Ik zit weer aan de lunch met Sylvia. Met inmiddels 80 jaar levenservaring ben ik benieuwd naar haar meest bijzondere levenslessen of ervaringen.
Hoe blik je terug op je eigen leven als je 8 decennia rijk bent?
Levenslessen. Ik vind dat een bijzonder woord, ik denk dan eigenlijk meteen aan school. Ik noem het liever levenservaring. Ik was 27 jaar en ik was getrouwd. Mijn toenmalige man zei tegen mij: “ik blijf niet voor altijd in Nederland.” Hij ging solliciteren en kon naar Curaçao. Ik dacht: van Rotterdam naar Groningen of van Rotterdam naar Curaçao, ik vind het prima. Ik besloot om met hem mee te gaan. Daarbij had ik geluk met mijn ruimdenkende moeder. Ik hoor haar weer zeggen: “Ga dit doen! Ga de wereld zien! Ga erop uit!” Mijn moeder was positief, accepterend en stimulerend. De manier waarop mijn moeder in het leven stond was heel waardevol voor mij in mijn verdere keuzes.
Eenmaal in Curaçao aangekomen is ons leven vrij snel gestabiliseerd. Uiteindelijk ben ik gaan lesgeven op een basisschool waar Nederlands werd gesproken. Ik had goed contact met mijn Antilliaanse vrienden en collega’s en ervoer hier nooit een kloof in. Ik had altijd een goede klik met de bewoners van het land. Maar ik kwam er ook achter dat blanken in Curaçao een hoger aanzien hadden. Ik werd geconfronteerd met discriminatie, iets waar ik mij nooit direct bewust van was. Het kostte mij geen moeite om met verschillende mensen om te gaan, ik vond het alleen maar bijzonder.
Nu kunnen we met onze smartphone zo veel en snel mogelijk in contact zijn met onze naasten. Hoe was je in contact met je vrienden in Curaçao en met je familie en vrienden in Nederland?
In die tijd stonden er op straat telefooncellen waar iedereen gratis gebruik van kon maken. Sommige mensen hadden een vaste telefoon maar lang niet iedereen. Het contact met de buitenwereld was per brief en telefonisch. Één keer in het half jaar belde ik met mijn moeder in Nederland. Bellen met het buitenland was namelijk heel duur en bijna onmogelijk. De komst van televisie heeft het leven enorm veranderd. De wereld was klein en overzichtelijk: het bestond uit gezin, school en vakantie. Ik denk dat de komst van televisie en internet ons een bredere kijk op het leven heeft gegeven. Ik voelde me overigens gelukkig op Curaçao, je bedenkt je op dat moment niet dat je iets mist, zoals een smartphone. Het is eigenlijk hetzelfde als dat je over 20 jaar de vraag krijgt: heb je hologram smartphones in je jeugd gemist?
Wat is de positieve ervaring (“les”) die jij uit Curaçao haalt?
Je went makkelijker aan situaties dan dat je misschien denkt. Ik heb ontdekt dat ik het zonder familie om de hoek ook wel redde. Soms moet je meegaan in wat er op je pad komt en ontdekken wat er gebeurt. In die tijd ben ik onbevangen meegegaan en heb ik het voor geen goud willen missen. Ik heb totaal geen spijt van deze 8 jaar in Curaçao. Ik ben assertiever en volwassener geworden. Ik heb nieuwe vriendschappen opgedaan. Ik heb geleerd over mijn gevoel te praten in Curaçao. Je moest wel: je hebt elkaar nodig en het is belangrijk om te praten over wat er in je omgaat, wat je beleeft, wat je meemaakt of wat je bezighoudt. Hierdoor ontstonden er hechte vriendschappen, je voelde je zekerder en het was voor mij zo fijn om vriendschappen te hebben waarin je alles met elkaar kon bespreken. Ik heb geleerd niet afhankelijk te zijn van familie. Ik heb veel energie gekregen, ik heb me kunnen aanpassen en bovenal genoten!
Als je besluit iets te doen, doe het vol overtuiging. Geniet ervan!
Vind je het leuk om meer te lezen over twee generaties die met elkaar het gesprek aangaan? Sarah zal regelmatig met Sylvia in gesprek gaan, je vindt de blogs op Sarah’s profiel.
