Ieder mens heeft behoeften. Een behoefte is iets wat je nodig hebt, waar je naar verlangt of iets waar je niet zonder kunt. Dit noemen we ook wel de individuele of persoonlijke behoeften. Behoeften vormen de basis van jouw bestaan omdat ze jou richting geven in wat je wil en nodig hebt, en zij kunnen daardoor motiverend werken. Wanneer jouw behoeften worden vervuld, kunnen er positieve gevoelens ontstaan. De keerzijde is dat wanneer jouw behoeften worden verstoord, er negatieve gevoelens kunnen ontstaan. Je bewust worden van jouw vervulde en onvervulde behoeften en de daarbij behorende gevoelens, kunnen jou inzicht geven in wat jij nodig hebt.

Piramide van Maslow

De psycholoog Abraham Maslow ontwikkelde in de jaren 60 de theorie van de toenemende behoefte. De theorie stelt dat iedereen een bepaalde behoeften opbouw doorloopt, de zogenaamde piramide of behoeftenhiërarchie van Maslow (zie illustratie hierboven). Je voldoet eerst aan je basisbehoeften (laagste deel van de piramide), voordat je aan meer luxe, minder dringende behoeften kunt voldoen. Wanneer je aan de behoeften van de onderste lagen voldoet, kun je aan zelfontplooiing gaan doen (bovenste deel van de piramide) en telkens op nieuwe manieren tevreden zijn en groeien naar psychische gezondheid. Daniel Pink ondersteunt in zijn boek “Drive” de theorie van Maslow door te betogen dat het geheim van beter presteren, motivatie en meer voldoening ligt in de menselijke behoeften: autonomie (zelf mogen uitmaken wat je doet), meesterschap (het onder de knie krijgen of verbeteren van taken) en zingeving (behoren tot een gemeenschap). 

De piramide doorlopen

De piramide is misschien wat verouderd omdat de maatschappij er tegenwoordig heel anders uit, maar de basisprincipes zijn nog steeds toepasbaar. De piramide doorloop je grotendeels laag voor laag, maar dit betekent niet dat iemand die een chronische ziekte heeft, niet op zoek is naar creativiteit of zichzelf ontwikkelen. Het betekent vooral dat wanneer er iets wegvalt uit een lagere laag (bijvoorbeeld je werk of onderdak), je dit eerst zal oplossen of in balans gaat brengen, voordat je verder kunt met de hogere lagen, zoals jezelf ontwikkelen. 

Wat heb jij nodig? 

Weten hoe de piramide van Maslow in elkaar zit, kan je helpen inzicht te creëren in je eigen behoeften. Welke zijn vervuld en wat heb je nog nodig? Beschouw de piramide niet een feit, maar als iets wat je op jezelf als persoon kunt afstemmen. Hieronder volgt een korte uitleg van de verschillende lagen van de piramide en daarna een tip hoe jij ermee aan de slag kunt in NiceDay!

De lagen van de piramide (van onder naar boven)

Laag 1: Fysiologische basisbehoeften 

Wanneer je in de basisbehoeften zoals eten, drinken, kleding, onderdak en beweging bent voorzien, kun je verder naar laag 2. Wanneer je lichamelijk goed in je vel zit, kun je bijvoorbeeld beter presteren. Als je bijvoorbeeld geen onderdak hebt, is het lastiger om je veilig en zeker te voelen (laag 2). 

Laag 2: Veiligheid en zekerheid 

Hieronder verstaan we lichamelijke veiligheid, een baan, goede gezondheid en beschermd eigendom. Het is belangrijk om een veilige omgeving te hebben om goed te kunnen functioneren. Bij bijvoorbeeld financiële problemen of een reorganisatie op je werk, kunnen deze behoeften uit balans raken. 

Laag 3: Sociale acceptatie en behoeften 

Dit omvat vriendschap, familie, intieme relaties, saamhorigheid en liefde. Goede sociale contacten dragen bij aan het levensgeluk en plezier. Wanneer je minder fijne relaties hebt of een relatie wordt verbroken, zal je aandacht, die inmiddels misschien al op hogere lagen gericht is, automatisch naar deze laag verschuiven om dit op te lossen. Jouw creativiteit of ontwikkeling van nieuwe vaardigheden (laag 5) laat dan even op zich wachten. 

Laag 4: Erkenning en waardering

Ben je in deze laag aangekomen, dan ben je al voldaan in jouw basisbehoeften, veiligheid en een sociaal netwerk waarmee je dit kunt delen. Je bent daarna op zoek gegaan naar erkenning, waardering en respect van jezelf en van anderen. Behoeften die hierbij horen zijn bijvoorbeeld eigenwaarde, zelfvertrouwen, erkenning, status, waardering, en respect van en voor anderen. Deze waarden geven je het gevoel dat je er toe doet en wat bijdraagt in de ogen van jouw omgeving. 

Laag 5: Zelfontplooiing

Dit betekent het streven om je eigen vaardigheden en capaciteiten te ontwikkelen. Ook zelfactualisatie, moraal, creativiteit en spontaniteit vallen hieronder. Mensen hebben continu de neiging om zichzelf te ontwikkelen en nieuwe dingen te leren, maar je kan hier pas goed aan werken wanneer aan de lagere onderdelen van de piramide voldaan is. Krijg je bijvoorbeeld trek, dan zul je eerst eten alvorens je jouw ontwikkeling doorzet. En gebeurt er iets naars in jouw sociale netwerk, zul je hen waarschijnlijk te hulp schieten. 

Laag 6: Transcendentale behoeften

Deze laag is later door Maslow toegevoegd en mist daardoor in de piramide van de illustratie. Zelftranscendentie betekent letterlijk jezelf overstijgen en buiten het gewone treden. Het is een staat van hoger bewustzijn. Mensen in deze laag zien zichzelf als deel van een groter universum, hebben besef van een collectief bewustzijn en zien het grotere belang van een gemeenschappelijke behoefte. Volgens Maslow zijn meditatie en mindfulness manieren om als individu in deze laag te komen.

Welke behoeften zijn er bij jou vervuld?

“You start by serving your own needs”

NiceDay acties

Schrijf in het dagboek van NiceDay op welke behoeften jij hebt, aan welke er wordt voldaan en aan welke niet. Waar valt voor jou winst te behalen en wat heb jij daarin nodig?

Taak na taak werk je af, op je werk en thuis. Je hoofd begint te tollen van alles wat je nog wil doen en het is lastig om te onthouden waar je alles hebt opgeschreven. En wat heeft eigenlijk prioriteit over wat? Je hoofd voelt rommelig aan. Wat kan je doen?

Wat kan je doen?

Ryder Carroll, bekend van de Bullet Journal, gelooft dat het opschrijven van alles wat omgaat in je hoofd, inclusief je to-do lijstjes, je zorgen en je ideeën ervoor zorgt dat er ruimte ontstaat je in hoofd. Je besteedt je gedachten uit, je hoofd voelt opgeruimder aan én je bent productiever. Rommel in hoofd kan er namelijk voor zorgen dat je overweldigd wordt en beperkt wordt in wat je voor elkaar krijgt op een dag. Opschrijven dus, met deze tips ruim je je hoofd op!

1. 1. Inventariseren: wat moet je allemaal doen? Wat wil je allemaal doen? En wat moet je het eerste oppakken?
   2. Overwegen en beredeneren: Waarom doe je wat je doet? Waarom wil je deze dingen oppakken? “We belasten onszelf met onnodige verantwoordelijkheden”, zegt Carroll. “We zijn zo afgeleid door alle dingen die we zouden moeten doen en kunnen doen, maar we vergeten onszelf af te vragen: Wil ik die dingen wel doen?”
   3. Stel twee vragen: Is het essentieel? Is dit belangrijk voor mij of voor iemand van wie ik hou? Als het antwoord nee is op deze twee vragen is het een afleiding en kan je het dus van je lijstje afhalen! Zo krijg je je focus terug.
   4. Neem wat overblijft en knip het op: Als het goed is heb je nu een overzicht van al je belangrijke zaken. Als er iets nieuws op je lijstje staat, zoals het leren van een taal of het starten van een project, knip dit op in kleinere taken. Zo blijft het overzichtelijk en haalbaar.
   5. Neem iedere dag tijd om je inventarisatie door te lopen: Ook al is het maar voor 5 minuten. Carroll geeft aan: “We moeten ons wijden aan de gewoonte om die kaart bijgewerkt te houden met alle nieuwe dingen die we ontdekken. Als we dat niet doen, wordt onze kaart onnauwkeurig en dwalen we af. Als blijkt dat iets dat voor jou belangrijk was, dat niet meer is, streep het door en laat het los.”

Door het up to date houden van jouw ‘dagboek’, zie je letterlijk wat je goed oppakt, wat je minder goed afgaat, wat je allemaal al hebt geleerd en wat echt belangrijk voor je is. Deze zelfinzichten helpen je om jezelf beter te leren kennen en zorgen ervoor dat je minder snel afgeleid bent!

Naast het bijhouden van al je taken en je wensen voor nieuwe projecten en leuke ideeën, is het ook goed om bij te houden waar je dankbaar voor bent. Dit vergroot je geluksgevoel en bevorderd ook rust en ruimte in je hoofd: opgeruimd staat netjes. 

Ryder Carroll in zijn TedTalk:

Vervelende dingen gebeuren in het leven, dat is nu eenmaal zo. Niet om het te bagatelliseren, maar kort door de bocht is het leven inherent aan fouten maken, vallen en opstaan, trial and error, incasseren en uitdelen. Maar hoe ga je er mee om? We leggen het je uit.

Omgaan met de situatie

Je kunt overspoeld worden door de situatie, schuldgevoelens en verlies van controle ervaren en heel kritisch naar jezelf worden. Maar vervelende dingen gebeuren nou eenmaal. Het overkomt je of je veroorzaakt het zelf: het maakt niet uit. Feit is dat gedane zaken geen keer nemen en je met de ontstane situatie zal moeten leren omgaan. Dat is moeilijk: maar probeer het te accepteren en laat jezelf niet gek maken.

Fouten maken is menselijk

Fouten maken is menselijk, maar toch kan het gevoel soms ontstaan alsof er iets fundamenteel mis met je is. Je verliest de connectie met je omgeving en dat kan erg beangstigend zijn. Maar we vergeten dat iedereen wel eens fouten, het is menselijk. Probeer het te relativeren: wat zou je tegen een vriend zeggen die diezelfde fout heeft gemaakt?

Zelfkritiek

Als je stilstaat bij die kritische stem in je hoofd, kom je er misschien achter dat de kritiek soms zijn doel voorbij streeft. Helpt deze kritische stem je? Word je er een beter, fijner mens van? Kritisch naar jezelf kijken is prima, daar kun je van groeien, maar als het te ver doorschiet kun je daar juist van blokkeren.

Lief zijn voor jezelf

Lief zijn voor jezelf kan goed helpen om je zelfkritiek redelijk te houden. Begin bijvoorbeeld met op een andere manier tegen jezelf praten. Als je knoeit kun je: “O nee, ik loop te knoeien; wat een sukkel ben ik toch ook!”, ombuigen naar: “Ik heb geknoeid, dat is niet zo handig, maar ook geen drama; iedereen knoeit wel eens, ik ben OK.” Als je dit in het klein oefent, kun je jezelf alvast voorbereiden op de moeilijke situaties die op je pad kunnen komen.

NiceDay app

Noteer in het NiceDay-dagboek je negatieve gedachten en bedenk er een alternatief voor. Zodra je opmerkt dat je jezelf niet-helpend toespreekt kun je een alternatieve gedachten inzetten. Evalueer na een week of je beter bent geworden in het herkennen van niet-helpende zelfkritiek en hoe je ze kunt bestrijden.

Ik wil mezelf zijn. Mijn hele zelf. Ik heb er hard voor gevochten en nog harder aan gewerkt. Maar, als je eenmaal zo ver bent gekomen dat jezelf zijn regelmatig lukt, dan heb je nog meningen en beelden van anderen. Moet je daar lak aan hebben? Ja en nee.

Als er 1 proces is waar je nogal afhankelijk bent van beelden van anderen is het wel het sollicitatieproces. Daar zit ik nu middenin. Mijn vriendinnen weten dat ik een baan zoek en helpen me graag. Een van hen kwam laatst met een enorm leuke kans. Bij een bedrijf wat gespecialiseerd is in jeugdzorg, zochten ze een coach voor jongeren met problemen of een achterstand. Geknipt voor mij. Zij kende de eigenaar en zou hem bellen om een goed woordje te doen. Helaas liep dat uit op een harde confrontatie met stigma en beelden van anderen. Zij had in al haar enthousiasme en geloof in mij ook aangehaald dat ik Borderline heb; Juist omdat ze dat in deze functie als een pre ziet, wat ook zeker waar is in dit geval. Maar de man aan de andere kant kent mij niet, en noemde mij een te groot risico. Einde sollicitatie, nog voor deze begonnen was. Dat is natuurlijk ongelooflijk balen. Waar ging dit mis?

Het beeld van Borderline

Bij het beeld van Borderline. Deze man zit in de geestelijke gezondheidszorg en kent het fenomeen Borderline. Hij heeft daar vast ervaring mee en kent kenmerken. Aan sommige van die kenmerken kan een risico hangen en hij probeert, natuurlijk, zijn bedrijf te runnen met zo min mogelijk risico. Maar hij kent mij niet. Mijn vriendin wel. Zij weet dat ik veel meer ben dan dat. Dat ik juist van iets wat gezien wordt als zwakte, een kracht heb gemaakt door zelfinzicht en kunde. Dat ik goed functioneer en aanpassingsvermogen heb. Dat ik veel meer te bieden heb. Alleen, met het noemen van Borderline creëerde zij een link naar een beeld wat al het andere wegvaagde. Een heel beperkt beeld, een stigma, maar het bepaald wel de uitkomst.

Hokjes denken

Wij mensen zijn nogal voorgeprogrammeerd. Als je bedenkt dat we maar 10 procent van wat we met onze zintuigen waarnemen ook echt bewust verwerken, dan kun je je afvragen wat er met die andere 90 procent gebeurt. Het merendeel wat wij waarnemen wordt onbewust verwerkt door onze hersenen. En die zijn een meester in het snel verwerken van informatie zodat ons bewustzijn er iets mee kan, dat we kunnen reageren, of niet. Dat doen ze onder andere door informatie te categoriseren. En dat is nodig, want er komt zoveel informatie op ons af,  en er wordt zo snel een reactie verwacht, dat zou anders niet kunnen. Onze hersenen zijn onze computer, er speelt zich heel veel op de achtergrond af, zodat jij je spel kan spelen, boek kan schrijven, je werk kan doen.

Helaas heeft dat wel ook nadelen. Onze hersenen organiseren de wereld wel enkel in de categorieën die ze kennen; we zien de wereld dus enkel zoals wij zelf zijn. We zien de wereld met wat we geleerd hebben, gezien hebben, meegemaakt hebben. Naarmate we ouder worden komen er weinig categorieën meer bij, alles wat we meemaken wordt vergeleken met de hokjes die we kennen. Dat kan resulteren dat je in een beperkt hokje wordt geduwd, een verkeerd hokje, of, nog erger, dat er geen hokje voor je is. Want hoe moeten je hersenen reageren op iets wat ze niet kennen? Dat voelt als risico. Je zal, in ieder geval, in eerste instantie, nooit als heel persoon gezien worden. Je wordt ingedeeld op basis van een kenmerk of kenmerken. Dat is waar je rekening mee moet houden. Dat is strategie.

Strategisch zijn

Strategie kan een negatieve smaak hebben, omdat je bewust bezig bent met wat je laat zien en niet, dat je kiest voor een bepaalde rol, en dus niet helemaal jezelf bent. Ik vind het af en toe moeilijk, en voel ook weerstand, om strategisch te zijn. Er wordt erg veel geroepen dat we vooral ons zelf moeten kunnen zijn, en ik vind het jammer dat ik sommige dingen niet zomaar kan uiten. Dat er vooroordelen zijn. Maar zonder hokjes kunnen wij niets. De diagnose Borderline is ook een hokje en is absoluut niet compleet. Er zijn minstens 380 manieren om Borderline te hebben, en deze worden absoluut niet gedekt in het lijstje van 10 kenmerken. Maar ook ik gebruik het hokje Borderline als uitgangspunt. In het begin om mezelf te helpen in herstel en nu in mijn missie om meer bewustzijn te creëren voor geestelijke gezondheid. Ik weet zeker dat ik daar ook wel eens kort door de bocht ga.

Jezelf kennen

Strategisch denken is het hebben van een plan, het rekening houden met je omgeving. Als je begrijpt hoe jij en de ander ‘werken’, hoe ons wereldbeeld tot stand komt, dan is het wel makkelijker om kansen te creëren waarin je jezelf kan zijn. En zoals dat geldt voor veel dingen in deze wereld: het gaat erom wie er aan het stuur zit en wat de bedoelingen van die persoon zijn.
Dat betekent dat je jezelf niet maar overal doorheen moet bluffen en dat je enkel bezig bent met wat de ander verwacht. Dan ben je niet jezelf. Jouw taak is heel goed weten wie je bent, wat je kan, wat je nodig hebt en wat je te brengen hebt. Het is van belang dat je jezelf kent. En dat je verantwoordelijkheid neemt. Bij sollicitaties geldt dan dat je goed inschat of je iets kan of niet. Dat je gelooft dat je ook echt kan functioneren daar. Dat je je daarna richt op hoe je het beste ‘binnen’ kan komen is positief strategisch.

Deze mislukte ‘sollicitatie’ was een goede reminder hoe het nog staat met beelden over geestelijke gezondheid. En opnieuw gaf het me inzicht in dat we moeten focussen op meer informatie hieromtrent, en niet op het tegengaan of bevechten van toch al bestaande beelden. Met meer informatie kun je de categorieën van mensen verbreden. Net zoals mijn vriendin mij als heel persoon zag en haar hokje van mij veel breder was dan Borderline. Bekendheid met, maakt minder eng, voelt minder als een risico en geeft meer kans op andere reacties.

Afgelopen zondag was het dan zo ver. Mijn verjaardag. De 30, de big 3-0, de dirty thirty. En de hele week werd mij door verschillende mensen gevraagd hoe erg ik het vond. Of ik ermee zat dat ik dertig werd. En eigenlijk vond ik dat een heel rare vraag.

Verjaardagen

Ik vierde als klein meisje regelmatig mijn verjaardag. Altijd leuk om overladen te worden met cadeau’s en je vriendinnetjes te zien. Maar erna ging het bergafwaarts. Door het pesten op school wilde ik het niet meer vieren en als mensen  je laten zitten wordt het er ook niet beter op. Dus na teleurstellingen stop je er gewoon maar mee. Familie kwam vaak een bakkie koffie drinken en dan haalde ik gebak. Maar vieren? Daar begon ik echt niet meer aan.

Naar verjaardagen toe gaan wilde ik de afgelopen jaren ook eigenlijk niet meer. Mensen die ik niet kende en ik zat niet lekker in mijn vel. Nee, verjaardagen waren niet meer aan mij besteed.

Mindset

Ik zat middenin mijn therapie toen ik besloot toch weer naar een verjaardag te gaan. Mijn beste vriendin was jarig en ik dacht: Waarom niet? Ik was nog vreselijk onzeker over wie ik was en hoe ik eruit zag, maar probeerde ook uit mijn privé bubbel te stappen en grenzen te verleggen.

Deze avond zal ik nooit vergeten, hier leerde ik mijn huidige partner kennen. En wat is daar nu eigenlijk speciaal aan? Mijn lief haat verjaardagen. En dat uit de grond van zijn hart. Vrijwel niemand weet wanneer hij jarig is, als ik een cadeau koop hebben we, bij wijze van, ruzie. Gelukkig maakt hij voor enkele vrienden een uitzondering. En ja, gelukkig was hij er afgelopen zondag ook gewoon bij!

Open en eerlijk

Dit was ik bij de verjaardagen die ik het afgelopen jaar heb gehad. Ik zei van te voren dat ik het lastig vond, omdat er veel onbekenden zouden komen. Maar dit heeft mij zeker geholpen om leuke avonden te hebben. Hierdoor werd ik ook heel enthousiast over mijn eigen verjaardag. Ik bestelde mijn taart, maar daarna werd ik bang. Zou iedereen wel komen? Of laten ze me weer in de steek?

D-day!

Het begon geweldig. Mijn moeder had alles versiert, ik kreeg mijn cadeau en de taart stond in de koelkast. Mijn moeder vraagt me: “Wat ben je stil? “Ja, zenuwen… Maar zodra de eersten voor de deur stonden viel dat weg. Ik had er zin in.

Nee, ik vind het niet erg dat ik de dertig heb bereikt. Waarom? We willen toch allemaal oud worden? Natuurlijk klinkt het nu even raar, de twintig uit en de dertig in. Maar ik krijg nu niet echt de kriebels. Ik ben gelukkig, doe de opleiding die ik leuk vind en heb nog een hele toekomst voor me. Snap ik het dat mensen bang zijn als ze ouder worden? Ja! Maar om daar nu al mee te beginnen? Nee, je moet genieten. Mijn partner is 11 jaar ouder dan dat ik ben, daardoor voel ik mij in ieder geval al een stuk jonger!

Het nummer van deze week: Robyn met Keep this fire burning. Een heerlijk nummer en vroeger al heel vaak gedraaid. Als je hem hoort, merk je dat het goed bij me past.

Liefs, Renée. Een trotse dertiger x

Welkom op deze wereld. Papa en mama zijn gelukkig dat je er bent, opa en oma zijn ongeduldig om je te zien en de katten liggen op je te wachten in de wieg. Je bent fragiel, afhankelijk en moet alles nog leren. Eten, kruipen, lopen, praten. Kleine stapjes die straks een deur open zetten naar de grote boze wereld die op je wacht. Maar eerst letterlijk en figuurlijk baby stapjes zetten. Je mag er zijn.

Aan mijn 4-jarige ik

Nog meer dingen leren! Je gaat straks naar school, je gaat vrienden maken en iedereen is hier nog gelijk. Je gaat leren delen, ruzie maken, maar ook leren uitpraten. Je gaat zelf uitkiezen wat je aan wil, je gaat een mening vormen.

Je gaat fouten maken en ongelukjes krijgen (hete thee over je benen gooien geeft je moeder een hartverzakking en ook achteruit kijken met fietsen is niet handig, maar dit kon ik je van te voren helaas niet zeggen!) Geniet van de basisschool-jaren. Maar bereidt je voor op gemene woorden van klasgenootjes. Het is een voorbereiding voor de middelbare school. Je mag er zijn.

Aan mijn 10-jarige ik

Je ouders zullen uit elkaar gaan, maar later zul je inzien dat dat een goede keuze is geweest. Geniet met mama in de flat en maak je roze kamer bij papa blauw. Gewoon omdat het kan! Je gaat straks naar de middelbare school. Daar zal je het moeilijk krijgen met blijven zitten en pesters, maar je gaat hier veel van leren. Je gaat twijfelen aan jezelf en vergeet dat je mensen om je heen hebt waar je mee kan praten. Je bent niet alleen! Je mag er zijn.

Aan mijn 16-jarige ik

Je hebt al aardig wat meegemaakt inmiddels en er is nog meer onderweg. Volgend jaar ga je het huis uit en je gaat een moeilijke tijd tegemoet. Hier kan je je niet op voorbereiden, want wie verwacht op deze manier behandelt te worden door zijn partner? Ik zou zo graag willen dat je direct hulp zoekt, straks op je 19de, maar helaas ga je alles wegstoppen. Je krijgt de mogelijkheid om deze keuze weer recht te zetten, maar daar zal veel tijd overheen gaan. Je raakt je weg kwijt, maar vertrouw in jezelf! Je mag er zijn.

Aan mijn 27-jarige ik

Je burn-out is onderweg. Maar dit zal goed voor je zijn. Neem je rust en leer jezelf opnieuw kennen. Weet je nog, die keuze die je maakte toen je 19 was? Je gaat deze in de komende periode rechtzetten. Je gaat belangrijke keuzes maken die heel veel invloed hebben op je leven. Je was een onzekere vrouw, maar je wordt zo veel sterker de komende 2 jaar. Je mag er zijn.

Aan mijn bijna 30-jarige ik

Bijna de big 3-0, de dirty thirty! En kijk hoe goed je bezig bent. Je zit op school waar het goed gaat. Je hebt een baan. Je bent gelukkig. Je hebt lieve, betrouwbare vrienden. Je bent zelfverzekerder dan ooit. Therapie is alweer 7 maanden geleden afgerond en je kan het nu echt zonder professionele hulp.

Dus even kort samengevat, je bent je leven aan het vormen zoals je dat altijd voor je zag. Daar mag je trots op zijn. Verlies dit nou eens niet zo vaak uit het oog. Je mag fouten maken, niet alles hoeft perfect. Zo lang je maar je best doet en gelukkig bent met wat je doet en wie je bent.

Op naar de toekomst! Je mag er zijn en je bent er ook!

Het nummer van deze week is Beggers & Poets met Sweat pea. Ik ben veranderd en dat uit zich nu ook naar kleding en muziek. Ik wordt verliefd op de jaren ’40, ’50 en ’60. Mijn eerste 2 jaren 50 jurken zijn aan mijn kledingkast toegevoegd en dat kunnen er alleen nog maar meer worden. Hier wordt ik vrolijk van!

Liefs, Renée

Wanneer ben je  echt gelukkig? Als je een relatie hebt, of veel geld ter beschikking. Of ben je gelukkig als je alles voor elkaar hebt: Huisje, boompje, beestje, kindje?

Valkuil

De grootste valkuil is social media. Daar is alles leuk, perfect en zonder problemen. En als het niet perfect is, vind je daar de andere kant: de vreselijk negatieve verhalen, hoe slecht het leven wel niet is. Alsof er niets tussen in zit en je een kant moet kiezen. En welke kant kies je als je niet lekker in je vel zit? Juist, nou net die ene die negatief is.

Laat je niet beïnvloeden door al die perfectie. Je weet nooit wat er schuilgaat achter die prachtige foto of lieve facebook-post.

Vrienden

Misschien zal je het met vrienden dicht bij je het er wel over hebben, maar veel mensen om je heen zullen hun vuile was niet buiten hangen. Niemand heeft het perfect voor elkaar. Je weet bij niemand wat er achter de voordeur gebeurt. Er zijn ruzies, er vloeien tranen, er kunnen geldproblemen zijn of stellen onbedoeld kinderloos.

Soms lijkt het alsof het bij de rest allemaal van een leien dakje gaat, maar probeer dat te vergeten. Het gaat erom dat ze gelukkig zijn, niet perfect. Leef je leven zoals jij het wil, met ups en downs!

Hou jezelf niet voor de gek

Voordat ik op mijn dieptepunt zat, wilde ik mijn leven perfect maken. Liefde, goede baan, mooi huis. Maar ik kreeg tijdens mijn burn-out door dat ik mijn leven perfect wilde hebben voor de buitenwereld en niet voor mijzelf. Iedereen dacht dat ik gelukkig was, maar ook ik kwam erachter dat dit niet zo was. Het werd tijd om uit te zoeken wat mij nou eigenlijk gelukkig maakte.

Kies voor je eigen geluk

Ik moest blij zijn met mezelf, daar moest ik hard aan werken. Dat deed ik, en hoe! Na een maand of 8 in therapie te zijn geweest, was ik eindelijk een beetje gelukkig met mezelf. Ik was duidelijk op de goede weg, zag in dat ik echt wel gelukkig kon worden!

In mijn huidige relatie merk ik pas hoe het eigenlijk voelt. Voor het eerst kan ik oprecht zeggen dat ik gelukkig ben. Maar dan ook ondanks de ups en downs die er zijn. Ik laat me niet meer zo makkelijk uit het veld slaan. Ja, ook ik zie alle perfecte verhalen voorbij komen op social media. Maar ik maak me er ook schuldig aan! Vuile was hang je nou eenmaal niet buiten, zolang je dat in je hoofd houd zal je een stuk meer vrede hebben met je eigen leven.

Wat maakt mij nou extra gelukkig?

• Een stevige knuffel na een zware dag op school of werk van mijn lief
• Motorrijden, zowel woon-werk verkeer als voor de fun een rondje rijden
• Een goed boek
• Een bak koffie op bed op zondag ochtend
• Thuiskomen na een heerlijke ronde op de racefiets
• Een middagje stoer doen op de crossmotor

En zo zijn er nog veel meer dingen die me net even een boost geven. Geluk hangt niet af van die ene tegenslag of meevaller. Het leven gaat niet altijd over rozen. Als je dat accepteert, wordt het leven al zo veel leuker!

Het nummer van deze week is Just the way you are van Bruno Mars. Het nummer spreekt voor zich. Je bent perfect zoals je bent. Verander niet voor een ander, alleen als je zelf vind dat het nodig is!

Liefs, Renée x

Maandag: vandaag ben ik alleen maar bezig. Het huishouden, motor poetsen, heen en weer lopen. Ik vind geen rust. Probeer het denken te vergeten door continue iets om handen te hebben. Soms lukt het, maar af en toe merk ik dat ik moe word en even wil zetten. Dan begint mijn hoofd weer te werken en sta ik maar weer op. Bezig blijven, schiet er door mijn hoofd.

Mijn partner zijn telefoon gaat, storingsdienst. Hij moet de deur uit en ik baal. Niemand om mee te praten waardoor mijn hoofd tot rust komt. Dan maar weer door met opruimen.

Tegen de tijd dat S. weer thuis is, ben ik kapot. Moe van het bezig zijn, moe van het proberen te vergeten. We eten iets en kijken film. De spanning in mijn lijf blijft maar stijgen en ik besluit nog voor het einde van de film naar bed te gaan.

Rust? Natuurlijk niet!

In slaap komen lukt niet, draaien op mijn kussen daarentegen wel. Na een uur naar het plafond staren val ik eindelijk in slaap. Nachtmerries zijn er natuurlijk weer! Waarom kan ik niet gewoon rust hebben voor zo’n grote dag? Midden in de nacht schrik ik nog even wakker, maar gelukkig val ik snel weer in slaap.

De wekker gaat, stress niveau schiet weer omhoog. Vandaag is de dag! De spannende dinsdag is aangebroken. Mijn eerste appje van een klasgenootje komt al binnen: En, al stress? Je raadt mijn antwoord al: Ja! Vandaag is de dag dat ik mijn praktijk examen moet afleggen op school. Geef mij maar theorie, dat kan ik op mijn gemak lezen en maken zonder dat er iemand met me mee kijkt. Nu moet ik solderen, een bril maken (de glazen op maat slijpen, zorgen dat alles recht staat en alle afstanden in het glas kloppen) en een mondeling afleggen. Hiervoor krijg ik 1 cijfer in totaal.

Het examen

Gelukkig zie ik mijn eigen docent zitten als ik binnen kom. Ik kies een enveloppe uit en krijg hiermee mijn opdrachten van vandaag. Ik start met de soldering, deze zit erg netjes, dus dat begint goed! Daarna kies ik voor mijn mondeling. We hebben het eerst over het afgelopen weekend en dan zegt ze: “Zo, het ijs is gebroken! We kunnen starten!” Ook mijn mondeling heb ik nu een goed gevoel over dus ga ik de bril inslijpen. Ik lever ruim binnen de tijd alles in en krijg te horen dat ik een uur later mijn cijfer krijg. Na een uur klamme handjes krijg ik de uitslag: een 9,5! Je bent zonder ook maar één herkansing over naar je tweede jaar!

Opgelucht…

…Maar ook een beetje boos op mezelf ga ik weer naar huis. Waarom blijf ik me zo druk maken? Bang om te falen blijft een groot issue voor mij. Het voelt ook als een zwakte. Zwak dat ik niet goed met de spanning om kan gaan. Het is dan ook geen gezonde spanning, maar tot trillen en misselijkheid aan toe. De worsteling is echt vreselijk.

Mijn partner wordt ook wel eens moe van mij en dat begrijp ik echt volkomen! Vaak blijft hij superlief en steunt hij mij. Ook nu: “Je hebt goed geoefend en jij kan dit gewoon! Ademhalen, ontspannen en concentreer je!” Ook achteraf blijf ik een zenuwpees. Soms is hij geïrriteerd en stuurt hij geen berichtjes meer terug. Vandag blijf hij zeggen dat ik er niets meer aan kon doen en dat ik rustig moest worden. Tot 3 keer toe!

Niet de enige

Ik weet dat er met mij nog veel mee mensen last hebben van faalangst. Als iemand een manier weet hoe je ermee om kan gaan, hoor ik het graag. Want ik heb na alle therapie nog steeds heel veel moeite om dit de baas te worden. Ik durf er nu wel iets meer voor uit te komen, dat helpt wel een beetje. Maar of ik dit gevoel ooit onder controle zal krijgen weet ik niet.

Het nummer van deze week is Hungry eyes van Eric Carmen. Dit nummer komt uit mijn favoriete film Dirty Dancing. Die ik nu heel binnenkort weer ga kijken, want heb nu weer rust om me te storten op een film! Nu een paar weken niet naar school en dan fris aan het tweede jaar beginnen!

Liefs, Renée x

Op reis heb ik veel inzichten gekregen. Inzichten in wie ik ben en hoe ik mijn leven in wil richten. Ik heb mezelf veel de waaromvraag gesteld en dat heeft mijn kwaliteit van leven nu al enorm verhoogd; en ik ben pas net begonnen!
Als je echt iets wil onderzoeken in je leven en je erachter wil komen wie je bent, wat je wil en belangrijk vindt, en hoe je dat gaat bereiken, is de waaromvraag erg belangrijk. ‘Waarom’ gaat in op betekenis, op oorsprong, op motivatie en passie. ‘Waarom’ graaft dieper dan ‘hoe’ en ‘wat’. ‘Hoe’ en ‘wat’ vloeien voort uit ‘waarom’ en geven praktische invulling.

De waaromvraag

De waaromvraag helpt me terug redeneren naar de oorsprong van mijn gedachten, gedrag en acties. Snap ik die oorsprong? En past het nog bij mij? En, zo niet, kan ik deze oorsprong veranderen? Als dat niet mogelijk is kan ik wellicht een andere weg kiezen; een andere ‘hoe’ en ‘wat dan’ dat ik tot nu toe heb gedaan, voor dezelfde oorsprong.

Dat zal ik uitleggen. Een belangrijk thema voor mij, voor en aan het begin van mijn reis, was waarom ik het gevoel had dat ik wel drie jaar kon slapen, dat ik op was, dat ik zo niet verder zou kunnen. Het antwoord daarop heb ik gevonden. Ik heb mijzelf nooit helemaal geaccepteerd voor wie ik ben. Ik ontkende dat ik Borderline heb en dat dat bepaalde dingen van mij vraagt. Ik nam geen ruimte. En daardoor verloor ik meer en meer energie. Energie die ik niet had. Energie die ik leende. En dat resulteerde in burn-outs en zware depressies. Wanhopige pogingen van mijn lichaam en geest om energie terug te krijgen. En ik verloor mezelf meer en meer. Want, zonder energie kun je niet jezelf zijn, enkel een uitgeholde versie.
Mijn oorsprong gaat niet veranderen. Ik blijf Bouwke, een heel persoon, met ook een onderdeel Borderline. Maar dan kom je bij het ‘hoe’ en ‘wat’. En daar kunnen prachtige dingen gebeuren. Want er leiden meerdere wegen naar Rome.

Jezelf zijn

Hoe kan ik Bouwke zijn? Hoe kan ik mezelf helemaal zijn? Zo simpel. Zo duidelijk. Door mijn hele zelf aan bod te laten komen. Hoe kan ik mijn leven zo inrichten dat dat gebeurt? Uit deze hoe vragen zijn zoveel belangrijke antwoorden gekomen. Ik vind liefdevolle, steunende, betekenisvolle relaties belangrijk. Sport is fijn, rust vinden en niets doen zijn voor mij belangrijk. Ik vind waardering fijn en anderen helpen fijn. Mijn intelligentie en creativiteit gebruiken is fijn. Ik vind alleen zijn op zijn tijd fijn en heb ik nodig. En nog zoveel meer.

Al deze facetten zijn onderdeel van mij en kunnen me helpen bij het inrichten van mijn leven. Het ‘wat’. Wat ga ik dan doen? Ik heb gekeken naar deze hoe’s en ben bezig met een aantal wat’s in mijn leven. De eerste is bijvoorbeeld werk. Wat wil ik met werk? Mijn eerste beslissing daarin is dat ik wil proberen om maar 24 uur per week te werken. 24 uur zou genoeg moeten verdienen voor een basis, zou genoeg rust moeten geven om bij te komen en zou genoeg tijd over moeten laten voor vrienden, helpen van anderen, sport en creativiteit.

Balans werk en privé

Ondertussen ben ik al een tijdje 24 uur aan het werk en ik merk dat ik op de goede weg zit met deze beslissing. Onlangs had ik nog een gesprek met een vriendin van mij. Zij vroeg mij naar onze andere vriendinnen. Hoe het met ze gaat. Ze heeft het druk en wil eigenlijk bellen, maar dat komt er elke keer niet van. Ze schrikt als ik zeg dat ik me zorgen maak over een van ons. Had ze toch moeten bellen. Ze voelt zich schuldig. Voor zoveel is dit normaal, druk druk druk. Iedereen heeft zijn eigen leven. Maar, ik ben zo blij dat ik tijd, ruimte en energie heb gecreëerd om bij mijn vriendinnen langs te gaan, te praten, te lachen. Maar ook om anderen spontaan te helpen. Gewoon. Omdat het kan. En dan heb ik zelfs nog tijd om ‘s ochtends rustig wakker te worden met een kopje koffie op bed. Of om een zondag helemaal niets te doen en bij te komen. Zonder prikkels. Dit alles geeft me kwaliteit van leven.

Deze keuzes zijn niet altijd of enkel makkelijk. 24 uur werken verdient een stuk minder en het is niet makkelijk een passende baan te vinden. Dat zal ook nooit meteen gaan. Ik werk nu gewoon. Iets vinden waar ik ook mijn talenten in kwijt kan zal nog wel een uitdaging zijn. Of wellicht kan ik die in mijn vrije tijd ergens in kwijt. Either way, ik heb geduld. Want ik zie wat 24 uur werken met me doet. En ik geloof in waarom ik het doe. Ik heb enorm veel vertrouwen in de toekomst, als ik mijn waarom maar als kompas blijf houden.

Stel jij jezelf wel eens de waaromvraag? Ik raad je aan dit af en toe te doen. En dan ook eens te kijken naar hoe je aan je ‘waarom’ uiting geeft en wat je doet. Ik denk dat het je inzichten geeft. Veel plezier met leren over jezelf!

Volg ons ook op Facebook! 

Ken je dat? Iemand rijdt naar jouw zin iets te langzaam en ook nog links. Altijd een ergernis. Maar nu wordt je boos en zit je je op te winden in de auto. Of iemand zegt onverwacht iets liefs, biedt je hulp aan, en je barst in huilen uit. Allemaal emoties die ineens daar en groot zijn. Waarom? Omdat je moe bent. Iets wat we allemaal maar al te goed herkennen. Je fysieke en mentale gesteldheid zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Bijzonder goed om te weten. Als signaal en als kompas.

Voor mij en velen met mij, geldt deze connectie extra sterk. Omdat ons hoofd al de neiging heeft om niet de omstandigheden maar onszelf de schuld te geven. Om eerder zwart te zien dan wit. Om perfectionisme en het goed doen te verheerlijken. Wanneer ik moe ben, krijgen de destructieve stemmetjes in mijn hoofd ruimte. Die zorgen voor nerveusheid en spanning. En als ik het niet voor elkaar krijg te rationaliseren, voor blokkades (opgeven, vluchten, niks doen) en misbruik van eten en sport (te veel, te weinig)

Ik ben net, na drie jaar reizen, begonnen met werken en sta de hele dag, ben aan het schoonmaken en ik krijg allemaal nieuwe indrukken. Ik ben dus ontzettend moe. Maar ik wil in de avond eigenlijk nog mijn sociale leven en sport hebben, wat nu natuurlijk niet lukt. Daarbij heb ik ook nog allemaal vrijwilligersdingen lopen, waar ik ja tegen heb gezegd toen ik nog niet werkte. Dat krijg ik nu bijna niet meer voor elkaar. Een fantastische mix om gestrest, teleurgesteld in mezelf en terneergeslagen te raken.

Dus tijd om deze signalen om te zetten in een kompas voor richting en actie. Wat kan ik doen om opnieuw rust en balans te creëren?

Ik moet meteen denken aan de instructie die je in het vliegtuig krijgt om bij een noodgeval eerst het zuurstofmasker bij jezelf op te zetten en dan pas anderen te helpen. Ik zal mezelf dus moeten helpen, klein denken, voordat ik mijn wereld weer vergroot.

Als er iets flink verandert in je situatie/leven kost dat energie en tijd: je hebt er meer van nodig om te zorgen dat je die verandering eigen kan maken. Maar tijd en energie zijn kostbaar en niet onuitputtelijk. Als je dus veel nodig hebt op een bepaald vlak, moet je ergens anders inleveren. Dat klinkt enorm logisch, en toch zijn velen van ons daar niet zo goed in. We willen alle ballen in de lucht houden. Nergens op inleveren. Maar dat is een rare korte termijn strategie. Want, op de lange termijn, raak je uitgeput en wordt de kans steeds groter dat alle ballen op de grond eindigen.

Terug in het vliegtuig. Noodgeval. Het enige dat nu bestaat en telt is het zuurstofmasker. Perfect. Dat lijkt me goed te doen. Dus, nu, in mijn wereld: wat is mijn zuurstofmasker? Wat is mijn prioriteit? Werk. Werk heeft nu prioriteit. Werk gaat zorgen voor inkomen, voor structuur in Nederland, voor landen in hier. Perfect. Dat masker heb ik opgezet. Nu is het de kunst om dit te zien als een goede stap en de tijd te nemen om de zuurstof zijn werk te laten doen. Ik moet mezelf gunnen en toestaan moe te zijn van het wennen aan werk. Ik heb een doel. Als ik langzaam maar zeker weer op kracht kom, kan ik mijn wereld weer vergroten. Ik mag mezelf niet straffen dat ik mijn vrienden minder spreek, dat ik moeite heb met andere ballen in de lucht houden, dat mijn wereld even heel klein is. Dat heeft een doel. En eigenlijk ben ik dan heel goed bezig! Iets wat niet eens in mijn hoofd is opgekomen de laatste tijd. Erg eigenlijk, als je er over nadenkt. Ik doe wat ik moet doen en vind toch dat ik slecht bezig ben.

Nu dat ik weet dat mijn wereld de komende tijd kleiner zal zijn, zijn er een paar praktische tips die ik kan toepassen.

• Communiceren. Ik heb een prioriteit in mijn leven gesteld en daar heb ik tijd voor nodig. Dat deel ik met vrienden en familie, en met iedereen waar ik verplichtingen of afspraken mee aangegaan ben. Wellicht kan ik mezelf, in overleg, wat meer vrijmaken van verplichtingen of sociale activiteiten.
• Ik herinner mezelf aan mijn gestelde doel. Ik heb een post-it op mijn spiegel geplakt met een reminder van mijn prioriteit. Die zie ik elke ochtend en avond.
• Ik hou mijn leven tijdelijk simpel en klein. Moet er toch meer dan ik aan kan? Misschien kan ik mezelf dan laten helpen. Ik zou een lijstje van dingen die echt moeten kunnen maken en mensen laten kiezen wat ze zouden kunnen doen. Het maken van een to-do lijstje is sowieso handig om je hoofd leeg te maken. Wat me vaak opvalt is dat het vaak allemaal groter is in mijn hoofd dan op papier. Een goede manier dus om ruimte te creëren.
• Ik probeer vroeg naar bed gaan, rust en niks doen te zien als beloning voor mijn harde werk. Niet als tijd die ik had moeten besteden aan al die andere ballen die ik in de lucht wil houden.
• Ik probeer milder te zijn naar mezelf. Ik doe nu wat ik kan. Ik geef mezelf tijd. En ik probeer mezelf te omringen met liefde van familie en vrienden.
• Ik hou mijn zuurstofmasker op. Voor een veilige landing!