Hoe is het om tijdens de lockdown op de grens tussen Nederland en België te wonen terwijl je iemand aan de andere kant nodig hebt?

Helemaal in het begin van de corona crisis werd bekend dat het skiseizoen eerder zou eindigen. Erg jammer voor mij, want ik wilde een vriend, die als skileraar werkte in Oostenrijk, gaan verrassen. Na zijn onverwacht vroege terugkeer naar Nederland belde hij mij op of hij mocht langskomen om te praten over wat er is gebeurd. Het weerzien was na 4 maanden erg emotioneel. Ons gesprek ging over het feit dat hij gevoelens had gekregen voor zijn roommate, terwijl mijn vriend altijd dacht dat hij hetero was. 

Een fles wijn later liepen de emoties hoog op en zijn we in de emotie intiem geweest met elkaar. We hebben geen spijt van wat er is gebeurd, maar ik was een week later nog flink van streek. Ik kon mijn gevoelens niet plaatsen. Wat ik ook probeerde, ik bleef onrustig. Was ik verliefd geworden op een vriend die ik al 6 jaar ken? We wilde graag praten maar inmiddels waren de grenzen gesloten en kunnen we elkaar tot op vandaag niet zien.

Weer contact met mijn NiceDay coach

Ik moest mijn emoties kwijt en ik heb mijn coach opnieuw een bericht gestuurd. Met een goed gesprek via de chat begon ik me langzaam weer rustig te voelen en kon ik mijn emoties langzaam plaatsen. 

Hoe sterk je ook bent, soms kun je het even niet alleen en heb je een duwtje in je rug nodig. Iedereen komt in situaties terecht waarbij je het alleen niet meer redt. Het is dan belangrijk om je gevoelens niet op te kroppen. Ik heb vroeger mijn gevoelens al te veel opgekropt en het gevolg was dat ik vlak voor mijn coming-out het leven niet meer zag zitten. 

Een paar weken later in de corona crisis

De gezondheid van mijn grootvader gaat erg snel achteruit. Hij was al bij zwakke gezondheid en door een dubbele longontsteking is hij overleden. Omdat mijn opa zijn gezondheid al ruim 2 jaar erg zwak was, had ik mezelf al kunnen voorbereiden op slecht nieuws. 

Gelukkig had ik mijn goede vrienden met regelmaat op de hoogte gehouden in de afgelopen 2 jaar over hoe het ging met opa, zodat ook mijn vrienden klaar konden staan om mij op te vangen. Zoals ik het nu, een paar weken later aanvoel, heb ik goed gehandeld voor mezelf. Ik heb het overlijden van opa een goede plek kunnen geven. 

Het enige wat me nog enorm frustreert is dat de grenzen gesloten blijven ik niet op een fatsoenlijke manier met mijn familie kan praten en dat we weinig praktische zaken kunnen regelen door de corona crisis. Hieraan kan niemand iets doen helaas en ik heb mezelf er bij neergelegd. 

Tips om hoofd leeg te maken

Ondanks dat ik in de corona crisis een paar klappen heb meegemaakt, kan ik toch zeggen dat het goed gaat met me. Ik ben blij dat ik al veel heb geleerd van mijn verleden en dat ik voor mezelf manieren heb gevonden om mijn emoties te verwerken en mijn hoofd leeg te maken. Hoe je dat precies doet, is voor iedereen anders. Ik deel graag mijn manieren:

•  Praten, praten, praten: het kan soms lastig zijn, omdat je mensen niet tot last wil zijn. Maar bij echt goede vrienden kan je altijd met alles terecht. Een gesprek helpt voor mij vaak het beste.
• Oortjes in, hond aan de lijn en hardloopschoenen aan: om mijn hoofd helemaal leeg te maken vind ik het heerlijk om na een zware dag met muziek een rondje te gaan hardlopen. 
• Rustige muziek opzetten en iets luchtig lezen zoals een tijdschrift of iets anders. Persoonlijk let ik er wel op als ik me slecht voel dat ik geen boeken ga lezen met emotioneel beladen onderwerpen. 
• Huilen: het lucht mij altijd erg op. En het is geen helemaal geen schande om te huilen.

Hopelijk blijven jullie allemaal gezond!

Knuffel, 

Bert