Ontmoet mijn vriendin Sylvia, 80 jaar. We kennen elkaar inmiddels 7 jaar en we komen regelmatig samen om te eten en te kletsen. Met een leeftijdsverschil van meer dan 50 jaar en een heel verschillende achtergrond hebben we een boeiende vriendschap en staan we open voor elkaars opvattingen en ideeën bij het leven.

Dat overkomt ons niet. Dat is wat we dachten, totdat de eerste besmetting in Nederland een feit werd en Minister-President Mark Rutte op maandag 23 maart de officiële richtlijnen omtrent het coronavirus aankondigde. Wat vond je daarvan, toen dat gebeurde?

Ik vond de richtlijnen heel goed. Ik voelde geen angst voor mezelf. Ik dacht: ik ben gezond en ik ben sterk. Ik voel me vitaal en beweeg al heel mijn leven. Ik probeerde mezelf voor te houden: ik luister 1 keer per dag naar corona berichten en alleen naar de deskundigen. Er is veel paniek nieuws, in mijn omgeving ontstonden vooral angsten. Iedereen om me heen praatte erover, het was hét onderwerp. Ik ga iedere dag naar buiten, naar een stille plek om een wandeling te maken. Dit doe ik meestal met 1 persoon die ik op afstand houd.

Ik ben me er bewust van dat mensen boven de 80 kwetsbaarder zijn. Veroudering van al je organen is iets wat bij ouderdom hoort, ook slijt je immuunsysteem mee. Ik ben realistisch en laat me niet gek maken.

Voel of voelde je je alleen in deze tijden?

Er is geen verandering in het alleen voelen, voor of tijdens corona. Zoals altijd onderhoud ik telefonische contacten. Ik mis(te) het wel erg om naar het museum te gaan en mijn kleindochter te bezoeken in Amsterdam. Openbaar vervoer pak ik namelijk niet. Verder voel ik me niet beperkt. Ik heb een auto en kan overal heen rijden.

Voel of voelde je je wel een somber?

Mijn stemming is niet veranderd tijdens of door corona. Steeds dacht ik: wat ben ik blij dat ik zoveel gereisd heb. Ik dacht: Portugal, Mexico, Curaçao, Kenia, Zuid-Afrika, wauw! Wat ben ik blij dat ik dat heb meegemaakt. Ik kan daar met heel veel plezier aan terugdenken.

Stel je voor; iemand uit je omgeving voelt zich alleen of angstig. Wat zou jij tegen diegene zeggen?

Ik adviseerde mijn vriendin om toch nog even buiten de deur te gaan. Frisse neus halen en even bewegen. Eén ding heb ik trouwens niet gedaan; afspreken met mijn kleindochter. Na een aantal weken kwam mijn zoon toch met mijn kleindochter langs. Ik zag namelijk een kinderpsycholoog voorbij komen op het jeugdjournaal. Een kind zei: “ik ben niet ziek en mijn oma ook niet. Mag ik naar mijn oma?” En de psycholoog zei: “Ja hoor dat mag!” Op basis daarvan dacht ik: ik ben gezond, ik ga ervoor zorgen dat ik mijn kleindochter kan zien.

Heb je wel eens angst gevoeld door nieuws van deskundigen?

Ik kan het vrij snel relativeren, in perspectief zetten. Ik probeer te rationaliseren. Ik bof ook met mijn genen. Er zitten geen ziektes in de familie. Voor mijn leeftijd heb ik een goede weerstand, mede te danken aan mijn genen maar ook aan mijn leefstijl. Ik houd erg van simpel en gezond eten.

De maatregelen worden versoepeld. Hoe vind je dit en hoe ga je je gedragen?

Ik ben blij dat de scholen open zijn voor alle kinderen. Sommige omstandigheden thuis zijn slecht, het is pittig voor kinderen om zich continu vanuit een scherm te concentreren, er ontstaat leerachterstand. Ik kom uit het onderwijs dus ik leef erg mee. Fijn dat de kinderen hun vriendjes en vriendinnetjes weer zien. Horeca vind ik een grote stap. Ik zal zelf niet zo snel op een terras zitten. Museum wil ik zeker wel doen, als er sprake is van goede maatregelen. Op een terras met genoeg ruimte, klein, ja daar zal ik zitten. Ik ben me bewust in wat ik onderneem en voel me niet heel anders eigenlijk.

Wat zijn jouw ultieme tips voor anderen?

– ga vooral naar buiten en bewegen.
– onderhoud het contact met je vrienden, blijf dit doen.