Op reis heb ik veel inzichten gekregen. Inzichten in wie ik ben en hoe ik mijn leven in wil richten. Ik heb mezelf veel de waaromvraag gesteld en dat heeft mijn kwaliteit van leven nu al enorm verhoogd; en ik ben pas net begonnen!
Als je echt iets wil onderzoeken in je leven en je erachter wil komen wie je bent, wat je wil en belangrijk vindt, en hoe je dat gaat bereiken, is de waaromvraag erg belangrijk. ‘Waarom’ gaat in op betekenis, op oorsprong, op motivatie en passie. ‘Waarom’ graaft dieper dan ‘hoe’ en ‘wat’. ‘Hoe’ en ‘wat’ vloeien voort uit ‘waarom’ en geven praktische invulling.
De waaromvraag
De waaromvraag helpt me terug redeneren naar de oorsprong van mijn gedachten, gedrag en acties. Snap ik die oorsprong? En past het nog bij mij? En, zo niet, kan ik deze oorsprong veranderen? Als dat niet mogelijk is kan ik wellicht een andere weg kiezen; een andere ‘hoe’ en ‘wat dan’ dat ik tot nu toe heb gedaan, voor dezelfde oorsprong.
Dat zal ik uitleggen. Een belangrijk thema voor mij, voor en aan het begin van mijn reis, was waarom ik het gevoel had dat ik wel drie jaar kon slapen, dat ik op was, dat ik zo niet verder zou kunnen. Het antwoord daarop heb ik gevonden. Ik heb mijzelf nooit helemaal geaccepteerd voor wie ik ben. Ik ontkende dat ik Borderline heb en dat dat bepaalde dingen van mij vraagt. Ik nam geen ruimte. En daardoor verloor ik meer en meer energie. Energie die ik niet had. Energie die ik leende. En dat resulteerde in burn-outs en zware depressies. Wanhopige pogingen van mijn lichaam en geest om energie terug te krijgen. En ik verloor mezelf meer en meer. Want, zonder energie kun je niet jezelf zijn, enkel een uitgeholde versie.
Mijn oorsprong gaat niet veranderen. Ik blijf Bouwke, een heel persoon, met ook een onderdeel Borderline. Maar dan kom je bij het ‘hoe’ en ‘wat’. En daar kunnen prachtige dingen gebeuren. Want er leiden meerdere wegen naar Rome.
Jezelf zijn
Hoe kan ik Bouwke zijn? Hoe kan ik mezelf helemaal zijn? Zo simpel. Zo duidelijk. Door mijn hele zelf aan bod te laten komen. Hoe kan ik mijn leven zo inrichten dat dat gebeurt? Uit deze hoe vragen zijn zoveel belangrijke antwoorden gekomen. Ik vind liefdevolle, steunende, betekenisvolle relaties belangrijk. Sport is fijn, rust vinden en niets doen zijn voor mij belangrijk. Ik vind waardering fijn en anderen helpen fijn. Mijn intelligentie en creativiteit gebruiken is fijn. Ik vind alleen zijn op zijn tijd fijn en heb ik nodig. En nog zoveel meer.
Al deze facetten zijn onderdeel van mij en kunnen me helpen bij het inrichten van mijn leven. Het ‘wat’. Wat ga ik dan doen? Ik heb gekeken naar deze hoe’s en ben bezig met een aantal wat’s in mijn leven. De eerste is bijvoorbeeld werk. Wat wil ik met werk? Mijn eerste beslissing daarin is dat ik wil proberen om maar 24 uur per week te werken. 24 uur zou genoeg moeten verdienen voor een basis, zou genoeg rust moeten geven om bij te komen en zou genoeg tijd over moeten laten voor vrienden, helpen van anderen, sport en creativiteit.
Balans werk en privé
Ondertussen ben ik al een tijdje 24 uur aan het werk en ik merk dat ik op de goede weg zit met deze beslissing. Onlangs had ik nog een gesprek met een vriendin van mij. Zij vroeg mij naar onze andere vriendinnen. Hoe het met ze gaat. Ze heeft het druk en wil eigenlijk bellen, maar dat komt er elke keer niet van. Ze schrikt als ik zeg dat ik me zorgen maak over een van ons. Had ze toch moeten bellen. Ze voelt zich schuldig. Voor zoveel is dit normaal, druk druk druk. Iedereen heeft zijn eigen leven. Maar, ik ben zo blij dat ik tijd, ruimte en energie heb gecreëerd om bij mijn vriendinnen langs te gaan, te praten, te lachen. Maar ook om anderen spontaan te helpen. Gewoon. Omdat het kan. En dan heb ik zelfs nog tijd om ‘s ochtends rustig wakker te worden met een kopje koffie op bed. Of om een zondag helemaal niets te doen en bij te komen. Zonder prikkels. Dit alles geeft me kwaliteit van leven.
Deze keuzes zijn niet altijd of enkel makkelijk. 24 uur werken verdient een stuk minder en het is niet makkelijk een passende baan te vinden. Dat zal ook nooit meteen gaan. Ik werk nu gewoon. Iets vinden waar ik ook mijn talenten in kwijt kan zal nog wel een uitdaging zijn. Of wellicht kan ik die in mijn vrije tijd ergens in kwijt. Either way, ik heb geduld. Want ik zie wat 24 uur werken met me doet. En ik geloof in waarom ik het doe. Ik heb enorm veel vertrouwen in de toekomst, als ik mijn waarom maar als kompas blijf houden.
Stel jij jezelf wel eens de waaromvraag? Ik raad je aan dit af en toe te doen. En dan ook eens te kijken naar hoe je aan je ‘waarom’ uiting geeft en wat je doet. Ik denk dat het je inzichten geeft. Veel plezier met leren over jezelf!
