We hebben bijna allemaal wel aarzelingen als het komt op een relaties met anderen: of het nu ligt aan het gevoel dat er enkel compromissen worden gesloten en er dus minder ruimte is om te doen wat jij wil of dat het je gaat om het constante gevoel van angst omdat je bang bent dat iemand niet met je wil zijn. Deze gevoelens zijn ingewikkeld en leiden vaak tot verwarring, onbegrip en ook vaak tot minimale (emotionele) intimiteit. In het boek ‘Liefdesbang’ van Hannah Cuppen wordt uitgelegd dat dit alles met verlatings- en bindingsangst te maken heeft. Maar hoe kun je (het beste) omgaan met deze angsten? We geven je graag een aantal inzichten mee!

Liefdesbang
Cuppen gebruikt ‘Liefdesbang’ als verzamelnaam voor bindingsangst en verlatingsangst. Volgens Hannah worstelt vrijwel iedereen met vrijheid en verbinding. Natuurlijk uit dit zich op allerlei manieren: bij bindingsangst ben je bang om  te binden aan iemand en zorg je er (waarschijnlijk) onbewust voor dat een relatie zich niet zover kan ontwikkelen dat er (emotionele) intimiteit ontstaat.

Daartegenover staan de mensen met verlatingsangst: zij delen juist graag en zoeken naar emotioneel contact. Ze willen verbinden met de ander en denken ook vaak dat ze de ander nodig hebben. Ze klampen zich vast aan hun partner, waar iemand met bindingsangst behoefte heeft aan ruimte, vrijheid en zo min mogelijk keuzes maken (e.g. nergens aan vast zitten).

Hoe verder?
Je herkent en erkent misschien (deels) dat jij liefdesbang bent, maar wat nu? Probeer dichter tot jezelf te komen: probeer allereerst te verbinden met jouw eigen gevoelens, jouw eigen trauma’s en probeer deze te verwerken. Dit is pijnlijk, je dwingt jezelf immers om aan de slag te gaan met dingen die je eigenlijk liever niet onder ogen komt. Maar hoe beter de connectie met jezelf en je eigen emoties, hoe beter jij in staat bent om ook zo een connectie aan te gaan met iemand anders. Dit is een proces, maar kan geleerd worden!

Voor meer inzichten verwijzen we je graag door naar het boek ‘Liefdesbang’