Yeah, I’d rather be a lover than a fighter
‘Cause all my life, I’ve been fighting
Never felt a feeling of comfort
All this time, I’ve been hiding….
…I’m in need of a savior, but I’m not asking for favors
My whole life, I’ve felt like a burden
I think too much and I hate it…..
….I’ve been quiet for too long
Can’t tell me there’s no point in trying
I’m at one, and I’ve been quiet for so long
(Marshmello ft. Khalid – Silence)
Dit nummer en deze tekst komen enorm bij me binnen. Het vechten, het verstoppen, het niet hebben van liefde en het gevoel altijd een last te zijn.
Toen ik jonger was kon ik niet mezelf zijn, omdat ik een harde en gewelddadige oorlog aan het voeren was. Er was enkel stilte voor wie ik zou kunnen worden. Het voelt alsof je de wereld tegen je hebt en dat je alles en iedereen moet bevechten. Alleen, kom je er langzaam maar zeker achter dat het gevecht zich met name in jezelf afspeelt. Je hebt een sluipmoordenaar in je lichaam; je eigen hoofd. Dat alles wat je bent of wat je zou kunnen worden bevecht. Donkerte verspreidt zich.
Ik had zoveel woede, pijn en angst in me. Hiertegen vechten leek de enige manier om me in leven te houden. Maar dat is het niet. Het heeft niets met leven te maken. Het is overleven.
Er zijn zoveel mensen die zich door het leven heen vechten. Het lijkt er soms wel op alsof we geprogrammeerd zijn om pijn en tegenslag te bevechten. En, eerlijk, ik weet ook niet zeker of ik er nu geweest was als ik niet gevochten had. Het was de enige manier, toen. Maar niemand kan voor altijd vechten. Het is doodvermoeiend en het holt je uit, totdat er niets meer van je over is.
Ik had een redder nodig. En er was er maar een. Ik.
Het moment dat ik me dat realiseerde, stopte ik om te veranderen (en dat was geheel uit nood, want het voelde of ik drie jaar kon slapen), en startte mijn transformatie van vechten naar liefhebben. Dat was drie jaar geleden.
Als ik terugkijk op deze tijd kan ik 4 belangrijke periodes herkennen
- Diagnose en acceptatie
Ik ben naar een zelfgekozen psycholoog gegaan en stelde me volledig open. Ik ben met haar samen tot een diagnose gekomen en daarmee startte een periode die in het teken stond van het accepteren dat je een ziekte hebt. - Actie en inzet
Samen met mijn psycholoog koos ik een therapietraject van 18 maanden. Een traject gericht op het leren omgaan met mijn ziekte. Ik ben toen halverwege ook begonnen met antidepressiva, zodat ik mijn gemoedstoestand wat stabieler kon worden. Ik toonde inzet voor de therapie en voor mezelf. En ik zweefde ergens tussen vechten en liefhebben in. - Het hele plaatje
Na mijn therapie ben ik alleen gaan reizen. Om mezelf beter te leren kennen. Mijn hele zelf. Niet alleen de bevechter van een ziekte, maar ook de Ik die geen kans had gehad. Het proces van liefhebben begon hier. Ik had mezelf een nieuwe kans gegeven. - Levensverandering
Tijdens het reizen heb ik zoveel van mezelf geleerd. Wie ik ben, maar ook wat ik nodig heb. Ik probeer nu mijn leven in te richten op een manier die bij mij past. Dat is, denk ik, het meest liefdevolle wat je jezelf kan geven. En uiteindelijk ook aan anderen. Want wanneer je gevecht stopt of verminderd, hou je heel wat energie over.
Nu ik deze vier fases genoemd heb, wil ik je ook laten weten dat transformatie en verandering niet makkelijk zijn, net als liefde en het leven niet makkelijk zijn. Nu niet, en zelfs misschien, nooit niet. En, transformatie en het leven zijn cirkels. Je zult situaties en gebeurtenissen treffen die je opnieuw en opnieuw laten transformeren. Ouder worden alleen al lokt dit uit. Er zullen altijd grote en kleine hobbels op ons pad komen. We kunnen niet anders dan ook deze ‘lelijke’ en pijnlijke kanten van het leven leven. Maar dat betekent niet dat je niet van het leven kan houden. Het is de hele ervaring die hopelijk aan het einde, als de balans opgemaakt wordt, mooi genoemd kan worden.
Het leven voor mij is, op dit moment, erg moeilijk. Ik voel me volledig verloren in fase 4. Ik heb kennis opgedaan, maar het blijkt erg moeilijk om deze kennis te organiseren en daarmee een nieuwe passende manier van zijn en leven te creëren. Het enige wat ik, denk ik, kan doen, is hier ook het goede in zien. Zien dat in het verleden chaos uiteindelijk ook tot nieuwe balans heeft geleid. Ik moet daarop vertrouwen.
Als je wil transformeren, beloof jezelf dan werk en inzet. Kijk naar jezelf en anderen met liefde en vergevingsgezindheid en wees aardig. En alsjeblieft geef jezelf tijd. Jouw gevoelens, tempo en reis zijn ok en enkel voor jou om te ontdekken. Vergelijk jezelf niet met anderen om het gevecht met jezelf aan te gaan, maar vergelijk enkel om verschillen lief te hebben of om van te leren.
Als je op dit moment iets of alles bevecht, probeer je vechten om te zetten in liefhebben. Ik weet dat het je leven terug kan geven en dat het je kan helpen om met alles wat het leven je toebedeeld om te gaan.
Zoals Mahatma Ghandi zei, “Waar er liefde is, is er leven”. Daar geloof ik in. Je zult altijd meer kracht in liefde dan in vechten vinden.
Ik wens je een liefdevolle reis!
