…in de andere! Vijf weken geleden werd ik gevraagd voor de opening van de Digitale poli: het evenement om de samenwerking tussen Parnassia (PsyQ) en Sense Health (Goalie, nu NiceDay) te vieren. Hierbij zou ik voor een groep moeten spreken. Ik heb twee minuten getwijfeld, als ik iets niet graag doe is dit het wel. Maar aan de andere kant was het zoiets speciaals dat ik eigenlijk helemaal geen nee wílde zeggen!

Maar wat was er dan zo speciaal? 

Die bewuste dag werd ik gevraagd om als ervaringsdeskundige en patiënt te spreken tijdens de officiële opening van de samenwerking tussen (Sense Health) Goalie  (nu NiceDay) en Parnassia. Wat een eer! Dus na die twee minuten kwam ik uiteraard tot de conclusie dat ik dit gewoon moest doen. Anders zou ik er gegarandeerd spijt van krijgen.

De voorbereiding

Eerst natuurlijk via mijn vriendin Lisa van Goalie (nu NiceDay): zij vroeg mij of ik hieraan wilde deelnemen (Zij is overigens ook verantwoordelijk voor het feit dat ik blog voor de website!). Toen ik een beetje aan het idee gewend was, heb ik volmondig ja gezegd. Ten eerste vond ik het een eer dat ik ervoor gevraagd werd, en ten tweede kon ik met deze gelegenheid iets terug doen voor Goalie (nu NiceDay), na alle hulp die ik van hun heb gekregen.

Nadat ik terug was vanuit Noorwegen, hebben we met zijn allen om de tafel gezeten om de middag door te spreken zodat ik wist wat ik kon gaan verwachten. Ook om mij de zekerheid te geven dat ik ‘beschermd’ zou worden als patiënt: mocht het om één of andere reden niet meer goed voelen tijdens het spreken, dat ze het op een zo onopvallende manier zouden afbreken. En dat ik bijgestaan zou worden mochten er moeilijke vragen uit het publiek komen.

De laatste nacht voordat het zo ver zou zijn was vreselijk. Eerst op de bank in slaap gevallen omdat ik vreselijk moe was. Toen van 4.00 uur tot 6.30 uur misselijk naar het plafond van de slaapkamer liggen staren om vervolgens drie uur later wakker te schrikken en bewust te zijn dat het echt zo ver is.

De bekendmaking

Ik mocht eerder aanwezig zijn zodat ik alvast een kijkje kon nemen in de ruimte die ingericht was voor de presentatie. De plek kende ik al van mijn eigen behandeling via PsyQ, dus dat was erg prettig. De ruimte was mooi ingedeeld en gelukkig klein. Maar helaas bleven er maar mensen binnen lopen! Het waren er meer dan ik verwachtte! Ik sprak mezelf bemoedigend toe: het komt echt wel goed, ik kan dit!

De eerste drie kwartier waren ingedeeld om inhoudelijk in te gaan op de Digitale poli met Goalie (nu NiceDay), wat het is en hoe het werkt. Ook kwamen er een aantal verzekeraars aan bod, die de samenwerking steunen. Toen was het de beurt aan de behandelaren! Gelukkig wist ik het exacte moment dat ik naar voren gevraagd zou worden, na deze dames, geen verrassingen voor mij!

Het spreken

“En nu wil graag het woord geven aan Renée”. Meer hoor ik niet, ik ben heel even als verdoofd. Zet die stap naar voren, je kan dit. Dat gaat een keer of 5 door mijn hoofd en het duurt naar mijn gevoel een eeuwigheid totdat ik plaats heb genomen naast de behandelaren, onder een overweldigend applaus van de genodigden. Ik stel me voor. Ik vertel wie ik ben, dat ik kom uit een burn-out, heb geworsteld met PTSS en anorexia, maar dat het weer goed met me gaat. Dat ik weer studeer en een baan heb voor 20 uur. Na een unanieme “Oooooh” en wederom applaus wordt het me bijna even te veel. Maar ik weet mezelf te herpakken en vlieg als vanzelf door de tekst die ik wilde vertellen. Zonder spiekbrief, zonder stotteren. Ik weet niet wat me overkomt.

Na mijn verhaal, komen er nog een aantal vragen uit het publiek. Voor zowel de behandelaren die naast mij stonden als voor mij. Zo kwam er ook een vraag over de behandeling. Eén waarvan ik vond dat juist ik die moest beantwoorden. En dat deed ik. Eerst schrok ik er een beetje van maar toen dacht ik: ga ervoor, als iemand hierop antwoord kan geven ben ik het. Geen verrassingen zei ik toch? Toch wel! Nadat ik gesproken had en weer plaats wilde nemen aan de zijlijn, kreeg ik een geweldig mooie bos bloemen als bedankje.

Na afloop

Het Goalie (nu NiceDay) team overspoelde me met complimenten. Heel lief en fijn dat het zo op prijs gesteld wordt dat ik er was. Vrijwel direct komen er twee genodigden mijn kant oplopen om hun waardering uit te spreken, zij hebben weinig kansen om op deze manier met een patiënt te praten, dus ook voor hen een unieke ervaring.

Zo mag ik nog een aantal complimenten ontvangen en ga ik na de borrel met een goed gevoel naar huis. Ik ben trots mezelf, zonder twijfel. Opgelucht dat angst steeds minder mijn leven aan het beïnvloeden is. Dat ik doe wat ik leuk vind en dat ik er steeds meer van kan genieten. Ook van de moeilijke dingen.

Het nummer van deze week is geworden: Conquer the world van Jessie J. Samen sta je sterk, dat heb ik deze dag weer mogen ervaren. Mijn partner, ouders en vrienden hebben ervoor gezorgd dat ik vertrouwen in mezelf kreeg voordat deze dag zijn intrede deed. En nog een half uur voordat het begon kreeg ik lieve berichten van iedereen. Daarnaast had ik een aantal mensen van Goalie (nu NiceDay) die me heel erg steunden. Iedereen heel erg bedankt!

Via deze weg wil ik Goalie (NiceDay) nogmaals heel veel succes wensen in het ontwikkelen van deze unieke kans! Ik heb er alle vertrouwen in dat dit iets heel succesvols gaat worden.

Liefs, Renée x