Voor veel mensen is een nieuw jaar een nieuwe start. Iedereen heeft goede voornemens en ieder jaar zeggen ze: dit jaar ga ik die goede voornemens wel volhouden! De sportscholen stromen vol, de chips verkoop daalt en ook de slijterij heeft het minder druk. Maar tegen de tijd dat het maart is, zie je daar nog maar weinig van terug.

Doelen

Ik ben ook altijd iemand geweest die op 1 januari op het startblok stond om het helemaal anders te doen het komende jaar: afvallen, gezonder eten, meer sporten, socialer zijn en minder hard rijden. Van al die dingen kwam uiteindelijk niets terecht. Dus die goede voornemens heb ik dit jaar lekker opgegeven!

Ik hoor het je denken, echt? Maar je hebt toch doelen nodig? Klopt helemaal! Maar die had ik al voor 1 januari, en raad eens. Ik hou ze nog steeds vol. En er komen echt nog wel nieuwe doelen bij, maar schaar ik ze onder de categorie “goede voornemens”? Nee, absoluut niet.

Zo heb ik mijn studie waar ik hard voor werk. Mijn energielevel gaat omhoog waardoor ik vaker naar vrienden en familie kan. Ook ben ik meer met voeding bezig omdat ik op gewicht moet blijven en dan met de goede voeding, geen vette hap. En dit alles doe ik al maanden en ga ik zeker doorzetten!

Iedereen neemt me zoals ik ben, nu ik nog

Loesje

Social media

Wat ik wel heb besloten voor 2018 is dat ik dit jaar positiever wil benaderen. Social media is iets dat dat een stuk moeilijker kan maken. Iedereen is altijd zo gelukkig online. Alsof het leven perfect moet zijn. Dure vakanties, avonden stappen, huwelijksaanzoeken: alles wordt massaal gedeeld.

Maar er zit ook een donkere kant aan de online wereld. Zo ben ik lid van een aantal facebook pagina’s over depressie, stress stoornissen en kanker lotgenoten. Ik denk eraan om daar allemaal uit te stappen. Voor mezelf. Ik ben nu zo ver gekomen en wordt er alleen maar neerslachtig van om al die negatieve berichten te lezen. Dus dat heeft wel een verandering nodig!

Aan mezelf werken

Om het jaar 2017 helemaal mooi af te sluiten (dat doe ik dan weer wel!) had ik afgelopen vrijdag mijn laatste afspraak bij de afdeling traumaverwerking. Mijn partner was mee en ik heb het heel mooi af kunnen sluiten. Een brief geschreven aan mijn therapeute J, en deze voorgelezen en bij het afscheid kreeg ik een stevige knuffel, drie zoenen en een kaartje met lieve woorden. Vanaf nu ga ik het alleen doen, met de mensen om me heen. Geen therapie meer. Een heel gek idee, maar ik ben er klaar voor!

Het nummer van deze week: Unwritten van Natasha Bedingfield. Dat spreekt voor zich!

Iedereen een mooi jaar toegewenst! Liefs, Renée x

Het afgelopen jaar is een bewogen jaar geweest. Van helemaal in de put zitten tot gelukkig worden en mijzelf durven laten zien. Ik wil deze blog gebruiken om een aantal positieve momenten van mijn 2017 uit te lichten.

Er zijn natuurlijk veel negatieve dingen geweest, maar ik vind het ook belangrijk de goede dingen eens te vertellen! Die worden helaas snel vergeten, omdat negativiteit veel meer in het geheugen blijft hangen.

Een onzichtbaar meisje

De overwinning van een groot deel van mijn onzekerheid is echt een eye-opener geweest. Ik ben van een meisje die het liefst achterin een ruimte stond een vrouw geworden die zichzelf durft te zijn. Wat er ook voor gezorgd heeft dat ik eindelijk keuzes voor mijzelf durf te maken.

Kiezen om een studie te gaan volgen waar ik gelukkig van wordt. De stoute schoenen aan te trekken om voor een werkgever te gaan waar ik zo graag wilde werken. En het is me beide gelukt! Een heel fijn leermoment!

Ook begonnen met deze blogs schrijven was een stap in de goede richting. Ik had nooit verwacht dat dit vertrouwd zou worden en al helemaal niet dat dit blog nummer 20 zou zijn!

Therapie

Groepstherapie na 9 maanden afsluiten. Normaal iedere donderdag ochtend in een kamer met vrouwen die elkaar en zichzelf willen helpen. Dat achter me laten voelde heel goed en sterk. Naast deze therapie natuurlijk in januari gestart met traumatherapie! Zware tijden, maar wel een heel jaar vechten voor de vrouw die ik nu eindelijk gevonden heb: Renée. Dit ben ik en niemand anders.

Ook mijn anorexia en PTSS keihard aanpakken en, zo goed als, overwinnen. Met steun van mijn dierbaren is dit gelukt! Als ik terug kijk naar die periode kan ik trots zijn op wat ik allemaal bereikt heb. Ik heb het toch maar even gedaan!

Privé

De band met mijn ouders is heel hecht geworden doordat ik meer kon gaan vertellen wat er in mijn hoofd afspeelde. Zij kregen eindelijk een beeld waarmee ik worstelde en ze zagen me groeien. Het was zo fijn eindelijk te kunnen zeggen wat ik dacht! En daar zal ik ook zeker niet meer mee stoppen. Ook de conflicten die ik heb aangepakt met belangrijke personen zijn erg belangrijk voor mij geweest. En nog steeds: ik ben zo blij dat ik die confrontatie durf aan te gaan.

Gezondheid

Hoe eng het ook was, ik wist dat het in mijn lijf niet helemaal oké zat. Eindelijk ben ik op zoek gegaan naar waar het niet goed zit en zie ik in dat het echt nodig is. Het geeft me rust om aan mezelf te werken, lichamelijk en geestelijk. Ik zie nu in dat ik er echt toe doe.

Genieten

Dat kan ik weer! Een stuk motorrijden, een goed boek lezen of met een wijntje op de bank. Een spontaan dansje op een lekker nummer midden in de woonkamer, vier afleveringen van mijn favoriete serie kijken… Lekker toch? Of een lachbui om de stomste dingen met mijn lief. Tranen van het lachen, die had ik echt gemist. Ze zijn terug!

Dankbaar

Dit moment ga ik ook gebruiken om een aantal dierbaren te bedanken, omdat ze me nooit hebben laten vallen toen ik het moeilijk had. Ik vind dat ik het te weinig zeg. Dus bij deze:

Lieve ouders en jullie partners; bedankt voor alle uren op de bank, alle tranen die ik mocht laten en de steun die ik heb gekregen! Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, dank je wel dat jullie er altijd voor me zijn. Tijdens slechte en goede dagen.

Lieve R. K. Inmiddels zijn we ruim 4 jaar vrienden en jij bent één van de trouwste volgers van mijn blogs. Bedankt voor je luisterend oor, de wijntjes, de gekke buien en het boek. Op naar nog veel meer jaren maatjes zijn!

J.T. Nog zo een trouwe lezer! Meisje, dank voor je steun en de lieve woorden van het afgelopen jaar. Ik weet dat jij nu door de periode gaat die ik achter me kan laten. Ook jij komt hier doorheen! Samen met je lieve partner, jullie kunnen dit!

I. vd S. Wij zijn weer samen, bedankt dat je naar me hebt geluisterd. Ik wil jou echt niet kwijt als maatje, je bent te belangrijk voor me. Op naar heel veel motorritjes en wijntjes in 2018, maar dan zonder deze activiteiten te combineren!

Mijn lieve schoonmoeder, die iedere week op woensdag de laptop open klapt om te lezen wat ik nu weer heb geschreven. En op donderdag moet er natuurlijk tijdens het eten over gepraat worden. Bedankt voor jouw vertrouwen en openheid. Dat we nog maar vaak mogen lachen samen!

M.G. jij bedankt voor alle knuffels, steun en dansuren! Dat uurtje in de week is heel belangrijk voor mij. Komend jaar weer lekker knallen op de vloer, ik heb er zin in!

Lieverds: C&L, B. J., P. de L, M&N en L den B. Jullie zitten ook diep in mijn hart. Lief dat jullie deur altijd open staat en ik altijd kan aankloppen als het niet goed gaat. Maar ook als het wel goed gaat! Ik ben heel blij met jullie!

En als laatste… Mijn partner, mijn beste vriend, mijn maatje. Bedankt dat je er altijd voor me bent. We kunnen vreselijk lachen, maar ook serieuze gesprekken hebben. Bij jou mag ik fouten maken zonder dat je mij erop afrekent. Je probeert me altijd te begrijpen en houdt van me zoals ik ben. Bij jou kan ik volledig mezelf zijn, ook met mijn minder goede eigenschappen. Vals meezingen in de auto kan ik doen met bijna geen schaamte en mijn onhandigheid kan ik mede door jou omarmen. Ik hou van jou, op naar een mooi jaar!

Dat ik jullie allemaal in 2018 nog maar bij me mag hebben!

Het nummer dat ik deze week toevoeg is een nummer die heel dicht bij me staat. Teach me how to be loved van Rebecca Ferguson. Een sterke vrouw, met een mooie stem en emotie in haar muziek.

Tot volgend jaar! Liefs, Renée x

Als je met mentale problemen te maken krijgt, en daardoor ook in de ziektewet komt, is het vaak moeilijk om er weer uit te komen. Je voelt je vrijwel de hele dag neerslachtig, wil niet naar buiten, hebt geen sociale contacten en er komt (bijna) niemand over de vloer. Simpel weg omdat je hoofd daar niet naar staat.

Maar er komt een dag dat dat zal moeten veranderen. En dan zeg ik niet dat dat binnen een week of binnen twee weken ‘moet’. Absoluut niet! Maar, na verloop van tijd krijg je zelf wel door dat er iets moet veranderen.

Je moet geen regels opstellen voor jezelf, dat is dan de enige regel die ik had. Als je dingen moet doen, van jezelf of van anderen, gaat het niet lukken. Dus geen strak patroon, maar geef jezelf ademruimte:

• Een wekker! Maar niet om 7 uur in de ochtend. Ik begon met half 10, en dan mocht ik van mezelf snoozen tot 10 uur. Langzaamaan steeds de wekker wat vroeger gezet tot ik er om half 9 prima uit kon komen.
• Binnen 2 uur na het uit bed stappen douchen en aankleden. Het liefst bleef ik lekker in mijn joggingbroek rondlopen (lees: liggen op de bank) maar als ik dan een spijkerbroek aan had met een shirt voelde ik me toch vaak net wat beter. En ik begon na een tijdje ook weer make-up te dragen.
• Af en toe de tv uit, gewoon om niet weg te vluchten van de realiteit. Het is heel makkelijk om de dingen die spelen te vergeten als je tv zit te kijken. Maar soms is het nodig om je te realiseren wat er allemaal speelt.
• Zoek een nieuwe hobby of pak je oude hobby op. Niet dwangmatig om alles te vergeten, maar gewoon om weer te gaan genieten van het leven. Puzzelen, schilderen, breien. Verzin iets nieuws, wat je misschien normaal niet zou doen. Je kan jezelf verbazen!
• Haal elke dag boodschappen, dan kom je vaker buiten. Als ik niet naar buiten zou moeten om eten in huis te halen, kwam ik ook niet buiten. Ik hield heel erg van wandelen, ook als het koud was. Maar omdat ik niets anders meer wilde dan op de bank liggen, deed ik dat ook niet meer. Door iedere dag avondeten in huis te moeten halen, kwam ik eindelijk weer buiten.
• Geef bij je naasten aan dat je je patroon wil veranderen. Dan kunnen zij je daarbij helpen. Ze kunnen je uitnodigen voor een kop thee, of misschien zelfs even samen de deur uit. Af en toe is het fijn om het even niet alleen te doen.
• Ga naar de kapper, verf je haar. Doe eens gek! Je zal je al heel anders voelen.
• Lijstjes maken voor het huishouden. Schrijf op wat er gedaan moet worden en verdeel het over de hele week. Van de kleine klusjes kun je er misschien twee op een dag doen. Maar als iets veel energie kost, zoals het bed afhalen en opmaken, hoef je er maar één te doen. En accepteer dat dan ook. Beter dan niets in huis doen!
• To-do lijstjes zijn ook heel nuttig! Dat geeft rust. Maar zet ook jezelf op het lijstje… En bakje koffie met wat lekkers, of die ene film die je zo graag nog wil zien.

Je zult zien dat je stap voor stap je leven terugkrijgt. Geef het tijd en vertrouw op jezelf! Niet overhaasten, want dan begin je binnen de kortste keren weer van voor af aan. Gun jezelf weer plezier te krijgen in het leven.

Deze week Racoon met Laugh about it. You got this!

Liefs, Renée x

Onderbuikgevoel, ervaringen, verhalen van vriendinnen: Alles heeft invloed op hoe jij omgaat met vertrouwen in andere mensen.

Vriendschap

Ik vertrouwde mijn vrienden nooit volledig. Altijd bang dat ze, naar mate we langer met elkaar omgingen, iets van me nodig hadden (in de negatieve zin). Er was altijd een bewuste afstand. Ik wist alles van de ander, maar liet zelf niet veel los. Leuke dingen doen zoals sporten, samen een avondje koken en film kijken of een terrasje pakken vond ik heerlijk. Maar dan zorgde ik er wel voor dat het zo weinig mogelijk over mij ging. Van de ander wist ik vaak erg veel. Hoe het over het algemeen ging, maar ook de meer intieme onderwerpen zoals problemen binnen de familie en mentale worstelingen. Ze kwamen altijd naar mij toe om te praten, omdat ik zo goed kon luisteren.

Als een vriendschap te hecht werd, koos ik ervoor om iemand los te laten. Ik zocht minder contact en uiteindelijk verwaterde het volledig. Dan was niet ik degene die uitleg moest geven waarom ik geen contact meer wilde en gaf het me het gevoel dat het van 2 kanten werd afgesloten zonder dat ik de boosdoener was.

Mannen

Binnen relaties zocht ik er ook altijd iets achter, dit helaas uit ervaring. Mijn eerste vriendje ging over mijn grenzen (seksueel misbruik) en hield er een ander op na. De korte relaties die volgden, liepen allemaal hetzelfde: ze hadden allemaal contact met andere vrouwen, gingen vreemd en zetten me aan de kant als grofvuil. Daardoor ging ik er bij iedere relatie bij voorbaat al van uit dat het zou eindigen. Dit is ook de makkelijkste manier om ermee om te gaan. Als mannen dan aan deze verwachting voldoen is de teleurstelling minder heftig.

”The best way to find out if you can trust somebody is to trust them”.

 

Weer leren vertrouwen in relaties

Mijn eerste therapieronde heeft me ook zeker iets positiefs gebracht. R deed toen zo zijn best om mij in te laten zien dat een deel van de mannen wel te vertrouwen is. Dat ze niet altijd iets van me willen, op de negatieve manier. Geven en nemen zonder van mij te profiteren.

Ik leerde weer het goede te zien in mannen. Toen dat uitging had ik helaas nog niet genoeg handvatten om dit gevoel vast te houden. Bij S.L. ging het dan ook weer mis en blijkbaar terecht. Hij hield dingen voor me achter. Van het weer beginnen met roken tot over mij achter mijn rug om praten met vrienden en (gezamenlijke) bekenden. Hij deelde met anderen dat het niet goed met me ging. Terwijl dat juist iets was, wat ik binnenshuis wilde houden, waar ik mezelf kon zijn.

Positief heden

Toen ik S.C. leerde kennen, en ik dus al veel verder was met betrekking tot mijn zelfvertrouwen, zelfkennis en het loslaten van het verleden, leek alles opeens vanzelf te gaan. In het begin ging alles via de telefoon: we whatsappten dag en nacht. Ik deed mijn verhaal en hij vertelde hoe hij zijn leven indeelde. Nooit zei hij iets waar ik iets achter zocht. De eerste keer dat we elkaar zagen was vreselijk spannend, omdat je jezelf bloot gegeven hebt zonder een ontmoeting. Maar ook toen ging ik niet twijfelen aan zijn oprechtheid.

Tot de dag van vandaag kan ik zeggen dat ik hem, ondanks mijn onzekerheden, volledig vertrouw. En dat voelt zo goed! Nu durf ik me ook meer te geven in vriendschappen en doe ik meer moeite om die mensen in mijn leven te houden.

Vertrouwen begint bij jezelf, maar het is fijn als de mensen die je toelaat dit kunnen bevestigen zonder woorden.

Het liedje van deze week is: Seafret – Wildfire. Dit nummer komt uit de film The Longest Ride. Het was een mooie maandagavond met sterren aan de hemel, kaarsjes aan en hij had heerlijk gekookt. De film werd afgesloten met dit nummer. Dat was de avond dat ik me er bewust van was dat ik deze man volledig vertrouwde, een emotioneel moment, dat ik nooit meer zal vergeten.

Liefs, Renée

Ben jij iemand die andere mensen wil inspireren door te vertellen over jouw uitdagingen op het gebied van mentale en fysieke gezondheid en hoe jij daar mee omgaat? Sluit je bij ons aan en help mee met het bespreekbaar maken van kwetsbaarheid in elke vorm.

Om je wat handvatten te bieden hebben we onderstaand format bedacht:

Je stuk kan maximaal 1 A4 zijn, met daarin een korte introductie (max. 4 zinnen) over jezelf, dit mag ook anoniem! (voorbeeld: vrouw 25 jaar, net afgestudeerd, etc.) inclusief ervaringsgebied, zoals: slapen, sporten, sociale activiteiten, omgaan/overwinnen van kwetsbaarheid. Het gaat erom dat je anderen inspireert en/of motiveert door het delen van jouw ervaringen en dat je laat zien waar jij je kracht uithaalt. Je kan eenmalig een verhaal met ons delen, maar je kan bijvoorbeeld ook iedere week of iedere maand een bijdrage doen.

Waar kun je over schrijven?

• Waar loop/liep ik tegenaan en hoe ga/ging ik daarmee om?
• Hoe heb ik mijn omgeving ingelicht?
• Wat helpt/hielp mij om me goed te voelen?
• Hoe helpt/hielp mijn NiceDay Coach of de NiceDay app mij?

Dit zijn een paar ideeën als je inspiratie zoekt om ergens over te schrijven. We accepteren inzendingen over elk onderwerp gerelateerd aan geestelijke- en lichamelijke gezondheid. Deel waar jij je goed bij voelt en waarvan jij denkt dat jij er anderen mee kunt helpen.

Eindredactie

Soms is het nodig om de stukken aan te passen/in te korten zodat ze geschikt zijn voor plaatsing op de website. We willen zoveel mogelijk de schrijver hierin respecteren, dus als we grote aanpassingen moeten doen zullen we je daar altijd van op de hoogte stellen.

Heb je interesse, dan horen we graag van je! Voor inzending en/of meer informatie, mail naar: community@niceday.app en we komen snel bij je terug!