Vanaf het moment dat we weer terug waren na Noorwegen, was S.C. aan het neuzen op internet. Hij kijkt altijd rond of er nog iets leuks te vinden is. Gereedschap, motoren, oldtimers. En ik kijk zo af en toe eens mee, omdat hij altijd weet waar hij moet zoeken. En bij mij kriebelt het ook. Sleutelen, een oldtimer. Lijkt me heerlijk om zelf achter het stuur te kruipen van zo’n auto!
Als klein meisje
Al zo lang als ik mij kan herinneren ben ik gek op auto’s en motoren. Op zaterdag ging ik als klein meisje af en toe mee naar mijn vader zijn werk. Hij stuurde de werkplaats aan bij Ford. Dan ging ik auto’s poetsen in de showroom of met de monteurs buiten auto’s wassen als het mooi weer was. Ik vermaakte me altijd prima tussen het gereedschap en de geur van olie en benzine. Ook vond ik het altijd leuk om achterop de motor te stappen bij mijn vader of opa. Ik kan me nog een heel warme rit herinneren naar Scheveningen. Ik bij de buurman achterop en mijn stiefzusje bij mijn vader. Tussen de file door en in een warme, leren broek op het terras. Maar wat voelde ik me stoer!
Toen mijn vader zijn Westfield (kitcar) ging bouwen in de garage, wilde ik uiteraard mee om de body op te halen. Ik stond als eerste binnen bij het bedrijf en keek mijn ogen uit naar wat er allemaal stond. Toen de body de Crafter ingeladen werd, stond ik er verbaasd bij te kijken dat het paste. Als ik eraan terugdenk krijg ik toch weer een glimlach op mijn gezicht.
De eerste keer dat ik in die Westfield mocht rijden gaf dat echt een kick. Toen we even een drankje gingen doen bij de kroeg, hadden we aardig wat bekijks. Een mooie auto en ik als kleine dame stapte achter het stuur vandaan. Mijn vader en ik kunnen daar zelfs vandaag de dag nog om lachen. Volgens mij was en is hij nog steeds een beetje trots op zijn dochter die gek is op auto’s.
Nu is het mijn beurt
Een aantal weken geleden kreeg ik een berichtje van S.C.: wat vind je van deze auto? We speurden een beetje het internet af en ik kwam wat leuke dingen tegen. Die stuurden we dan heen en weer en opeens zei hij: ik ben serieus aan het zoeken, dan heb jij straks een autootje om mee te rijden als het slecht weer is. Oké, dus we zijn aan het kijken voor een oldtimer, zodat ik erin kan rijden?! Ik kreeg hem helaas niet zo gek voor een Ford Mustang.. Maar voor ik het wist stonden we bij de eerste oldtimer te kijken. Een knal oranje Opel Ascona. Maar helaas een automaat en nog te veel werk aan, dus dit werd hem niet. De volgende een Opel Kadett waar hij toch ook niet heel erg over te spreken was. Bij twijfel niet doen, dus ook deze hebben we gelaten voor wat het was.
Toen kreeg ik een linkje via Facebook. Ik bekeek de foto’s en las wat informatie. S.C. zei nog: kijk even door de kleuren en dergelijke heen, ik denk dat hier echt iets moois van te maken is. Maar dan moet je wel zeggen of je wil gaan kijken want het is niet om de hoek. Dus je raad het al, een dag later zaten we bijna 2 uur in de auto om een kijkje te nemen.
We werden enthousiast ontvangen en toen ik de auto zag, probeerde ik me een beetje voor te stellen hoe het zou zijn met een verfje en de stoelen weer op zijn plek. Want nu heeft de auto drie kleuren, zitten alleen het stuur en het motorblok erin (zelf de ramen liggen in de kofferbak!) en eigenlijk lijkt het me wel iets. Maar ik probeer niet te enthousiast te zijn, want ik ben niet degene die eraan moet sleutelen om hem in orde te krijgen. Ik zie iets aan S.C. zijn blik en heb het idee dat hij het ook wel ziet zitten. We spreken af om de volgende ochtend contact te hebben met de eigenaar. En onderweg naar huis zijn we beiden steeds enthousiaster. Hier kunnen we zeker iets moois van maken.
Het is zo ver!
De volgende ochtend krijg ik een appje: ik heb een bericht gestuurd dat we de auto willen overnemen. Ik ben uiteraard gelijk aan het stuiteren. De huidige eigenaar heeft het er wel moeilijk mee de Opel weg te doen, hij heeft de auto nu 7 jaar in bezit en heeft er veel in gereden. Tijdens het ophalen vorige week woensdag merkte je ook aan hem dat het even emotioneel was. Maar we hebben hem op het hart gedrukt dat we er goed voor zullen zorgen en dat we hem op de hoogte houden van de vorderingen. Daarbij moesten we beloven dat we langs komen als hij klaar is. Uiteraard! De auto komt goed terecht en ik ga dan ook eindelijk leren sleutelen!
Afgelopen weekend zijn we begonnen met alle onderdelen veilig in te pakken. Zie het zo: de auto is nu compleet leeg op het motorblok en de gastank na. Nu gaan we alle oneffenheden omcirkelen zodat alles egaal gemaakt kan worden. Dan gaat het sleutelen en het verven beginnen. Van rood naar, je vermoedt het al, roze! Want ja, ik mocht de kleur kiezen. Gelukkig had S.C. al van te voren bedacht dat het dan die kleur zou worden, ik hoefde het niet eens meer te zeggen. Daar heb ik wel erg om moeten lachen. Hij kent me te goed!
Dit is ons project, ik heb er mega veel zin in en kan niet wachten tot hij af is! M. bedankt voor je vertrouwen in ons. We zullen er iets moois van maken en komen langs als hij af is!
Het nummer deze week is: Summer nights van John Travolta en Olivia Newton-John. Omdat dit nummer past bij het beeld wat ik heb van de auto heb als hij straks af is. Een roze Opel Kadett uit 1968.
Liefs, Renée
