Ik ben Denise, ik ben 23 jaar en ik ben al een paar jaar chronisch ziek. Dat betekent dat ik regelmatig in het ziekenhuis te vinden ben. Het is een plek waar ik mijn weg dus wel aardig ken. Toch viel mij op dat ik erg afhankelijk was van anderen om ergens naartoe te gaan of dingen te doen. Er ging altijd iemand met mij mee, ook naar mijn ziekenhuisafspraken; ik deed nooit iets alleen. Tijdens de behandelingen van mijn ziekte kwam dit ter sprake: “Wil je hier niet eerst mee geholpen worden, voordat wij verder gaan met behandelen?”.

Angstig

Deze vraag zette mij aan het denken. Wat als ik straks alles wat ik graag zou willen doen weer kan, maar het niet durf? Wat als ik mij eindelijk weer goed voel, maar geen wandeling durf te maken en toch maar thuis blijf? Wat als ik alleen iets ondernemen erger vind dan ziek thuis zitten? Dan zou dit mijn fysieke herstel misschien wel in de weg staan.

De volgende stap

Omdat ik wist dat het tijd was om iets aan mijn angst te doen, maakte ik een afspraak bij mijn huisarts. Vrij snel werd ik verwezen naar PsyQ, waar mij werd verteld dat ik online behandeld zou worden. Dit vond ik erg spannend; ik vind het namelijk niet heel erg comfortabel om te bellen met vreemden. Toch wilde ik het proberen en de stap wagen. Als ik het écht niet fijn vond, kon ik altijd nog verzoeken om face-to-face naar een psycholoog te gaan.

Videobellen

Ik startte mijn online traject en kwam erachter dat dit mij eigenlijk wel goed beviel. Het videobellen vond ik een stuk minder eng dan gewoon bellen. Doordat je tijdens het gesprek toch de reactie en gezichtsuitdrukking van de ander kan zien, voelt het al snel normaal en vertrouwd. Het was eigenlijk bijna net alsof ik met een vriendin zat te bellen, en dat beviel heel goed!

Toch waren veel mensen om mij heen erg benieuwd of de online behandeling niet heel onpersoonlijk was, maar ik heb dat nooit zo ervaren. Daarnaast denk ik denk dat het ook helpt dat je de sessies vanuit je eigen omgeving hebt; dit praat een stuk makkelijker dan ergens in een kamertje waar je je misschien niet op je gemak voelt. 

Altijd bij de hand

Naast het videobellen maakte ik ook veel gebruik van het dagboek in de NiceDay app. Hierin hield ik mijn gedachten en gevoelens bij. Het was een fijn idee om te weten dat mijn behandelaar altijd met mij mee keek. Daarnaast ging ik aan de slag met de G-schema’s. Soms kreeg ik plotseling een ontzettende paniekaanval in de metro; dit was heel erg vervelend met al die mensen om je heen. Maar, dan pakte ik de app erbij en begon ik met het invullen van een G-Schema. Ik liep door de vragen heen: “Wat is er aan de hand?” of “Waarom ben je nu angstig?”. Zo kon ik gelijk met mijn paniek aan de slag en mezelf proberen te kalmeren.

Het gaat beter

Ik ben blij om te zeggen dat het nu heel goed met mij gaat. Wel heb ik recent een terugval gehad, maar dankzij de handvatten die ik heb gekregen weet ik nu hoe ik hiermee om kan gaan. Ik kan mijzelf ervan overtuigen dat ik het wél kan en dat ik door moet zetten. Ik lees nog steeds regelmatig artikelen op www.niceday.app. En mocht ik nogmaals een terugval krijgen, dan pak ik de NiceDay app er gewoon weer bij!

Wil je meer informatie over een online behandeling via NiceDay? Klik hier voor meer informatie. Wil je de app graag zelfstandig gebruiken? Dat kan natuurlijk ook! Klik dan hier om de app te downloaden.

Evy is 18 jaar, en staat in de bloei van haar leven. Op een onverwachts moment ervaart ze iets wat ze nooit eerder had meegemaakt: ze kreeg een paniekaanval. Niet wetende dat dat was wat ze voelde, dacht ze dat er iets mis was met haar hart. Maar, fysiek was er niets mis met Evy. Geschrokken maakte ze, op aanraden van een vriend,  die avond nog een account aan bij NiceDay. In deze blog vertelt ze haar ervaringsverhaal.

Snel contact

“Omdat ik erg geschrokken was van mijn paniekaanval wilde ik zo snel mogelijk hulp, maar ik woonde in Tilburg en was nog ingeschreven bij mijn huisarts in Zeeland. Ik wilde niet wachten en daarbij vond ik ook geen prettig idee om mijn verhaal eerst bij de huisarts te doen en vervolgens opnieuw bij een behandelaar. Ik was bang dat dit te lang zou gaan duren en praatte erover met een vriend. Hij vertelde mij over NiceDay, wat hij ook weer kende via een andere vriend. Via NiceDay kon ik snel hulp krijgen. Ik downloadde de app en de volgende dag kreeg ik een reactie van het NiceDay team. Mijn intake gesprek stond al gepland voor de  week erna. Ik legde uit wat er was gebeurd en werd gekoppeld aan psycholoog Sarah.”

Fijne band behandelaar

“Met Sarah had ik een fijne band. Al onze gesprekken vonden digitaal plaats. In het begin was dit even wennen, maar ik voelde mij veilig bij haar en had geen moeite om mij open te stellen. Tijdens de gesprekken voelde ik mij serieus genomen en gehoord en het voelde als een veilige omgeving om mijn verhaal in te vertellen.”

Voordelen online behandelen

“Het voordeel van online behandelen is dat het erg laagdrempelig is. Je hoeft niet in een wachtkamer te zitten en je verhaal eerst aan de assistent te vertellen, dan weer aan de dokter en vervolgens nog aan een psycholoog. Je kunt direct terecht en voor mij was er ook geen wachtlijst. Hulp is zo heel makkelijk bereikbaar. “

“Daarnaast was het confronterend, maar wel heel goed, om inzicht te krijgen in mijn gedachten. Via de trackers in de app kon ik mijn paniekaanvallen registreren, maar ook hoe ik mij verwachtte te voelen in bepaalde situaties en of ik mij ook echt zo heb gevoeld. Dit hielp mij inzien dat dingen niet altijd lopen zoals dat je van tevoren denkt, het hoeft niet altijd mis te gaan.”

“Ook was het fijn om buiten de sessies om bezig te blijven via de opdrachten of het lezen van artikelen die Sarah mij na elke sessie doorstuurde. Zo kon ik productief blijven en mijn stress verminderen.”

Zou je NiceDay aanraden?

“Ik zou NiceDay zeker aanraden omdat het zo laagdrempelig is. Wanneer je twijfelt over iemand benaderen, of het spannend vindt om naar de dokter te gaan, kun je hier direct terecht. Je komt snel in contact met het NiceDay team en ontvangt direct hulp. Ik heb dit als heel positief ervaren.”

Evy ontving online hulp via de NiceDay app. Wil je meer weten over NiceDay of over hoe je een online behandeling kunt starten? Klik hier voor meer informatie.

Sinds 2015 heb ik met enige regelmaat paniekaanvallen. In dat jaar werd het bedrijf waarvoor ik werkzaam overgenomen door een nieuwe eigenaar. Van nature ben ik een aanpakker en een harde werker. Echter, deze nieuwe baas legde de lat hoger. Een nog grotere overwerkcultuur werd gecreëerd. Binnen het bedrijf deed iedereen er aan mee. Ik ook! Want deed je dat niet, dan kreeg je daar vervelende opmerkingen over. 

Regelmatig werkte ik in mijn vrije tijd door. In die tijd begonnen mijn duizeligheidsklachten. Later kwamen de paniekaanvallen. Deze kreeg ik vooral op de snelweg, maar ook wel eens in de supermarkt. Vreselijk vond ik ze! Het gevoel dat ik flauw zou vallen en daarna altijd een hevige vermoeidheid alsof ik topsport had gedaan. Thuis had ik er echter helemaal geen last van. 

Twijfels over mijn eigen kunnen 

De oplossing was om te veranderen van baan. Echter, ik vond mijn werk en collega’s leuk en ik durfde niet te veranderen van baan. Ik was mentaal niet op mijn sterkst en was in de tussentijd flink aan mijn eigen kunnen gaan twijfelen.

Op een gegeven moment was het zo erg dat ik ‘s ochtends al misselijk en duizelig was, bang voor wat me die dag te wachten stond. Ik wist dat het tijd werd om te veranderen van baan. Dit kon zo niet langer. Redelijk snel had ik een andere leuke baan gevonden met eveneens leuke collega’s. Door te veranderen van baan had ik de verwachting dat de paniekaanvallen minder zouden worden of misschien wel zouden verdwijnen. Helaas was dit niet waar. 

Mijn weg naar NiceDay 

Ik was er klaar mee en had handvatten nodig om de paniekaanvallen onder controle te krijgen. Via internet ben ik op zoek gegaan naar de mogelijkheden voor online hulp. Ik las een ervaringsverhaal over een jonge vrouw die vaak duizelig was en door hulp met NiceDay waren haar klachten verdwenen. Dit wilde ik ook!

Aan de slag met mijn traject 

Al snel had ik mijn intakegesprek. Dit voelde goed! Buiten het feit dat er voor mijn gevoel een klik was, ging het na iedere sessie steeds beter. Ook heeft mijn coach mij door het hele traject geloodst. Ik kreeg ontspanningsoefeningen, ontspannende muziek, ademhalingsoefeningen en nog meer informatie. Ook kreeg ik exposure opdrachten. Ik ging dus actief situaties opzoeken waar ik paniekaanvallen kreeg. Via de app, chat en telefonisch bespraken wij de opdrachten. 

Ook bespraken wij mijn perfectionisme en het feit dat ik op mijn werk sterker mijn grenzen moet aangeven. Hierover ontving ik ook interessante artikelen en tips welke ik in de praktijk ben gaan toepassen.

Meer rust 

Ik ben alerter op mijn mentale en fysieke gezondheid geworden. Pak meer rust, leg de lat niet meer zo hoog en ik kan beter mijn grenzen aangeven. Ook ben ik gaan sporten en mediteer ik regelmatig. De paniekaanvallen zijn aanzienlijk verminderd. Het gebeurt nu zelfs dat ze niet meer doorzetten. Ik ben er echt blij mee! 

NiceDay is voor iedereen

Het traject bij NiceDay kan ik iedereen aanbevelen. Het is heel persoonlijk. Daarnaast is het fijn dat je wekelijks een ” afspraak”  hebt met je psycholoog. Er zitten geen weken tussen de sessies, waardoor je actief aan je herstel werkt.

Ik ben Sarah ontzettend dankbaar, zonder haar had ik nooit bereikt wat ik nu heb bereikt!

De eerste paniekaanval komt onverwacht, maar daarna ontstaat de angst voor herhaling. Je bent bang om in situaties terecht te komen waarin je een paniekaanval niet meer kan voorkomen en start met het vermijden van deze situaties. Hoe langer je wacht om paniekaanvallen te behandelen, des te meer symptomen je gaat ervaren en des te meer het je leven zal ontregelen. Maar hoe kan je hier het beste mee omgaan? We leggen het je uit.

Controle en bewustwording

Hoe harder je probeert om de paniekaanvallen in de toom te houden, hoe moeilijker het wordt. De focus op het probleem wordt groter, waardoor je jezelf er wellicht in laat meeslepen. Probeer in de plaats daarvan de angst los te laten en zoek afleiding. Maar let op, dat betekent niet dat je angstige situaties moet vermijden. Ben je bewust van het probleem en bereid jezelf voor op een eventuele nieuwe aanval. Schrijf voor jezelf op hoe je je voor, tijdens en na een paniekaanval voelt. Ga de confrontatie aan met jezelf en bedenk wat jij kan doen om de situatie te veranderen.

Rust en mindfulness

Als je wel eens een paniekaanval hebt gehad, weet je waarschijnlijk wel hoe beangstigend het kan zijn om alleen te zijn op zo’n moment. Tijdens een paniekaanval verlies je vertrouwen in jezelf en snak je naar een andere vorm van controle. Vertel iemand die je goed kent over je paniekaanvallen en vraag of hij of zij je wil steunen op zo’n moment. Op deze manier kan het minder beangstigend zijn om de confrontatie met paniek aan te gaan.

Ook mindfulness kan je helpen paniekaanvallen onder controle te krijgen. Mindfulness helpt jou je ademhaling onder controle te krijgen en geeft je de mogelijkheid om angsten in perspectief te zien. Zijn de angstgevoelens wel op z’n plaats (of praat je het jezelf aan)? Zet al jouw gedachten op een rijtje en wees rationeel. Daarnaast is, wanneer je last hebt van paniekaanvallen, je ademhaling hoogstwaarschijnlijk niet goed. Spanning in je lichaam heeft namelijk een heel groot effect op je ademhaling, waardoor je ademcapaciteit tot wel 30 procent kan verminderen. Extra focus op je ademhaling kan dus zeker geen kwaad, doe bijvoorbeeld deze oefening.

Leefstijl en cafeïne

Als je niet lekker in je vel zit, ben je kwetsbaarder. Een gezonde leefstijl houdt je hormoonhuishouding in balans. Eet gezond, beweeg voldoende, ga op tijd naar bed en zorg voor genoeg ontspanning. Probeer ook niet te veel cafeïne houdende dranken te drinken, de lichamelijke effecten van cafeïne maken je namelijk gevoeliger voor een paniekaanval.

Paniekaanval voorkomen

Misschien schaam jij je voor je paniekaanval, of geloof je dat het iets tijdelijks is. Toch kun je beter hulp zoeken voor je problemen, samen sta je sterker dan alleen! Een psycholoog kan jou helpen de oorzaak van paniekaanvallen te achterhalen en zoekt samen met jou naar oplossingen. Klik hier voor meer informatie over hulp via de NiceDay app.

De laatste tijd zit je steeds minder lekker in je vel. Je voelt je vaak somber, je hebt weinig energie en je slaapt slecht. Bovendien merk je dat je je voortdurend gespannen voelt en je hebt last van onverklaarbare fysieke klachten als hoofdpijn, rugpijn of misselijkheid. Je besluit naar de huisarts te gaan, en die verwijst je door naar de psycholoog. De psycholoog raadt je aan om het wat rustiger aan te doen op je werk, en vraagt of je voortaan iedere week tijdens kantooruren langs kunt komen. Maar hoe kun je dit nou het beste vertellen op je werk? Zullen ze je wel serieus nemen? Je bent namelijk niet ‘echt ziek’, toch?

Arbeidsongeschikt

Het is nog niet zo lang geleden dat mensen met psychische problemen bijna automatisch arbeidsongeschikt werden verklaard. Nog steeds heersen er veel vooroordelen over dat mensen met psychische klachten of aandoeningen hun werk niet aan zouden kunnen en vaak ziek zouden zijn. Er wordt aan je getwijfeld als persoon. Best logisch dus dat veel mensen hun psychische aandoening of ziekte nog steeds liever verzwijgen op hun werk.

Open zijn over je psychische klachten op het werk

Het beste voor je herstel is het om toch open te zijn over je psychische klachten op je werk. Op deze manier kan er rekening mee gehouden worden en kun je hulp krijgen bij je psychische problemen, wat goed is voor het herstel. Wat hierbij kan helpen is om hier eerst over te praten met een collega waar je goed mee op kunt schieten. Deze collega zal je waarschijnlijk begrijpen en steunen. Dit maakt de drempel lager om het vervolgens aan je baas en eventueel andere collega’s te vertellen.

Wat vertel je je baas?

Voordat je het aan je baas gaat vertellen, zijn er een aantal tips die je mee zou kunnen nemen. Bedenk als eerste goed wat je precies wil zeggen en schrijf dit eventueel op van tevoren. Denk ook na over wat jij nodig hebt binnen je baan voor je herstel. Maak hier duidelijke afspraken over en laat je niet overhalen om iets te doen waar je niet helemaal achter staat. Wil je bijvoorbeeld werken aan minder projecten, minder verantwoordelijkheden, of juist meer focussen op wat je echt leuk vindt binnen je baan? Wie weet kun je ook wat minder gaan werken als dit je helpt. Wees niet bang om dit eerlijk met je baas te bespreken, je baas wil namelijk ook graag dat je snel herstelt. Dit is namelijk alleen maar goed voor je productiviteit! Misschien kan je baas je ook wel helpen met het vertellen aan andere collega’s als je dat fijn zou vinden, bijvoorbeeld tijdens een meeting of in een e-mail. Dit zorgt in de meeste gevallen voor begrip. Durf dit aan hem of haar te vragen! Wie weet zijn er wel meer collega’s met psychische klachten en kunnen jullie elkaar helpen.

Wat te doen bij een negatieve reactie?

Misschien ben je wel bang dat je baas negatief gaat reageren op je psychische klachten. Probeer in dit geval je in te leven in zijn rol: hoe zou je zelf reageren als je in zijn positie had gestaan? Waarschijnlijk was je alleen maar bezorgd geweest over je werknemer. Hou dit in je achterhoofd tijdens het gesprek. Toch zou het kunnen dat zijn eerste reactie niet zo positief is als je had gehoopt. Wees je ervan bewust dat aan de buitenkant niet te zien is hoe jij je voelt. Misschien vindt je baas het moeilijk om te begrijpen dat je met jezelf in de knoop zit. Probeer de situatie daarom zo goed mogelijk uit te leggen. Geef hem verder genoeg tijd om te reageren. Waarschijnlijk moet hij het even laten bezinken en staat hij er later weer anders in.

Psychische problemen en werk: gaat dit samen?

Als laatste, bedenk je dat werk ook juist enorm veel kan helpen bij het herstellen van psychische problemen. Werk biedt structuur, sociale contacten en waardering, allemaal punten die enorm kunnen bijdragen aan psychisch herstel en kwaliteit van leven. Vanaf 2013 wordt er steeds meer gedaan om mensen met een psychische beperking aan het werk te krijgen en aan het werk te houden, en wordt er steeds vaker over gepraat. Gelukkig worden hierdoor psychische problemen steeds meer begrepen en ondersteund op de werkvloer. Open zijn over je klachten kan enorm helpen in het creëren van begrip bij je baas en je collega’s. Op die manier kan er meer rekening met je gehouden worden als je bijvoorbeeld wat minder zou willen werken of wat minder zware opdrachten zou willen doen. Soms gaan psychische problemen en werk wél samen!

NiceDay app

Plan in je Daily Planner wanneer je je psychische klachten zou willen bespreken met je baas en/of collega. Schrijf op in je Dagboek wat je zou willen bespreken in het gesprek en wat je moeilijk vindt.

Met gezonde spanning deed ik de deur van het klaslokaal open. Baf! Ik zag een volle bak met rumoerige mensen in een kleine zaal voor me. 28 Ogen keken me vol verwachting aan. Angst!

In een fractie van een seconde schoot ik in de stress. Ik sloeg mijn wijd gesperde ogen omlaag, voelde mijn lichaam krommen en kroop in een zo klein mogelijke bubbel. Onhandig als een schooljongen friemelde ik met mijn tas, probeerde onopvallend mijn spullen eruit te halen terwijl het zweet op mijn rug stond. Ik wilde onzichtbaar zijn. Het liefst wegrennen. Maar daar stond ik nu, sukkeltje te wezen.

“Regie nemen!” dacht ik. “Schakelen, nu! Niet heimelijk maar stevig, met kracht”, raasde het streng door mijn hoofd. “Oh dit wordt niks”, zei de criticus, “je kunt het toch niet.” De paniek stond nu echt op het punt om los te barsten. “Heb je dan niets geleerd van al die jaren therapie?” vroeg ik me af. “Rustig maar”, zei de barmhartige, “het komt wel goed.” Ik haalde diep adem.

En toen gebeurde het: ik nam een besluit. Ik rechtte mijn rug, richtte mijn hoofd omhoog en keek de klas rond. Heel bewust nam ik bezit van de ruimte die ik innam terwijl ik de tijd nam om iedereen aan te kijken. Met oogcontact zei ik ‘goedenavond, ik ben de docent’. Doodeng, maar het voelde ook goed. Trots was ik ook op mezelf en voorzichtig stroomden moed en kracht mijn lichaam in. Ik zei dat ik het altijd erg spannend vind, de eerste les. Mensen knikten herkennend en begripvol. Het ijs was gebroken en ik stapte mijn rol in. In gedachten dankte ik mijn dramatherapeut.

Gevloerd door angst

Dat ging vroeger wel anders. Dan werd ik gevloerd door de angst. Ik zette het op een lopen en kroop onder een steen. Het duurde dan weer heel lang voor ik een nieuwe poging durfde te ondernemen. Ik heb veel therapie gehad, waaronder cognitieve therapie. Dat was een goede manier om bewust te worden van de verstoorde wijze waarop ik blijkbaar naar de wereld keek, naar anderen en naar mezelf. Mijn sociale angst kwam voort uit zo’n verkeerde manier van denken en oordelen. De angst versterkte op zijn beurt weer deze verstoring. Zo bleef ik in een vicieuze cirkel ronddraaien. Cognitieve therapie heeft zeker mijn extreme angsten verminderd maar het bleef wel erg, tja, cognitief, rationeel allemaal. En ik zat al zo in mijn hoofd, een hoofd op pootjes dat last had van dat angstige lichaam.

Introductie tot dramatherapie

Zo kwam ik bij dramatherapie terecht. Wat een wereld van verschil. Daar was veel aandacht voor het lichamelijke aspect van mijn sociale angst. Niet zozeer in biomedische als wel in existentiële zin. Hier leerde ik oefenen in concreet bestaan, sociaal aanwezig te zijn met heel mijn wezen: ziel en lichaam – om het maar eens zweverig te zeggen. Maar dramatherapie was helemaal niet zweverig. Juist super concreet. Er werden sociale situaties uitgewerkt, mee geoefend en voelbaar gemaakt. Eerst dacht ik nog dat het er dramatisch en theatraal aan toe zou gaan. Ja, soms vielen er tranen, harde woorden, intense emoties. Het waren immers echte gebeurtenissen uit de eigen ervaringen van mij en de groepsgenoten. Dat was soms heftig.

Maar we deden ook vaak spelletjes. Ja spelletjes! Zoals kinderen doen op de speelplaats. Super eng als je een sociale fobie hebt. Tikkertje, rare geluiden maken, of stoelendans, hints, en meer sociaal zichtbare activiteiten – exposure! Mijn trauma’s werden flink getriggerd maar die spelletjes leidde ook vaak tot hilarische momenten. Zo leerde ik het speelse kind in mij herkennen en het de vrije loop te laten. Iets dat ik nooit geleerd had ruimte te geven.

De weg vooruit

Dramatherapie was al met al erg confronterend, sociaal zichtbaar en emotioneel. Maar bovenal was het voor mij zeer leerzaam en helpen. Ik leerde mijn lichaam door en door kennen, eraan te wennen, erin te wonen. En het was ook heel relativerend op een niet rationele manier. Keer op keer oefenen met aanwezigheid, zichtbaarheid en ervaren wat je daarbij voelt, hoe je lichaam reageert, was enorm helpend en helend. Na twee jaar ben ik gegroeid, persoonlijk erg veranderd, zowel in mijn denken als in mijn lichaam. Mijn lichaam en geest zijn weer één – om het maar weer zweverig te zeggen.

“Fantastisch!” zou je zeggen. Pfff, helaas. Zo zonnig is het nu ook weer niet. Angst zal altijd wel een onderdeel van mijn leven blijven. Dat blijft een bittere pil om te slikken. Echter, zodra ik in sociale situaties weer paniekgevoelens ervaar, kan ik het nu wel vaker een plek geven in mijn lichaam. Ik kan erop vertrouwen dat ik het aan kan, dat ik blijf (be)staan. En als ik dan toevallig weer struikel, val in angst en beven, dan recht ik mijn rug, hef mijn hoofd omhoog, kijk recht in de ruimte om me heen en haal diep adem. Zo durf ik weer ergens binnen te komen.