Het is augustus 2013, eindelijk krijg ik de doorverwijzing voor een revalidatietraject. Ik kamp al jaren, 8 om precies te zijn, met zware rugklachten en ben nu op het punt dat ik bijna niets meer kan. In het ziekenhuis niets wijzer geworden en ook fysiotherapie gaf geen verlichting. Artsen zeiden dat het tussen mijn oren zat, maar ik wist zeker van niet.

Laatste redmiddel

De intake bij Spine & Joint is erg spannend. Dit is mijn laatste redmiddel. Ze onderzoeken tijdens deze afspraak hoe het er lichamelijk en mentaal voor staat. Na wat testen met plakkers op mijn lijf wordt het snel duidelijk dat er inderdaad lichamelijk het een en ander niet goed zit.

Het volgende onderdeel is een gesprek met hun psycholoog. Daar doe ik in een uurtje mijn verhaal. We gaan in sneltreinvaart door mijn verleden: de scheiding van mijn ouders, het pesten op school, mijn zelfmoordgedachten tijdens mijn middelbare schooltijd, mijn misbruik, het huiselijk geweld, afgebroken opleidingen, mislukte relaties en de sinds kort nieuwe relatie waarmee ik samenwoonde.

De psycholoog kijkt me dat uur aan en zegt; “Je krijgt groen licht voor het lichamelijke traject bij ons, op één voorwaarde; Je gaat professionele hulp zoeken om alles te verwerken.” Eerst schiet er door mijn hoofd: echt niet! Ik heb niemand nodig om hiermee om te gaan. Ik doe het al jaren alleen! Maar dan bedenk ik me dat ik wel zal moeten. Nou, dan ga ik wel 1 of 2 keer, maar echt niet vaker!

Het begin van mijn traject

In november start mijn traject bij Spine & Joint. Heel intensief; twee ochtenden in de week, elk 3 uur durend. Opnieuw leren lopen, ademhalingsoefeningen en fitness. Inderdaad zwaarder dan verwacht en ik moet mij op dit punt echt gaan aanmelden bij Indigo.

In december heb ik daar de intake en na een uurtje krijg ik dan de stempel; Post Traumatische Stress Stoornis en depressief. Een maand later start mijn therapie. We gaan voor EMDR (traumatische ervaringen verminderen door geluid) in combinatie met antidepressiva. Al snel wordt mij duidelijk dat dit niet een eenmalig gesprek wordt. Het misbruik beïnvloed mijn seksleven al jaren in extreme mate, dat moet echt stoppen.

Ups en downs

Het gaat met ups en downs, maar na een half jaar stop ik ermee. Mijn partner R en ik leven nog steeds als broer en zus, ik voel me niet beter en we hebben geen vertrouwen in het verloop van de behandelingen.

R heeft heel erg zijn best gedaan om me te helpen en te steunen, maar ik wilde en kon er niet over praten. Alles wat opgerakeld tijdens de sessies, maar inmiddels wilde ik alles weer wegstoppen naar waar het vandaan kwam. Dit betekende, na 2,5 jaar samen te zijn geweest, het einde van onze relatie.

Vanaf dat moment stortte ik mij op mijn werk. Ik begon met 4 dagen per week werken, maar dat werden er steeds vaker 5, of zelfs 6. Ik wilde geen fouten maken en probeerde iedereen tevreden te houden. Mijn baas, mijn collega’s, de klanten. Er werd niet geluisterd naar mijn verlangen om hogerop te komen in het bedrijf en mijn leidinggevende en ik botsten.

Maar ook thuis bleef ik rennen. Vriendinnen, familie en mijn nieuwe partner S.L. die thuis kwam te zitten zonder baan. Ook niet de meest ideale situatie, waar veel ruzie uit voortkwam.

Welk resultaat dit heeft? Een burn-out… Wat er toen allemaal volgde vertel ik volgende week.

Het nummer van deze week; Racoon – Mrs. Angel

Liefs x