11 procent van de Nederlandse bevolking (16 jaar en ouder) heeft aangegeven slachtoffer te zijn van seksueel geweld (bron: CBR). Dat zijn 1,6 miljoen mensen. Een schrikbarend hoog aantal, waarvan het grotendeel vrouwen betreft. Ondanks dat het een lager aantal is, krijgen ook mannen te maken met seksueel geweld. Naast het algemene taboe rondom seksueel geweld, heerst bij mannen die te maken hebben gehad met seksueel geweld ook schaamte rondom hun ‘mannelijkheid’. Zo ook bij Bas*. Lange tijd zweeg hij over wat hij had meegemaakt; 15 jaar lang. Hij vertelde het niemand, totdat hij in het najaar van 2020 besloot om hulp te zoeken. Nu vertelt hij zijn verhaal.
Let op/Trigger warning: dit artikel bevat verhalen over seksueel geweld
Mijn relatie
Ik ben een wat mager type en nooit echt een macho geweest. Ik heb altijd wel gesport, maar ben nooit met sport bezig geweest om groter te worden. Mijn vriendin was wel heel fit. Ze was personal trainer en deed aan gevechtssporten; ze was dus veel sterker dan ik.
Dat zij fysiek sterker was dan ik, heb ik nooit als vervelend ervaren. We maakten er wel eens grapjes over: “Als er iets gebeurt, mag jij mij wel verdedigen!”. We hadden een leuke relatie. Het is weleens voorgekomen dat ze mij, na een paar glazen wijn, tijdens een ruzie tegen de kast duwde, maar dit was al snel uitgepraat. In het voorjaar van 2005 was dit anders. Nadat we ruzie kregen op een feestje, besloot ik alleen naar huis te gaan. Toen enige tijd later de bel ging, stond mijn vriendin voor de deur. Het liep uit de hand en uiteindelijk heeft zij mij verkracht. Kort daarna verliet ze mijn huis en eindigde ze de relatie via sms.
Ik wist niet eens dat dit mij kon overkomen
Verkrachting… ik wist niet eens dat een vrouw een man kon verkrachten. Dat was iets waar ik ook lang mee heb geworsteld. Ik schaamde me en durfde het tegen niemand te vertellen. Ik was bang dat ze mij zouden uitlachen, dus ik zweeg. Het is waar dat seksueel geweld een stuk minder voorkomt bij mannen dan bij vrouwen, maar het gebeurt misschien vaker dan je denkt, omdat mannen er niet over praten. Mijn ex stuurde mij af en toe nog sms’jes, waarin ze me uitlachte of beledigde. Ik was bang dat ze terug zou komen, maar durfde niet naar de politie te stappen. Die zullen mij toch niet geloven, ze lachen me uit. Mijn zelfbeeld werd extreem laag, ik dacht dat ik het probleem was en ik besloot dat ik mijzelf en mijn gevoelens dus maar aan de kant moest zetten. Ik stortte me op mijn werk en heb jaren aan één stuk gewerkt.
Vertrouwen om te praten
Tussen een collega en mij op mijn werk ontstond een goede vriendschap. We konden goed met elkaar praten en zij deelde dan ook veel van haar persoonlijke verhalen met mij. Ze was mentaal sterk, dat inspireerde mij maar gaf me ook een veilig gevoel. Onze vriendschap was hecht, zo hecht dat ik na al die jaren mij vertrouwd genoeg voelde om mijn ervaring met haar te delen. Eindelijk vertelde ik iemand, waar ik al die jaren alleen mee rond heb gelopen.
Mijn verhaal shockeerde haar, maar ook dat ik er al zo lang alleen mee rondliep. Ze raadde mij aan om hulp te zoeken voor wat ik heb meegemaakt. Ik besloot dat ik lang genoeg alleen had gevochten. Ik heb het lang genoeg geprobeerd alleen op te lossen. Dit was het moment om hulp te zoeken en dat deed ik dus ook.
Uiteindelijk kwam Bas bij NiceDay terecht, waar hij in behandeling ging bij NiceDay psycholoog Maaike.
Hulp bij NiceDay
Ik kwam terecht bij Maaike voor een online behandeling. Online behandeld worden was niet iets wat mij erg verbaasde, we zaten ten slotte in corona tijd en de hele wereld was online verder gegaan. In het begin had ik wat moeite met het praten over alle details, maar Maaike stelde mij al snel op m’n gemak; ze stelde de juiste vragen en creëerde een omgeving waarin ik mezelf kon zijn.
Gebruik van de app
Tijdens mijn behandeling maakte ik regelmatig gebruik van de NiceDay app. Natuurlijk voor mijn videobel sessies met Maaike, maar ook voor het dagboek of het per dag registreren van mijn gevoelens. Ondanks dat het soms lastig was om mijn gevoelens op te schrijven, vond ik het fijn een voortgang te kunnen zien. Wanneer mijn gevoelregistraties over een langere periode positiever werden, kon ik zien dat ik vooruit ging.
Wacht niet met hulp zoeken
Ik ben blij dat ik hulp heb gezocht en in behandeling ben geweest bij NiceDay. Ik ben er nog niet, maar voor iedereen die worstelt met psychische problemen of te maken heeft gehad met seksueel geweld is mijn advies: wacht geen 15 jaar met hulp zoeken, krop het niet op. Als je denkt dat je er alleen voor staat, weet dan dat dat niet zo is en zoek professionele hulp. Eventueel langs anoniem. Opkroppen of je gevoelens wegstoppen werkt niet. Het gevoel zal blijven sluimeren, het stopt niet. Het is niet jouw fout en je hoeft je niet te schamen om hulp te zoeken.
Hulp via NiceDay
Ben je op zoek naar professionele hulp voor je psychische klachten en wil je graag met iemand praten? Je kunt een online behandeling via NiceDay bij verschillende organisaties volgen, klik hier voor meer informatie.
*Dit is niet Bas zijn echte naam, deze is bekend bij de redactie.
