De laatste tijd krijgt hoogsensitiviteit steeds meer aandacht in de media. Niet zo gek, aangezien 20 jaar geleden pas het eerste artikel is gepubliceerd over dit onderwerp. Toch blijkt ongeveer 1 op de 5 mensen hoogsensitief te zijn. Mensen met hoogsensitiviteit zijn gevoeliger voor prikkels. Deze ervaren ze meer en erger dan anderen. Ze hebben dan ook meer tijd nodig om deze prikkels te verwerken en hiervan te herstellen. Maar hoe is het precies om zelf hoogsensitief te zijn? Laura (20) vertelt.

Kun je wat over jezelf vertellen?

Ik ben Laura, 20 jaar oud. Ik studeer Engels met als specialisatie docent, dit wil ik ook later worden. Verder geef ik zwemles en hou ik ook van dansen, lezen en muziek luisteren.

Wat betekent hoogsensitiviteit voor jou?

Hoogsensitief is voor mij dat ik emoties over het algemeen heftiger voel. Voor mij betekent dit dat gebeurtenissen mij harder kunnen raken dan anderen. Als je bijvoorbeeld een zielige film kijkt, kun je een traantje wegpinken, maar ik ben dan in een volledige mental breakdown. Dit is met verdriet, maar ook met geluk. Een klein ding kan me al heel erg blij maken. Ik word ook heel snel boos, en heel chagrijnig vooral. Dat gebeurt heel veel, heel chagrijnig worden over de kleinste dingetjes. In het algemeen is het zo dat alles wat je voelt, dat voel ik 10 keer erger. Het werkt beide kanten op, zowel positief als negatief. Het kan dus heel leuk zijn, maar ook heel naar zijn. Als er iemand overlijdt die ik niet ken, dan voel ik dat alsof mijn neef is overleden. Als ik in de stress zit, kan ik in mijn hoofd beredeneren: het is maar 1 opdracht, dat heb je zo af… maar toch voel ik die stress keihard.

Hoe ga je daarmee om?

Ik ben ongeveer 5 jaar geleden naar een therapeut geweest. Die heeft vastgesteld dat ik hoogsensitief ben. Ik heb een paar technieken meegekregen. Zo heb ik problemen met volle ruimtes, veel mensen, veel menselijke interacties. Ik heb geleerd hoe ik me kan afsluiten in een ruimte en dat helpt eigenlijk altijd wel. Ik weet dat als ik me verdrietig of vervelend voel, dat ik gewoon een comedy moet gaan kijken, of wat leuks moet gaan doen, gaan dansen of naar buiten gaan. Dan leer je van die technieken, om je in ieder geval wat beter te voelen. Dat is dan ook weer het positieve van het hoogsensitieve, het kost me niet veel moeite om me in ieder geval oppervlakkig weer wat blijer te voelen. In je achterhoofd zit je nog met het vervelende wat is gebeurd, maar je kunt in ieder geval weer lachen. Dat helpt.

Hoe oud was je toen je erachter kwam?

Ik was 15 toen de therapeut de diagnose stelde. Maar eigenlijk heb ik het altijd al gehad. Als kind ging ik heel moeilijk slapen, ik was erg opstandig, van de kleinste dingetjes ging ik al gillen… Toen mijn moeder het hoorde, dacht ze meteen: dit klinkt logisch, ik denk wel dat dit het is. Sommige dingen vielen ineens op hun plek. Ik denk dat ik mijn hele leven al hoogsensitief was, maar dat het in mijn tienerjaren erger is geworden. Zoals iedere tiener emotioneel wordt, werd ik dat gewoon extra.

Was het ook fijn om te horen: dit is het?

Ja het was wel fijn. Soms vroeg ik mij wel eens af, waarom reageer ik hier zo heftig op? Zo erg is het allemaal niet. Als mijn moeder bijvoorbeeld boos werd om een heel klein dingetje, dan reageerde ik daar super heftig op. Dan zat ik elke keer boven op mijn kamer en dacht ik, wat stel ik me eigenlijk aan? Waarom denk ik dat dit een logische reactie is? En toen ik hoorde dat ik hoogsensitief was, snapte ik het opeens. Ook voor mijn ouders was het fijn, ze konden nu erkennen dat er een reden achter zat en dat het niet aan hun lag.

Ken je verder nog andere mensen die hoogsensitief zijn?

Nee. Het kan natuurlijk zo zijn dan iemand het niet vertelt, maar voor zover ik weet niet.

Heb je nog tips voor mensen die hoogsensitief zijn?

Probeer ervoor te zorgen alles wat in je hoofd omgaat te minimaliseren, bijvoorbeeld door dingen op te schrijven of alarmen te zetten. Hoe minder je hebt om over na te denken, en dat is heel veel, hoe meer je je kunt focussen op kleine taakjes en gewoon met je eigen leven door kunt gaan. En welke emotie je ook voelt, laat het gewoon gaan. Ik heb heel vaak gehad dat ik mijn emoties wilde inhouden, maar als je je emoties inhoudt, krijg je later een nog veel grotere uitbarsting. Als je keihard moet janken, of gillen, doe dat gewoon. Dan is die stress eruit en kun je weer normaal doen, wat normaal dan ook voor jou is. Een uitlaatklep zoeken kan hier ook bij helpen, even iets doen, een wandeling maken, dansen, het opschrijven… Vind wat jij leuk vindt, wat jou rustig en weer gefocust krijgt. Dan heb je iets waar je altijd op kunt terugvallen.

Later vertelt Laura meer over hoogsensitiviteit. Keep on posted!

Naam is gefingeerd, de echte naam is bekend bij de redactie.