wat geeft jouw zelfverzekerdheid een boost? Deel het hieronder!
Het klinkt misschien raar of arrogant, maar wanneer ben je voor het laatst echt trots geweest op jezelf? Iets wat je hebt ondernomen of gezegd. Een stap die je hebt gezet in de juiste richting. Geen idee zeker? Want op kleine dingen lijken we niet trots te kunnen zijn. We zien alleen de grote overwinningen, toch zijn die niet belangrijker dan de kleine stapjes die we nemen.
Awards
Hoe kom ik hier nu zo op? Afgelopen weekend heb ik 2 regionale wedstrijden gehad van dansen. Ik dans modern en streetdance/hip-hop met een klein groepje geweldige meiden (selectiegroep). Elke wedstrijd worden er 3 awards uitgereikt. Voor de mooiste, grappigste, energiekste dansen van de hele show. En daar komt hij natuurlijk: we hebben een award gewonnen! Wat zeg ik? Twee stuks! Bij de eerste award spatte de verbazing er al vanaf, bij de tweede was het nog leuker!
Toen de ongeloof een beetje was gezakt, maakte het plaats voor trots. Ik ging de dag analyseren en besefte me dat ik eigenlijk een echt leuke dag had gehad! Kwam het door de prijzen? Natuurlijk was dat de kers op de taart,maar de zenuwen die altijd overheersten hadden deze dag plaats gemaakt voor genieten en emotie. Ik kon niet wachten om de dansvloer op te gaan en te laten zien wat we konden.
Steun
Bij de tweede show had ik publiek! Mijn moeder, beste vriend en een goede vriendin kwamen kijken. Natuurlijk sta je daar wel even bij stil, maar zodra de eerste klanken van de muziek opkomen begint het genieten van de dans. Een paar minuten van emotie en meer dan dans bestaat er even niet.
Ik word door mijn ouders en partner hierin heel erg gesteund. En ze komen allemaal kijken als de mogelijkheid er is. Dat voelt zo vreselijk goed. Uiteindelijk moet ik het alleen doen, daar op het podium, maar door lieve woorden en hun aanwezigheid lijkt het net even wat beter te gaan.
Kleine dingen om trots op te zijn
Dit is natuurlijk zo�n grote gebeurtenis om trots op te zijn. Dit is een flinke boost om net even iets makkelijker ook trots te zijn op kleine dingen. Zoals dat ene gerecht dat je voor het eerst maakt en in een keer lukt, of juist na drie verwoeste pogingen en je gaf niet op. Toch weer het hardlopen oppakken, nadat je dat al twee maanden tegen jezelf zegt. Of dat chocolaatje laten liggen, ondanks dat hij verleidelijk naar je kijkt.
Wees trots zonder arrogant te worden, dat siert je veel beter. Kijk ook eens om je heen. De mensen naast je. Ben je trots op iemand, zeg het! Weer die enorme boost, die blozende wangen en het goede gevoel, dat wil je toch doorgeven? Zodra we klaar waren met de wedstrijden en we onze tassen aan het inpakken waren, heb ik een momentje genomen om de meiden duidelijk te maken dat ik trots was dat we dit maar even gedaan hadden.�Was het nodig? Nee, het was duidelijk dat we echt hebben staan knallen. Was het de tweede kers op de taart? Ja!
Het nummer van deze week is Ain�t my fault van Bebe Rexha. Dit is ��n van de winnende dansen. Duim je mee dat wij in juni mogen dansen in Ahoy? Dat is de overtreffende trap van de wedstrijden van afgelopen weekend, de landelijke voorstelling.
Liefs, Ren�e x
Zie jij ook zo veel verliefde mensen om je heen? Valentijnsdag komt er weer aan en er wordt weer extra aandacht aan liefde besteed. Maar aan zelfliefde wordt minder aandacht besteed. Best gek eigenlijk, want jij bent �degene waarmee je nog heel je leven vooruit moet. In dit artikel leggen we je uit waarom het belangrijk is om eerst van jezelf te houden voordat je van een ander houdt. �
Eerst van jezelf houden
Iedereen verlangt naar liefde, maar hoe je liefde ervaart hangt af van je overtuigingensysteem. De regeltjes die jij jezelf voorlegt beslissen hoe jij liefde geeft en ontvangt. Wanneer jij niet de controle hebt over dit overtuigingensysteem, ontstaat er spanning. En juist daarom is het belangrijk om eerst van jezelf te houden en te zorgen voor een gezond overtuigingensysteem!
Een nieuwe liefde maakt heel wat gevoelens bij je los, maar degene in kwestie heeft geen super powers. De enige die jou gelukkig kan maken ben jijzelf. Een nieuwe liefde geeft je �misschien eventjes het gevoel dat alle problemen er niet meer toe doen, maar lost de problemen niet op. Dit betekent niet dat je leven helemaal in orde moet zijn voor je een relatie begint, want echt 100% op orde wordt je leven misschien nooit. Maar je moet wel van jezelf kunnen houden, ondanks je gebreken.
You must be your own, before you can be anyone else�s.
Gevoelens en kwetsbaar zijn
Een relatie aangaan met iemand anders dan jezelf, betekent je gevoelens delen met iemand anders. Praten over je gevoelens is de basis van een goede relatie: eerlijkheid en openheid. Maar daarvoor moet je eerst je gevoelens aan jezelf kunnen toegeven, ben jij eerlijk en open tegen jezelf? Laat emoties toe en accepteer je gevoelens. Durf je kwetsbaar op te stellen en maak je niet druk om wat anderen mensen vinden: wat jij voelt is belangrijk.
Being sensitive is natural, you do not have to fix or hide it. You are not broken.�
Onrust
Geen ��n relatie is perfect. Liefde gaat geen rust geven, integendeel. Een relatie heb je niet alleen: je hebt niet alleen rekening te houden met je eigen emoties en verwachtingen, maar ook die van de ander. Relaties kunnen daarom moeilijk zijn en veel van je vragen. Je hebt ruzies, onenigheden en meningsverschillen. Wanneer jij lekker in je vel zit is dit het uiteraard allemaal waard, maar als jij te veel onrust in je hoofd hebt kan dit wellicht te veel voor je worden. Een relatie hoort je gelukkiger te maken.
Liefde geven
Een relatie gaat om geven en nemen. Maar kan je iemand liefde geven, als je het jezelf niet gunt? Als je van jezelf houdt en weet dat je op het juiste pad zit, is het een stuk makkelijker om gelukkig te zijn voor een ander. Zonder jaloezie, zonder vergelijkingen en zonder argwaan: iemand iets gunnen recht vanuit je hart. Deze positieve gevoelens versterken jouw dankbaarheid en geven jou een open blik op de toekomst.
14 februari is de dag die in het teken staat van de liefde. Een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met cadeautjes, bloemen of kaarten. Naast het houden van iemand anders, is het allereerst belangrijk om ook van jezelf te houden. Veel mensen vergeten dit echter. Daarom bespreken we in dit artikel wat zelfliefde precies inhoudt, hoe je zelfliefde vergroot en wat het voor jou kan betekenen.
Wat is zelfliefde?
Zelfliefde is simpel gezegd het accepteren en waarderen van jezelf om wie je bent, wat je doet en waar je voor staat. Hier kijk je naar zowel de positieve aspecten die zorgen voor fysieke, mentale, en psychologische groei als naar de negatieve aspecten zoals onze tekortkomingen en de fouten die we maken. Want ook door de negatieve aspecten in het leven een plek te geven groei je als individu. Drie cruciale aspecten voor zelfliefde zijn:
- Self kindness: wees vriendelijk voor jezelf in plaats van kritisch en negatief. “Behandel jezelf zoals je een goede vriend of geliefde zou behandelen.”
- Common humanity: betekent accepteren dat je een mens bent. Mensen zijn nou eenmaal niet perfect en maken fouten. Samen met jou zijn er nog 7 miljard anderen die dit doen. Fouten maken is dus misschien niet zo erg als je jezelf soms laat geloven.
- Mindfulness: kijk met een open, niet-kritische blik naar jezelf, jouw gedachten en gevoelens en accepteer deze hoe ze zijn.
Met deze aspecten in het achterhoofd kan je aan de slag om meer van jezelf te leren houden. Dit zijn een aantal manieren waarop je dit kunt bereiken:
- Stop met jezelf te bekritiseren: dit valt terug op het facet van common humanity. We zijn nou eenmaal niet perfect, laat gedachten als “ik ben lelijk of ik ben dom�� voor wat ze zijn.
- Zorg voor positieve bekrachtiging vanuit jezelf met acceptatie in het achterhoofd. Voorbeelden hiervan zijn: “Ik hoef niet bang te zijn, ik accepteer hoe ik ben” of “ik hou oprecht en onvoorwaardelijk van mezelf”.
- Wees je eigen vriend: ervaar je negatieve gevoelens? Verplaats je dan in de rol van een goede vriend of geliefde. Wat zou je doen als een goede vriend(in) of geliefde negatieve gevoelens ervaart? Waarschijnlijk zou je diegene liefde en compassie tonen. Waarom zou je dit ook niet voor jezelf doen?
- Ga een keer de mist in! Als mens mag je er namelijk best een keer naast zitten, hier leer je van en hierdoor groei je als individu.
