Iedereen heeft ontspanning nodig, op welke manier dan ook. Voor de een is het sporten, voor de ander is het breien of voor de mannen onder ons misschien wel klussen. Hoe dan ook, we hebben allemaal iets nodig om ons af te leiden van het dagelijks leven. Gewoon even een momentje voor jezelf.

Voor mij is dat een dagje sauna. Het liefst met mijn beste vriendin of met mijn vader. Maar ook alleen kan ik mij er prima vermaken. Een dag zonder verplichtingen en zonder telefoon. Heerlijk, even tijd voor mezelf.

De eerste keer sinds therapie

Zo ook afgelopen maandag. Een dag naar de Zwaluwhoeve in Hierden met mijn vriendin. We komen aanrijden en zien al het hele parkeerterrein vol staan met auto’s. We kijken elkaar aan en hopen dat we daar binnen niets meer van zien. We willen juist zonder drukte even kunnen relaxen, daarom kiezen we altijd voor de maandag.

Bij binnenkomst valt het direct al mee met de hoeveelheid mensen. We proppen al onze spullen in een kluisje en lopen naar binnen. We zien mooie sauna’s, veel zwembaden en de restaurants zien er ook prima uit.

De eerste sauna die we binnen lopen voelt prima aan qua temperatuur. Ik ga liggen en hoop dat ik ook echt kan ontspannen vandaag. De laatste paar keer dat ik geweest ben, zat ik nog midden in therapie en kon ik echt niet stilliggen. Mijn gedachten gingen nog alle kanten op, ik stapte die dagen nog doodmoe naar buiten.

Ik voel dat mijn lijf langzaam tot rust komt tussen de houten panelen en dat voelt nog een beetje onwennig. Lang geleden dat ik mijn spieren rust heb gegund. En ik krijg het idee dat deze dag echt rust gaat geven.

Bijkletsen met een wijntje

We wisselen sauna’s af met zwembaden en smoothies en rond etenstijd begonnen we toch wel trek te krijgen. Dus tijd voor prosecco met wat lekkers te eten. Proosten op de rust en onze vriendschap.

Na het eten gaan we verder met ons rondje en wat hoort erbij als je naar de sauna gaat: kletsen met een wijntje. Oké, vooruit, dat hoort in onze saunaplanning! Na de wijn springen we buiten in het zoutwaterbad en beseffen we dat we een grote fout hebben gemaakt. We moeten ook het zwembad nog uit naar de handdoeken en wat was het koud!

Per direct hebben we besloten dat we dit veel vaker moeten doen. We zijn een dagje weg geweest van de bewoonde wereld en dat was echt genieten!

De mannen om me heen

Ik zie mannen nou niet heel snel breien. Maar mijn vader vindt het wel heerlijk om naar de sauna te gaan. En mijn partner ontspant het meeste met bouwpakketten in elkaar zetten. Lekker priegelen en opzoeken waar alles hoort.

Maar ontspanning is voor mijn partner en mij ook met de motor weg. Even een ijsje eten aan het strand, een paar dagen weg met vrienden of zomaar een rondje. Muziekje aan en lekker genieten van het uitzicht en elkaar.

Zelf ontspanning zoeken

Soms is het moeilijk om te vinden wat je nu echt leuk vindt om te doen. Vraag eens rond bij vrienden of familie wat zij graag doen. Is het rustig een boek lezen, sudoku’s uitdokteren of puzzelen? Of juist iets buiten de deur zoals fietsen, uit eten met vrienden of op het strand liggen.

Deze week heb ik voor een nummer gekozen die ik al langer met jullie wil delen, maar nooit passend vond bij de tekst. Hij is van JP Cooper – Passpoort home. Ik word rustig van dit nummer en ga vanzelf glimlachen omdat het refrein heel goed bij me past.

Liefs, Renée x

Onderbuikgevoel, ervaringen, verhalen van vriendinnen: Alles heeft invloed op hoe jij omgaat met vertrouwen in andere mensen.

Vriendschap

Ik vertrouwde mijn vrienden nooit volledig. Altijd bang dat ze, naar mate we langer met elkaar omgingen, iets van me nodig hadden (in de negatieve zin). Er was altijd een bewuste afstand. Ik wist alles van de ander, maar liet zelf niet veel los. Leuke dingen doen zoals sporten, samen een avondje koken en film kijken of een terrasje pakken vond ik heerlijk. Maar dan zorgde ik er wel voor dat het zo weinig mogelijk over mij ging. Van de ander wist ik vaak erg veel. Hoe het over het algemeen ging, maar ook de meer intieme onderwerpen zoals problemen binnen de familie en mentale worstelingen. Ze kwamen altijd naar mij toe om te praten, omdat ik zo goed kon luisteren.

Als een vriendschap te hecht werd, koos ik ervoor om iemand los te laten. Ik zocht minder contact en uiteindelijk verwaterde het volledig. Dan was niet ik degene die uitleg moest geven waarom ik geen contact meer wilde en gaf het me het gevoel dat het van 2 kanten werd afgesloten zonder dat ik de boosdoener was.

Mannen

Binnen relaties zocht ik er ook altijd iets achter, dit helaas uit ervaring. Mijn eerste vriendje ging over mijn grenzen (seksueel misbruik) en hield er een ander op na. De korte relaties die volgden, liepen allemaal hetzelfde: ze hadden allemaal contact met andere vrouwen, gingen vreemd en zetten me aan de kant als grofvuil. Daardoor ging ik er bij iedere relatie bij voorbaat al van uit dat het zou eindigen. Dit is ook de makkelijkste manier om ermee om te gaan. Als mannen dan aan deze verwachting voldoen is de teleurstelling minder heftig.

”The best way to find out if you can trust somebody is to trust them”.

 

Weer leren vertrouwen in relaties

Mijn eerste therapieronde heeft me ook zeker iets positiefs gebracht. R deed toen zo zijn best om mij in te laten zien dat een deel van de mannen wel te vertrouwen is. Dat ze niet altijd iets van me willen, op de negatieve manier. Geven en nemen zonder van mij te profiteren.

Ik leerde weer het goede te zien in mannen. Toen dat uitging had ik helaas nog niet genoeg handvatten om dit gevoel vast te houden. Bij S.L. ging het dan ook weer mis en blijkbaar terecht. Hij hield dingen voor me achter. Van het weer beginnen met roken tot over mij achter mijn rug om praten met vrienden en (gezamenlijke) bekenden. Hij deelde met anderen dat het niet goed met me ging. Terwijl dat juist iets was, wat ik binnenshuis wilde houden, waar ik mezelf kon zijn.

Positief heden

Toen ik S.C. leerde kennen, en ik dus al veel verder was met betrekking tot mijn zelfvertrouwen, zelfkennis en het loslaten van het verleden, leek alles opeens vanzelf te gaan. In het begin ging alles via de telefoon: we whatsappten dag en nacht. Ik deed mijn verhaal en hij vertelde hoe hij zijn leven indeelde. Nooit zei hij iets waar ik iets achter zocht. De eerste keer dat we elkaar zagen was vreselijk spannend, omdat je jezelf bloot gegeven hebt zonder een ontmoeting. Maar ook toen ging ik niet twijfelen aan zijn oprechtheid.

Tot de dag van vandaag kan ik zeggen dat ik hem, ondanks mijn onzekerheden, volledig vertrouw. En dat voelt zo goed! Nu durf ik me ook meer te geven in vriendschappen en doe ik meer moeite om die mensen in mijn leven te houden.

Vertrouwen begint bij jezelf, maar het is fijn als de mensen die je toelaat dit kunnen bevestigen zonder woorden.

Het liedje van deze week is: Seafret – Wildfire. Dit nummer komt uit de film The Longest Ride. Het was een mooie maandagavond met sterren aan de hemel, kaarsjes aan en hij had heerlijk gekookt. De film werd afgesloten met dit nummer. Dat was de avond dat ik me er bewust van was dat ik deze man volledig vertrouwde, een emotioneel moment, dat ik nooit meer zal vergeten.

Liefs, Renée

Hard, afwijzend en veeleisend tegen jezelf zijn, maar zorgzaam voor anderen. Niet van jezelf toestaan dat je soms fouten maakt, maar een ander in dezelfde situatie troostend en bemoedigend toespreken. Komt dit je bekend voor? Dan is het tijd om iets over zelfacceptatie te leren.

Troost

Misschien is het dan tijd om wat liever voor jezelf te worden. Want jij hebt soms ook troost nodig en iemand die zegt: “Het is ok, ik ben er voor je.” Die persoon kun jij ook voor jezelf zijn. Dat voelt een beetje gek, vooral als je gewend bent om jezelf bestraffend toe te spreken als er iets mis gaat. Toch kun je jouw troostende kant ontwikkelen, als jij je daar bewust van bent en er voldoende aandacht aan geeft.

Jongere versie

Misschien heb je vroeger nooit geleerd om jezelf zo toe te spreken en miste je iemand waarvan je dat kon leren. Je jongere versie heeft daar beschermende patronen voor ontwikkeld of overgenomen die op dat moment nodig waren om psychisch te overleven, maar op dit moment blokkeer je er misschien door. Probeer te ontdekken waar het kind in jou, die dit gedrag in stand houdt, eigenlijk om vraagt. Wat heb je nodig?

Verbreek de negatieve spiraal

Laat de negatieve gedachten over jezelf naar boven komen en schrijf ze op. Door ze aandacht te geven ga je al een connectie aan met waar ze vandaan komen.

Doe een reality check en vraag jezelf de volgende drie dingen af:

• Is deze gedachte waar?
• Geeft deze gedachte mij een goed gevoel?
• Helpt deze gedachte bij het bereiken van mijn doelen?

Deze vragen helpen de negatieve spiraal te doorbreken.

Een alternatief

De volgende stap is om een positief alternatief op te schrijven die je negatieve gedachte onschadelijk maakt.

• Vervang bijvoorbeeld de gedachte: “Ik kan dit niet”, door: “Ik kan dit aan. Het is een mooie gelegenheid om te groeien. Ik ben een waardevol persoon en heb genoeg kracht om hiermee om te gaan, maar ik begrijp ook waar deze spanning vandaan komt. Die mag er zijn, het is ok.”
• Probeer deze alternatieve gedachten ook te voelen in plaats van het alleen maar te denken. Stel jezelf voor hoe je een kind zou troosten en probeer die gevoelens van geborgenheid en bevestiging op jezelf te richten. Omarm jezelf in gedachte en vervang: ‘Ik ben machteloos en kwetsbaar’ met: ‘Ik heb zelf de controle over mijn veiligheid en welbevinden.’

Zelfacceptatie oefenen

Iets dat zo diep geworteld zit verandert natuurlijk niet zomaar, dus het is wel zaak om dit vaak te oefenen. Hoe vaker het lukt om jezelf als liefdevolle ouder toe te spreken, hoe sneller dit een automatisme wordt. Dus oefen dit zo vaak mogelijk!

Zo jong mogelijk alles op een rijtje hebben was één van de eerste serieuze doelen die ik voor mezelf gesteld had. Een vaste relatie, leuk huisje, trouwen en jong moeder worden. Dat graag compleet rond mijn 25ste.

En dan zit je op je 27ste huilend bij de huisarts; Burn-out, iets wat dus totaal niet in mijn planning stond!

Het begin van het einde

Het begin van het einde start op 5 mei om 7.30 uur. Om te beginnen wilde ik deze dag graag vrij, maar ik kon niet gemist worden op het werk. Ik rol mijn bed uit en zie een bericht van mijn leidinggevende, T. Ik wordt niet in mijn eigen filiaal verwacht, maar wordt geacht naar Amsterdam te gaan. Daar hadden ze een tekort aan personeel.

Ik op hoge poten daarheen gereden, want T had aangegeven dat ik geen vrij kon krijgen omdat ze bij mij in de winkel personeel te weinig hadden, maar me vervolgens wel vragen om ergens anders te werken. Na 4 uur werken begin ik te huilen bij manager E en leg bij haar het verhaal neer. De situatie in verband met mijn vrije dag en de spanning tussen T en mij. Het eerste wat ze doet is haar werk neerleggen en mij voor de eerstvolgende anderhalve week bij haar inplannen. Ze zal met T gaan praten en ervoor zorgen dat er een gesprek komt tussen hem en mij.

Op 17 mei sta ik weer in mijn eigen werkomgeving en die middag volgt er inderdaad een gesprek tussen T en mij. Die ging van begripvol naar verwijten maken naar mij.

Verslagen ging ik naar huis en de hele avond heb ik voor me uit zitten staren op de bank. Ik voelde me leeg en onbegrepen. De volgende ochtend belde ik om 8.00 uur de huisarts; “Wat zijn je klachten?” “Ik wil gewoon met iemand praten…”

De diagnose is burn-out

Die middag zit ik bij de huisarts en doe mijn verhaal. Over mijn verleden, de huidige situatie en mijn werk. De diagnose is; burn-out. “Jij gaat je direct ziekmelden, de wereld draait echt wel door.”

Ik bel onderweg naar huis mijn baas op, die reageert geschrokken en biedt zijn excuses aan voor het feit dat hij niets door heeft gehad. Ook bel ik manager E om te vertellen wat er gebeurd is. Zij is tevreden dat ik dit gedaan heb.

De 3 maanden die daarop volgen zijn grotendeels langs me heen gegaan. Gesprekken met de GGZ, huisarts en ARBO arts volgen elkaar op. Het enige wat ik goed merk is dat ik vreselijk moe ben en mijn gevoelens alle kanten op gaan. De ARBO arts stuurt me door naar hun psycholoog en die biedt me een assertiviteitscursus aan via ARBOnet, omdat ik niet voor mezelf op durf te komen. Ook stuurt zij me samen met de huisarts door naar PsyQ. Te veel onverwerkte gebeurtenissen. Eerst schoon schip maken!

De intake van PsyQ heb ik in augustus. Het duurt bijna 3 uur en is erg emotioneel. Thuis aangekomen ben ik volledig van slag en wil ik alleen nog maar slapen. Ik heb net te horen gekregen dat de PTSS nog vreselijk hoog zit en de diagnose van de burn-out wordt bevestigd. Er is me aangeraden groepstherapie te volgen… Ik? Groepstherapie? Nee! Maar zoals nu wil ik niet verder. Moe, angstig, depressief, heb herbelevingen van de trauma’s, wil niemand zien, wil niet eens naar buiten en thuis heb ik alleen maar ruzie.

Mijn partner wil niet dat ik in therapie ga want hij vindt; wat gebeurd is moet je achter laten en gewoon doorgaan met je leven. Echter werkte dat in de praktijk anders voor mij, ik wilde alles alleen doen maar ik kan het gewoon echt niet.

Werken aan mijzelf

De eerste donderdag van september sta ik om 9.00 uur voor het gebouw van PsyQ. Even worstel ik met de gedachte om weer op mijn motor te stappen en naar huis te rijden. Gelukkig zet ik door en zit ik netjes om 9.30 uur met 3 dames en 2 therapeuten in een kamer. Praten wil ik eigenlijk niet en het enige dat ik me van die ochtend kan herinneren is dat ik mezelf heb voorgesteld.

Langzaam maar zeker laat ik meer van mezelf zien, durf ik te huilen en vertel ik wat ik heb meegemaakt. Al ben ik nog steeds van mening dat het niet erg genoeg is wat ik heb meegemaakt. Ik vind het vreselijk om de verhalen van de andere dames aan te horen. Dat was allemaal vele malen erger, wat deed ik hier?

Toen verloor ik mijn baan, omdat mijn contract afliep en het te lang ging duren voor mijn baas. Ook al was hij de voornaamste reden dat ik thuis kwam te zitten! Gelukkig koos ik op dat moment me nog meer op mezelf te richten. Ik moest en zou beter worden. Ik wilde weer genieten van motorrijden, van boeken lezen, van lekker uit eten gaan.

Zou ik dat ooit weer voelen? Geluk? Want nu kan ik me dat echt niet voorstellen.

Vandaag ga ik voor Aaliyah – Journey to the past

Liefs, Renée x