Hoogsensitiviteit is geen zeldzaam fenomeen. Toch blijft het misschien lastig om te begrijpen voor mensen die zelf niet hoogsensitief zijn. Hoe en wanneer kun je het beste vertellen dat je hoogsensitief bent? En hoe kan je hier het beste mee omgaan als naaste? Laura (20) vertelt.
Aan wie heb je verteld dat je hoogsensitief bent?
Het is niet per se dat ik het zeg. Het is meer als het opkomt, als ik bijvoorbeeld ergens op reageer en mensen vragen: waarom reageer je nou zo? Dan zeg ik dat ik hoogsensitief ben. Een paar collega’s van mij weten het bijvoorbeeld, dit komt omdat ik na veel interactie heel moe word. Een collega van mij vroeg zich af hoe het kwam dat ik aan het begin van de zwemles zo enthousiast ben en aan het einde van de les zo stil. Toen vertelde ik het, en ze begreep het meteen omdat een vriendin van haar het ook had. Mijn familie weet het gewoon, en ik weet zeker dat een paar vrienden het wel weten, maar ik weet niet precies meer wie.. Als het ter sprake komt, zeg ik het, maar ik leg er niet de nadruk op.
Hoe gaan je vrienden ermee om?
Volgens mij zijn zij het allemaal weer vergeten. Het is een vrij positieve vriendengroep en dan komt het niet echt ter sprake, er gebeurt niet echt wat mee. Ik denk dat het nog wel ergens in het achterhoofd zit, maar we merken er niet veel van.
Hoe zit het met daten?
Een date is voor mij een hele ervaring, ook door dit. Ik kan het niet zo goed, daarom doe ik het nu ook niet. Ik voel me tijdens het proces van daten compleet overweldigd door alles. Mensen willen dan opeens wat van me, ik moet afspreken, ze willen aan me zitten (ik vind aanraking niet zo fijn) en de hele tijd mijn aandacht, en dat kan ik helemaal niet… Dat neemt dan het positieve gevoel over, dat ik de persoon echt leuk vind. Dat vind ik dan nog steeds wel, maar omdat ik zo in de stress zit over andere dingen, kap ik het altijd af. Dus mijn dateleven is niet echt succesvol. Mijn ouders zeggen het ook, ga nou daten. Het is heel irritant, want je wil het wel echt, maar ik krijg het zo niet voor elkaar omdat ik wil ontsnappen uit de situatie. Dat is gewoon jammer, want het lijkt me best wel leuk om een vriend of vriendin te hebben, en dan lukt dat niet, omdat ik zo in de stress zit om allemaal stomme, kleine dingen. Op dit moment heb ik geen problemen met het single-leven hoor, maar het is wel leuk om ergens in de komende jaren wel een partner te gaan vinden.
En hoe ga je hier op een date mee om?
Soms vertel ik het wel tijdens een date. Vaak geef ik ook aan dat ik het niet fijn vind om veel aangeraakt te worden. Een knuffel is prima, maar steeds mijn hand vasthouden bijvoorbeeld niet. Ik geef dan aan: ik heb wel interesse, maar dit wil ik nog even niet. Dat neemt voor mij dan ook een gedeelte van de stress weg. Maar of ze het begrijpen en zich eraan houden, dat is weer een ander ding… Ik heb bijvoorbeeld een keer iemand gedate die dit echt niet begreep. Dan is het ook gewoon klaar.
Hoe ga je om met studeren en werken?
Ik ben heel erg visueel. Daarom teken ik veel dingen uit en schrijf ik veel op. Ik ben enorm fan van to-do lijstjes, anders raak ik het overzicht kwijt. Ik deel alle grote opdrachten op in kleine stukken. Het is fijn om precies bij te houden wat ik al heb gedaan. Veel plannen, checklists maken, dingen uittekenen.. Dan heb je gewoon alles op een rijtje. Het gaat erom dat je het overzicht niet kwijt raakt. Als je een lijstje hebt, dan kun je het gewoon van boven naar beneden afwerken en dan kom je er wel. Ik zet ook vaak alarmen om mezelf te herinneren aan dingen. Dan komt het meestal wel goed. Alles staat in mijn Google agenda, alle stomme, kleine dingetjes. Omdat er zoveel gebeurt in mijn hoofd, vergeet ik snel dingen. Dus alles opschrijven, dan komt het meestal goed.
Ik kan me voorstellen dat je soms bang bent om niet serieus genomen te worden. Hoe denk jij hierover?
Met hoogsensitief denken heel veel mensen dat ik bijvoorbeeld sneller huil of sneller schrik. Dan denk ik, ja dat klopt, dat is deel een. Maar deel twee is: als ik een deadline krijg, dan is dat voor mij zo overweldigend, dan heb ik alleen maar tunnelvisie op die ene opdracht die morgen af moet. Ergens in mijn achterhoofd denk ik dan: ik heb ook nog een tentamen volgende week. Maar dat is dan zo weggedrukt door die deadlinestress. Het is niet per se dat ik me niet begrepen voel, maar meer verkeerd begrepen. Dat ze niet begrijpen dat als er thuis wat gebeurt, dat dit heel veel invloed kan hebben op hoe ik presteer. Die link wordt meestal niet gelegd.
Ik heb nu wel het idee dat er meer bekendheid is over hoogsensitiviteit. Ik zie het vaker voorbij komen, op Facebook bijvoorbeeld. In 2013 is het bij mij vastgesteld, toen had ik er nog nooit over gehoord. Maar twee jaar geleden zag ik opeens een artikel verschijnen hierover. Ik vond het wel leuk om er op die manier wat meer inzicht over te krijgen. Je hebt er natuurlijk ook gradaties in, in hoeverre je hoogsensitief bent. In principe gaat het over dat je je prikkels net wat anders verwerkt. De een is daar gevoeliger voor dan de ander.
Heb je nog tips voor familie, vrienden of partner?
Vat het niet persoonlijk op als diegene heel erg tegen je uitvalt. We bedoelen het niet zo.
Tips voor de werkomgeving?
Informeer jezelf. Het is iets meer dan dat het lijkt. Het is niet alleen maar een beetje heftig reageren, maar ook de nasleep ervan. Een werkgever moet bijvoorbeeld weten dat ik na een dag werken helemaal doodop ben en met niemand meer wil praten.Als een werknemer dit aangeeft, of je vermoedt dat een werknemer hier last van heeft, lees je in en vraag het na. Weet waar je het over hebt.
Geef het zelf ook aan als je hoogsensitief bent. Ze kunnen het beter weten en dat er dan niks mee gebeurd, dan dat je op een gegeven moment instort en dat ze niet weten waar het door komt.
Naam is gefingeerd, de echte naam is bekend bij de redactie.
