Wereldwijd zijn er nu meer dan 70.000 mensen aan het coronavirus overleden. Dagelijks worden we geconfronteerd met nieuwe ontwikkelingen en passen we maatregelen aan om waar mogelijk het coronavirus en de gevolgen ervan te beperken.

Wat kunnen we leren van onze wereld vol met onzekerheden? Een wereld waar nieuws en nieuwe informatie zich razendsnel verspreidt. Een wereld waar we ons soms in een achtbaan wanen van zich in hoog tempo wisselende gevoelens als angst, boosheid, verdriet, onmacht, hoop en vertrouwen. Een wereld waarin we van dierbaren gescheiden zijn en waarin we mensen waarvan we houden verliezen.

Ik merk dat ik mij in deze crisis steeds meer met anderen verbonden voel. Verder ben ik veel bewuster van hoe we van elkaar afhankelijk zijn. Hoe onze levens elkaar beïnvloeden. Opnieuw denk ik na over de manier waarop we nu samenleven en hoe we samen kunnen leven.

Ik denk dat ik lange tijd te veel met mijzelf bezig ben geweest, mij te veel met anderen heb vergeleken en te weinig geïnvesteerd heb in wat voor ons van belang is. De crisis biedt mij de mogelijkheden om mij op een andere manier met anderen te verbinden, voor een groei van JIJ en IK naar WIJ.

Van jij en ik naar wij

In de eerste fase van ons mensenleven zijn we geheel afhankelijk van onze ouders of verzorgers. Als we in de steek worden gelaten, heeft dat direct onze dood tot gevolg.

Verderop in ons leven krijgen we vaak het gevoel dat we alles alleen aankunnen, dat we de ander niet nodig te hebben. We denken dan onafhankelijk te zijn.

De crisis maakt ons duidelijk dat meer nodig is dan JIJ en IK. Ons leven hangt af van wat WIJ samen doen en kunnen doen.

Herken jij dat gevoel?