In mijn allereerste blog ga ik in op hoe het is om uit de kast te komen. Maar als je dan eenmaal uit die kast bent gekomen is het helaas nog steeds niet enkel feest en geluk. Omgaan met welke vorm van discriminatie dan ook is nooit makkelijk. De impact en hoe je met discriminatie omgaat is voor iedereen anders. Bij mezelf merk ik dat de pesterijen zowel als de discriminatie mij hebben gevormd tot wie ik nu ben. Maar dat betekent niet dat het er makkelijker op wordt. Waar loop ik tegenaan? En hoe ga ik daar mee om?

Gepest op de middelbare school

De pesterijen begonnen toen ik naar de middelbare school ging. Gelukkig, zijn de ergste pesterijen, dankzij goede leerlingbegeleiding, na het eerste schooljaar gestopt. Wel werd ik voortdurend uitgemaakt voor homo, flikker, nicht etc. In het tweede jaar besefte ik pas echt dat ik homo ben. Ik probeerde er echter bij te horen, door meer naar meisjes te kijken en ik probeerde om relaties met meisjes aan te gaan. Ik maakte het extra moeilijk voor mezelf want ik wist op dat moment al dat ik niet op meisjes val. Het zou dus nooit gaan werken met meisjes. Ik kwetste mijzelf en dit heeft mij getekend. Bijna iedere dag na school ging ik in bed liggen, met een grote teddybeer in mijn armen en begon ik te huilen: waarom ben ik niet gewoon normaal?

Discriminatie thuis en buitenshuis

Thuis was het niet altijd makkelijk. Wanneer we het met familie hadden over vriendjes, vriendinnetjes en seks, zei mijn vader altijd: “je mag alles doen behalve homo worden, dan trap ik je het huis uit”. Mijn vader discrimineert homo’s en dat komt erg hard binnen.. Zijn uitspraak roept verdriet op en in mijn puberteit heb ik stiekem talloze uren gehuild op mijn kamer. Huilen helpt voor mij, het zorgt ervoor dat ik mijn emoties los kan laten.

Jammer genoeg komt discriminatie ook op straat of in een café voor. Zo was ik een tijdje geleden met een paar vriendinnen en een vriend gaan dansen in een grote club in Antwerpen tijdens een gay-friendly avond. We waren er tot in de late uurtjes. Onderweg naar huis liep ik hand in hand met die vriend over straat. Een groepje liep langs ons en we werden nageschreeuwd. “Vieze homo’s.” “Gays.” “Anaalridders”. Ik was half dronken maar ik had wel door wat er gebeurde. “Twee mannen minder concurrentie bij de vrouwen voor jullie’”, schreeuwde ik terug. Ik besefte pas thuis wat voor risico ik nam door terug te schreeuwen. Maar ook een gebeurtenis als dit zorgt ervoor dat ik mij gekwetst voel.

Soms komen er zelfs situaties voor waarin ik mij ook daadwerkelijk onveilig voel. Zo zat ik enkele weken geleden met een vriendin in een café in Bergen op Zoom. Ik sprak openlijk over die nieuwe ober die ik enorm aantrekkelijk vond. Ook moest ik haar nog bijpraten over wat er gebeurd was in mijn vorige relatie. In de tussentijd waren er twee jongens aan de tafel naast ons komen zitten. De twee jongens keken mij dreigend aan. Later op de avond ging ik naar het toilet en een van de jongens volgde mij. Hij knalde expres tegen me op en zei: “oh sorry, vieze flikkertje die je bent”. Ik was te bang om alleen naar de auto te lopen en vroeg mijn vriendin om mee te lopen. Bizar toch? Dat er iemand mee moet lopen naar de auto?

Mijn advies

Wees ervan bewust dat homo zijn geen ziekte of een keuze is. Probeer sterker in je schoenen te staan dan jouw pestkoppen of de mensen die je discrimineren. Verkeer je je in een situatie waarin je je onveilig voelt? Schakel dan de hulp van vrienden/omstanders in, zoals ik bijvoorbeeld deed toen ik niet alleen naar de auto durfde. Praat erover met vrienden, ouders, leerlingbegeleiding. Mijn ervaring leert dat, op het moment dat jij je coming out maakt, veel van jouw pestkoppen schrikken en ophouden met pesten.

Ikzelf heb ook geprobeerd om weerwoord te bieden. Bij mij werkte het vaak averechts. Het beste wat je kan doen in zo’n situatie is negeren en niet laten zien dat je gekwetst wordt (want dat is heel gewoon!). Pestkoppen zien plezier in jouw weerwoord.

Uitlaatklep zoeken

Praten helpt om je gevoelens te ventileren, maar zoek ook iets op waarin je je gedachten helemaal kan omzetten. Voor mij is dit fotografie. Ik kan hier heel veel gevoelens in kwijt. Er zijn ook genoeg andere hobby’s te bedenken die je helpen om je gedachten om te zetten. Ik hoop dat je nu meer duidelijkheid hebt over hoe ik omga met discriminatie en pesterijen van heel dichtbij en van veraf. Misschien dat het jou wat handvatten biedt en helpt!

Heb jij ooit te maken gehad met discriminatie om wie je bent? Hoe was dat? Wat heb je gedaan om ermee om te gaan? Misschien kan je er een verhaaltje van schrijven of typen.

Knuffel!

Bert