Vorig jaar deed ik mee aan Last Man Standing. Een initiatief van stichting MIND om aandacht te vragen voor de uitdagingen die er nog steeds zijn in de geestelijke gezondheidszorg. 6 uur lang stond ik op een paal om de enorme wachtlijsten in deze zorg te visualiseren. Ik had nooit gedacht het 6 uur vol te houden op een paaltje van 20 bij 20 cm met windkracht 5! Maar niets bleek minder waar. En dan zie je maar weer dat je met een goed doel, een enorme toegewijde groep mensen, muziek en aanmoediging vanaf de kant, grote prestaties kan neerzetten. Want ik, en met mij meer dan 80 procent van de deelnemers, hebben het gehaald!

Dit jaar doe ik opnieuw mee. Voor een geestelijk gezonde jeugd (MIND YOUNG). Weer zo’n belangrijk thema. Want of je nu iets mankeert of niet, het is belangrijk om als jongere te weten dat je over alles zou moeten kunnen praten. Met iemand. Zonder taboe. Zonder angst voor afkeuring. Zonder dat dit als zwak gezien wordt.

Puberteit en jongvolwassenheid zijn al turbulent van zichzelf. Er komt zoveel op je af, er is zoveel te leren, zien en ervaren. Zoveel wat je nog kan vormen en wat je kan worden. Zoveel te kiezen, zoveel om bij te horen en zoveel om je tegen af te zetten. Een eigen persoontje worden vergt nogal wat van de jeugd en hun omgeving. Maar het is een natuurlijk proces wat je naar volwassenheid brengt. En de meesten van ons komen goed aan de andere kant aan, met ook heel veel plezier achter de rug. Toch zijn er ook heel wat jongeren voor wie dit niet het geval is.

In mijn geval werd deze ontwikkeling ruw verstoord door Borderline. Een emotie regulatie stoornis. Al die turbulentie kon ik niet aan. Ik wist niet meer waar ik het moest zoeken. En mijn emoties werden mijn vijand.

Mijn puberteit en jongvolwassenheid waren donker en zwaar. Een paar keer wilde ik opgeven. Geloofde ik niet meer in het leven of dat alles wel goed komt (hoe vaak mensen dat ook tegen je zeggen). Mijn emotionele pijn was zo heftig dat ik liever fysieke pijn had als afleiding. Mijn leven, en kledingkeuze, was zwart. Ik wilde het liefste verdwijnen. Ik snapte niet wie ik was, waar ik bij wilde horen, en hoe dit ding wat leven heet, geleefd diende te worden. Ik was vol zorgen, angst, pijn, woede en vooral radeloosheid.

Maar dat was niet te zien. Ik heb mijn gymnasium en 3 universitaire diploma’s gehaald en ben aan een succesvolle management carrière begonnen. Ik had vriendinnen en ik sportte. Maar het voelde vaak leeg van binnen, alsof ik er niet helemaal bij was, niet als mezelf aanwezig was in het leven. En ik was moe, heel moe. Ik durfde dit niet te delen. Doorgaan dacht ik. Doorgaan. Overleven.

Borderline heb ik nog steeds. Maar ik ben nu meer. Ik weet nu wie ik ben. Wat ik kan, wat ik leuk vind, wat ik nodig heb. En dat is zoveel meer dan alleen de emotie regulatie stoornis. En wat nu zo mooi is; Als je je bewust wordt van en gaat zorgen voor wie je als heel persoon bent, dan wordt dat onderdeeltje wat je eens zo gedefinieerd heeft een stuk kleiner, en hanteerbaar. Ik heb ruimte gecreëerd voor mijn hele zelf en zo veel meer rust en overzicht gekregen. Ik kan mezelf zijn. Nu ik wat ouder ben (36) heb ik veel meer overzicht, snap ik een beetje hoe het leven werkt en hoe ik mezelf in alle rust daartoe kan verhouden.

Ik heb veel gehad aan 18 maanden Mentalization Based Therapy, waar ik op mijn 32ste aan begon. Een therapie speciaal voor Borderline. Ik heb het geluk dat ik zelf veel heb kunnen doen met mijn problemen en uiteindelijk ook met hulp. Ik heb me daarbij gerealiseerd wat ik echt gemist heb:  steun, liefde en professionele hulp in mijn jeugd. In de periode dat je dat het hardst nodig hebt. Zeker als je worstelt met een psychische ziekte of aandoening. En daarom vind ik Last Man Standing en het gaan voor een mentaal gezonde jeugd zo belangrijk. Hoe meer informatie er gedeeld wordt en hoe meer we het bespreekbaar en normaal gaan maken, hoe eerder onze jongeren durven te praten over hun worstelingen en hoe eerder er hulp ingeschakeld kan worden. Ik wil dit uit de taboesfeer. Ik wil meer begrip, kennis en openheid. En handvatten voor het herkennen van problemen op psychisch vlak; in gezinnen, op scholen en in vriendenkringen. En bij onszelf. Hoe eerder we erbij zijn, hoe meer kans op kwaliteit van leven en op de lichtjes aan het einde van de tunnel.

Last Man Standing vindt plaats op 23 juni bij het Markermeer. Ik ga weer 6 uur proberen te blijven staan. En jij kunt ook nog meedoen! Schrijf je in via www.doemeemetmind.nl (klik op ik wil meedoen). Je mag je bij mijn team inschrijven als teamlid of zelf een team vormen. Ik doe mee onder de naam ‘team Bouwke’. Je bent hartstikke welkom!

…Of toch niet? Vroeger was het vanzelfsprekend. Ik kwam heel regelmatig bij mijn opa’s en oma’s. Op woensdag kwamen de ouders van mijn moeder mij altijd ophalen en hadden ze kibbeling bij zich. In de weekenden zag ik de ouders van mijn vader. Tussendoor en tijdens vakanties zag ik ze ook heel vaak.

De rest van de familie zag ik dan als we bij opa en oma op visite waren of tijdens verjaardagen. Ik keek er altijd naar uit. De gezelligheid, iedereen samen en ik kon lekker spelen met nichtjes en neven.

De scheiding

Toen mijn ouders uit elkaar gingen, werd de familie nog een stuk groter. De partners van mijn ouders hadden beiden een vrij grote familie en ook daar kwam ik graag. Ik zag iedereen ook echt als familie, ook al was dat niet aangetrouwd of bloedverwant.

Met de partner van mijn moeder lag ik helaas vaak overhoop. Ruzie om de kleinste dingen, slaande deuren en een eigenwijze ik. Met mijn stiefzusje daarentegen kreeg ik een leuke, goede band. We waren echt zussen geworden. Ook al is ze maar een jaar jonger, ik zag haar toch als mijn kleine zusje en trots dat ik was als ze iets bereikt had. Zoals het behalen van de basisschool of als ze een gymwedstrijd had. We hadden wel eens ruzie, maar dat hoort er nou eenmaal bij.

De deur uit

Toen ik het huis verliet op mijn 18e werd het een stuk rustiger bij mijn moeder thuis. Ik kon het opeens heel goed met haar partner vinden. Veel fijner dan die twee dwarse mensen die veel te veel op elkaar lijken en elkaar in de haren vliegen. Ik beschouwde hem direct veel meer als familie dan toen mijn moeder bij hem introk.

Mijn stiefzusje zag ik steeds minder vaak. We gingen onze eigen weg, maar ik vergat haar nooit. En ik ging inmiddels niet meer met mijn ouders mee naar alle verjaardagen, dus ook de rest van de familie zag ik minder. Toch bleef de band met mijn opa’s en oma’s altijd heel sterk. Behalve toen ik in een heel slechte relatie zat, die eindigde in huiselijk geweld. Dit jaar had ik (bijna) geen contact met familie. De enige persoon die ik nog zag was mijn moeder.

Mijn vader heb ik dat jaar heel erg gemist. Vooral tijdens zijn 50ste verjaardag waar ik niet bij kon zijn. Als ik die periode over kon doen, had ik het heel anders gedaan, maar omdat dit niet gaat moest ik mezelf vergeven en hoopte dat mijn vader dit ook kon. Gelukkig is die relatie hersteld en is onze relatie nog beter dan het ooit geweest is.

Het heden

Tegenwoordig kijk ik heel anders tegen het begrip familie aan. En al helemaal de onvoorwaardelijke liefde die er voor mij aan vast hing. Er zijn een aantal mensen in mijn familie, bloedverwanten, waarvoor ik door het vuur zal blijven gaan. Maar er zijn een aantal mensen buiten gevallen waarvan ik het nooit zag aankomen. Tot nu. Ik heb een aantal aanvaringen gehad met de ouders van mijn vader. Met betrekking tot mijzelf, (ik moest een relatie behouden omdat zij vonden dat je maar moest blijven vechten, zij waren immers ook nog steeds bij elkaar) maar ook met betrekking tot mijn vader. Zij weten niet eens van zijn ziek zijn af! Onvoorwaardelijke liefde geldt voor mij niet meer bij deze mensen. We zijn zelfs bijna vreemden geworden. En hoe veel pijn het ook doet, voor mij is het beter zo. Sinds ik een gesprek met ze heb gehad, ben ik veel rustiger geworden. Als ze nu komen te overlijden zal ik het nog steeds moeilijk vinden, maar ik zal geen “wat nou als…” meer hebben. We zijn erover uit dat we anders over relaties denken en zij accepteren niet dat ik niet wekelijks meer op de stoep sta. Helaas, ik heb nu een rijk leven opgebouwd. Daar hadden ze een mooi plekje in kunnen krijgen, maar het is te min. Dan is het tijd voor loslaten.

Buiten de bloedverwanten

Heb ik ook familie, die wel onvoorwaardelijke liefde verdienden. Mijn stiefouders horen daar zeker bij. Die staan altijd voor me klaar, net als mijn ouders. Mijn partner en zijn ouders, broers en schoonzusje vallen er voor mij ook onder. Iedere donderdag eten we bij mijn schoonouders met de hele club en ik voel me dan echt wel thuis. Geen verplichtingen, gewoon gezellig. En een leuke bijkomstigheid is dat we zelf niet hoeven te koken natuurlijk!

Maar ook een aantal vrienden en vriendinnen zie ik meer als familie dan een deel van mijn echte “familie”. Dit is familie die ik zelf mocht uitzoeken. Hoe fijn is dat? Je weet dat je altijd op ze kan bouwen, dat ze er voor je zijn als je ze nodig hebt én ze weten dat dit andersom ook zo is. Geen bloedverwanten, wel liefde.

Nu zie ik in, dat familie dus niet altijd onvoorwaardelijke liefde is en moet zijn. Soms is het maar beter om los te laten, hoe moeilijk dat ook is. Ik heb veel meer rust gevonden en meer liefde over voor anderen, die het zeker dubbel en dwars verdienen!!

Het nummer van deze week: Cannonbal van Lea Michele. Een prachtig nummer die de relatie van mij met de ouders van mijn vader wel een beetje beschrijft.

Liefs, Renée x

Zondag is het voor mij zo ver: een nieuw avontuur. De zenuwen beginnen nu aardig op te zetten, de prikkelbaarheid loopt op en de stress slaat toe. Ik schreef eerder over nieuwe dingen proberen, na 8 maanden erover dromen is het bijna tijd voor een mooie, uitdagende maar zware week.

Niet zomaar

Het is niet even een weekje op vakantie. Het zal een week zijn met bijna alleen maar nieuwe ervaringen en plaatsen. Naar een land waar ik al jaren naartoe wil. Noorwegen, eindelijk mag ik jou eens in het echt komen bekijken!

Samen met mijn partner stap ik in een geweldig mooie Ford Capri uit 1979 om een puzzelrit te rijden door Noorwegen (en misschien een randje Zweden). Met z’n tweeën in de auto, met een thermoskan koffie en een prachtig uitzicht.

Wat het inhoud

Zondagochtend hebben we een meeting in Drenthe met alle teams, vanuit deze plaats gaan we met zijn allen naar Kiel, waar we op de boot stappen naar Noorwegen. De vier dagen die volgen worden spannend, dan krijgen we namelijk iedere ochtend de route van die dag. Het enige wat we weten is in welk hotel we slapen. Het heet niet voor niets puzzelrit natuurlijk! We krijgen ook opdrachten te doen, dat kan bijvoorbeeld zijn: maak een sneeuwengel en neem er een foto van als bewijs.

Op vrijdag pakken wij de boot weer vanuit Noorwegen om op zaterdag weer aan land te komen en thuis op de bank neer te ploffen om bij te komen van een mooie week.

Spanning

Al die nieuwe dingen die eraan komen, zorgen voor een aardige chaos in mijn hoofd. Aan de ene kant heb ik er vreselijk veel zin in, maar aan de andere kant zit ik er flink tegenop te hikken. Nieuwe mensen, nieuwe omgeving, ander bed. Het scheelt heel erg dat ik lijstjes heb gemaakt met dingen die ik mee moet nemen. Ik merk dat ik daardoor rustiger ben. Ook op tijd beginnen met klaarleggen helpt mee.

De hotels waar we zullen overnachten, iedere nacht een andere, heb ik al helemaal gechecked. Dit is het enige wat ik nog kan “leren kennen” voordat we er zijn. Mijn partner heeft daar nog helemaal niet naar gekeken, die is druk met sleutelen aan de auto. Maar ik moet echt weten hoe het hotel eruit ziet en wat ik kan verwachten.

Goede match 

De eerste vakantie samen. Spannend! Maar ik ben absoluut niet bang over hoe het tussen ons zal gaan. Ik kijk er juist naar uit, om deze week met hem door te brengen. Ik weet wat ik aan hem heb, hij weet hoe ik ben. Hij weet hoe hij mijn onzekerheid en stress kan minderen bij nieuwe dingen, hij geeft me af en toe die schop onder mijn kont. Dat zorgt ervoor dat ik de laatste tijd veel meer kan genieten van de dingen die ik in mijn leven doe.

Ik verwacht dat dit één van mijn mooiste vakanties zal worden. En hoop dat ik trots kan zijn als ik weer thuis ben. Weer een grote stap, maar een hele mooie!

Het nummer van deze week is Take me home van Jess Glynne. Ze heeft een geweldig mooie stem, soms tot kippenvel aan toe. Ik heb hiervoor gekozen omdat het nummer samenvat over hoe mijn relatie voelt voor mij. En omdat ik bij hem thuis ben. Maakt niet uit waar we zijn. En hij brengt me na onze mooie week weer veilig thuis, daar heb ik alle vertrouwen in!

Liefs, Renée x

Het klinkt misschien raar of arrogant, maar wanneer ben je voor het laatst echt trots geweest op jezelf? Iets wat je hebt ondernomen of gezegd. Een stap die je hebt gezet in de juiste richting. Geen idee zeker? Want op kleine dingen lijken we niet trots te kunnen zijn. We zien alleen de grote overwinningen, toch zijn die niet belangrijker dan de kleine stapjes die we nemen.

Awards
Hoe kom ik hier nu zo op? Afgelopen weekend heb ik 2 regionale wedstrijden gehad van dansen. Ik dans modern en streetdance/hip-hop met een klein groepje geweldige meiden (selectiegroep). Elke wedstrijd worden er 3 awards uitgereikt. Voor de mooiste, grappigste, energiekste dansen van de hele show. En daar komt hij natuurlijk: we hebben een award gewonnen! Wat zeg ik? Twee stuks! Bij de eerste award spatte de verbazing er al vanaf, bij de tweede was het nog leuker!

Toen de ongeloof een beetje was gezakt, maakte het plaats voor trots. Ik ging de dag analyseren en besefte me dat ik eigenlijk een echt leuke dag had gehad! Kwam het door de prijzen? Natuurlijk was dat de kers op de taart,maar de zenuwen die altijd overheersten hadden deze dag plaats gemaakt voor genieten en emotie. Ik kon niet wachten om de dansvloer op te gaan en te laten zien wat we konden.

Steun
Bij de tweede show had ik publiek! Mijn moeder, beste vriend en een goede vriendin kwamen kijken. Natuurlijk sta je daar wel even bij stil, maar zodra de eerste klanken van de muziek opkomen begint het genieten van de dans. Een paar minuten van emotie en meer dan dans bestaat er even niet.

Ik word door mijn ouders en partner hierin heel erg gesteund. En ze komen allemaal kijken als de mogelijkheid er is. Dat voelt zo vreselijk goed. Uiteindelijk moet ik het alleen doen, daar op het podium, maar door lieve woorden en hun aanwezigheid lijkt het net even wat beter te gaan.

Kleine dingen om trots op te zijn
Dit is natuurlijk zo’n grote gebeurtenis om trots op te zijn. Dit is een flinke boost om net even iets makkelijker ook trots te zijn op kleine dingen. Zoals dat ene gerecht dat je voor het eerst maakt en in een keer lukt, of juist na drie verwoeste pogingen en je gaf niet op. Toch weer het hardlopen oppakken, nadat je dat al twee maanden tegen jezelf zegt. Of dat chocolaatje laten liggen, ondanks dat hij verleidelijk naar je kijkt.

Wees trots zonder arrogant te worden, dat siert je veel beter. Kijk ook eens om je heen. De mensen naast je. Ben je trots op iemand, zeg het! Weer die enorme boost, die blozende wangen en het goede gevoel, dat wil je toch doorgeven? Zodra we klaar waren met de wedstrijden en we onze tassen aan het inpakken waren, heb ik een momentje genomen om de meiden duidelijk te maken dat ik trots was dat we dit maar even gedaan hadden. Was het nodig? Nee, het was duidelijk dat we echt hebben staan knallen. Was het de tweede kers op de taart? Ja!

Het nummer van deze week is Ain’t my fault van Bebe Rexha. Dit is één van de winnende dansen. Duim je mee dat wij in juni mogen dansen in Ahoy? Dat is de overtreffende trap van de wedstrijden van afgelopen weekend, de landelijke voorstelling.

Liefs, Renée x

Gisteren was het Valentijnsdag. Wellicht is er op dit moment niemand in jouw leven en voelde jij je gisteren een beetje (extra) eenzaam. Maar eigenlijk ben je niet alleen! In 2017 was ongeveer 45% van de huishoudens in Nederland vrijgezel (AD, 2017) en verwacht wordt dat dit aantal alleen maar zal stijgen. Is het eigenlijk nog wel zo erg om single te zijn?

Alleen zijn
Op een of andere manier denken we allemaal dat we ‘alleen’ zijn wanneer we geen romantische relatie hebben. De wetenschap ontkracht dit, vrijgezellen blijken namelijk meer contact te hebben met anderen (zoals familie, vrienden en buren) in tegenstelling tot  getrouwde stellen. Vrijgezellen hebben niet perse meer vrienden, maar de vriendschappen die ze hebben zijn sterker. Daarnaast lijken vrijgezellen ook behulpzamer te zijn dan getrouwde stellen (Kreschner, 2015)!

Not everyone who is single is lonely; not everyone who is taken is in love.

Liever single?
De meeste mensen vinden vrijgezel zijn ook helemaal niet zo erg. Uit Brits onderzoek (Mintel, 2017) blijkt dat 61% van de vrouwen liever vrijgezel blijft, tegenover 49% van de mannen. Van de vrouwen was slechts een kwart op zoek naar een nieuwe relatie, onder de mannen was dat 65%. We zijn dus een stuk beter geworden in ‘alleen’ zijn!

Droom groot, werk hard
Wist je dat vrijgezellen vaker tevreden zijn met hun baan? Verminderde tevredenheid op het werk is vaak het resultaat van een grote gebeurtenis in een relatie, zoals trouwen of een kindje krijgen. Volgens professor Emily Grundy is liefde nu ook niet meer het hogere doel in het leven, carriere maken en gelukkig zijn steeds belangrijker.

Leefstijl
Diverse onderzoeken tonen aan dat je aankomt in een relatie (Vrouw, 2017). Je gaat vaker samen een avondje bankhangen met een zak chips en wat minder vaak naar de sportschool. Daarnaast eet je zonder partner wellicht wat vaker alleen, maar je kan wel helemaal kiezen wat er vanavond op tafel staat. Nooit meer iets tegen je zin in eten dus! Ook heb je geen last van een snurkende partner en is er niemand die ‘s nachts je dekens pikt.

Geen ruzie!
Twee mensen, twee meningen, zoveel verwachtingen. In een relatie moet je veel compromissen sluiten en de ander dingen gunnen. Misschien wil je dat wel helemaal niet! Is het niet fijn om ook je eigen gangetje te kunnen gaan? Daarnaast kan een relatie stress geven, die onrust is niet goed voor je als je zelf al veel onrust ervaart.

Routine: veel mensen houden zich daaraan vast. Vaste werkdagen, geplande avonden naar de sportschool en in het weekend sociale afspraken en het huishouden. Is daar iets mis mee? Nee! Is het saai? Ja, af en toe wel! Wanneer was voor jou de laatste keer dat je iets voor het eerst deed? Kun je je dat nog herinneren? Waarschijnlijk moet je ver terugdenken. Daag jezelf eens uit! Doe eens gek!

Lijstje

Nu ik mij steeds beter voel, meer energie heb en geweldige mensen om mij heen heb, durf ik weer te leven. Tijd voor een bucket list!

En dan bedoel ik niet alleen maar grote gebeurtenissen, maar ook kleine, die zijn misschien nog wel belangrijker.

Een kleine greep van de dingen die ik nu probeer:

• Nieuwe recepten proberen. Zo heb ik met kerst voor het eerst een caramelsaus gemaakt. En nog gelukt ook!
• Een andere sport uitproberen. Ik ben door mijn lief geïntroduceerd in de wielersport, met een eigen fiets! En ja, ik blijf het zeker doen!
• Ik heb gisteren voor het eerst een glas met de hand kleiner geslepen omdat dat met de machine niet meer ging
• Met de laatste dansvoorstelling deed ik een perfecte draai op 1 been, zonder hopje en wat was ik trots!
• Ik besefte een aantal weken geleden dat ik verkeerd reageerde op iets waarvan ik dacht dat het aan mijn partner lag. Ik heb binnen 5 minuten oprecht sorry gezegd en had eindelijk door dat het aan mijn onzekerheid lag. Fijn om dit eindelijk zelf te zien
• Voor het eerst een blog schrijven, en kijk waar het naartoe geleidt heeft

Er staan zeker nog veel dingen op mijn to-do lijst!

• Naar Noorwegen, ik wil er al heel lang naartoe. Over 5 weken is het eindelijk zo ver. Met een Ford Capri uit 1979. Ik vind nieuw altijd erg eng en spannend, maar ik kijk er zo naar uit en probeer me er niet te druk om te maken
• Binnenkort voor het eerst een gesprek aan gaan op mijn werk, om meer uren op het contract te krijgen
• Een keer zelf de band van mijn motor wisselen, met hulp uiteraard!
• Nog meer nieuwe recepten uitproberen
• Een MBO diploma halen. Ik ben goed onderweg naar de eerste!
• Skydiven! Doodeng, maar ik moet het gewoon een keer doen

Prikkels

Dingen die we voor de eerste keer doen, blijven vaak het beste hangen. Of ze zijn heel ongemakkelijk of je krijgt er meer zelfvertrouwen van. En in beide gevallen heb je er iets aan in de toekomst. Maar ik hoor van veel mensen dat het een heerlijke boost geeft om wat vaker dingen voor de eerste keer te doen! Dus ga eens met je lief appels plukken op een mooie dag, ga voor het eerst in dat ene park picknicken met vrienden, brouw je eigen bier, vier je verjaardag eens met een groot feest! En geniet.

Nieuwe dingen zijn soms eng, maar leer ervan. Je zult fouten maken, een recept verpesten of vreselijk dronken worden op je eigen verjaardag. Maar wat maakt het uit?

Mijn nummer van deze week is Eminem met Walk on water.

Liefs, Renée x

Tegenwoordig is het heel normaal om het woord “druk” te gebruiken. Vraag aan een willekeurig persoon: “Hoe is het met je?” en het antwoord zal vaak zijn: “Ja goed, alleen een beetje druk!” Iedereen heeft het de laatste tijd alleen maar druk. Maar is dat wel goed voor je? Nee, natuurlijk niet. We hebben ook rust in ons leven nodig!

Wat als?

In mijn vorige blog schreef ik over ontspanning. Maar naast die ontspanning moeten we ook genieten in het leven. Het leven is kort, veel te kort. Dus ik vind dat we er iets van moeten maken. Het kan zomaar opeens over zijn. Er kan van alles op je pad komen. Ziekte, een auto-ongeluk of een hartaanval. Ik heb pasgeleden een verhaal gelezen van een meisje van 26 met kanker, ze zou geen kerst meer meemaken, niet eens meer haar 27^ste verjaardag. Dat heeft me aan het denken gezet. Haal ik wel het beste uit mijn leven? Als mijn einde morgen is, heb ik dan alles gedaan wat ik zou willen?

En dat antwoord is uiteraard nee. Het gevoel blijft dat ik mijn leven eigenlijk pas net begonnen ben. Ik ben gelukkig, ik ben op de goede weg en ik kan eindelijk genieten van de dingen die ik doe en meemaak. Dus nee, ik heb nog veel te doen!

Wat wil ik dan eigenlijk nog doen, voordat het zo ver is? Een hele waslijst, maar ik ben me er ook van bewust dat er dingen op mijn lijst staan die misschien nooit zullen gebeuren. Zoals het Noorderlicht zien, een cruise maken en een aantal weken spenderen in Lapland. Maar dat maakt het voor mij nog extra duidelijk, dat ik meer van het nu moet gaan genieten.

Hoe doe ik dat?

Voorheen dacht ik dat genieten altijd veel geld moest kosten. Verre vakanties, dure etentjes, winkelen en dan veel uitgeven of zomaar een paar dagen naar Londen. Ik genoot met volle teugen, echt wel. Maar is dat het waard en is dat de enige manier om echt te kunnen genieten? Gelukkig ben ik erachter gekomen dat geluk in veel kleinere hoeken zit, maar echt kleine hoeken. Gewoon die van de woonkamer bijvoorbeeld.

Ik kan vreselijk blij worden van een goed glas wijn bij het zelfgemaakte gerecht van mijn partner. Samen op de bank met een goede film. Of juist zonder televisie aan, tijdens een diepgaand gesprek. Een warm bad, met naast me de laptop en mijn favoriete serie “Grimm” aan. Een goed boek die ik niet kan wegleggen. Een motorrit samen met mijn partner, met als doel een ijsje eten op het strand.

Genieten kan soms ook duur zijn, maar dan heb ik ervoor gespaard en weet ik waarvoor ik het doe. Over een aantal weken gaan mijn partner en ik voor 6 dagen een puzzelrit rijden in Noorwegen. Met de oldtimer, een Ford Capri uit ’79. We hebben al een half jaar voorpret en nu het zo dichtbij komt, gaat het flink kriebelen. We kijken er zo naar uit.

Het is meer dan alleen iets leuks doen

Zomaar een dagje weg, kan heel leuk zijn. Maar hoeft niet te betekenen dat je echt geniet. Zoek eens iets waar je echt happy van wordt. Waterfietsen bij de Vinkeveense Plassen? Wandelen door de bossen? Samen met je partner uiteten? Doe het nu het kan en doe het eens wat vaker. Zodat je nooit zal zeggen: had ik maar…

Het nummer van deze week heb ik gekozen op basis van tijd. De tijd die heel erg hard gaat. Ik zie mezelf nog in het bed van mijn ouders springen op zondag morgen. Lekker tussen papa en mama in toen ik een jaar of 7 was. Nu heeft een man mijn hart gewonnen en ben ik mijn leven aan het uitstippelen als een volwassen vrouw. Een vrouw d­­ie probeert veel meer te genieten van het leven. Marco Borsato met Dochters.

Liefs, Renée x

Voor veel mensen is een nieuw jaar een nieuwe start. Iedereen heeft goede voornemens en ieder jaar zeggen ze: dit jaar ga ik die goede voornemens wel volhouden! De sportscholen stromen vol, de chips verkoop daalt en ook de slijterij heeft het minder druk. Maar tegen de tijd dat het maart is, zie je daar nog maar weinig van terug.

Doelen

Ik ben ook altijd iemand geweest die op 1 januari op het startblok stond om het helemaal anders te doen het komende jaar: afvallen, gezonder eten, meer sporten, socialer zijn en minder hard rijden. Van al die dingen kwam uiteindelijk niets terecht. Dus die goede voornemens heb ik dit jaar lekker opgegeven!

Ik hoor het je denken, echt? Maar je hebt toch doelen nodig? Klopt helemaal! Maar die had ik al voor 1 januari, en raad eens. Ik hou ze nog steeds vol. En er komen echt nog wel nieuwe doelen bij, maar schaar ik ze onder de categorie “goede voornemens”? Nee, absoluut niet.

Zo heb ik mijn studie waar ik hard voor werk. Mijn energielevel gaat omhoog waardoor ik vaker naar vrienden en familie kan. Ook ben ik meer met voeding bezig omdat ik op gewicht moet blijven en dan met de goede voeding, geen vette hap. En dit alles doe ik al maanden en ga ik zeker doorzetten!

Iedereen neemt me zoals ik ben, nu ik nog

Loesje

Social media

Wat ik wel heb besloten voor 2018 is dat ik dit jaar positiever wil benaderen. Social media is iets dat dat een stuk moeilijker kan maken. Iedereen is altijd zo gelukkig online. Alsof het leven perfect moet zijn. Dure vakanties, avonden stappen, huwelijksaanzoeken: alles wordt massaal gedeeld.

Maar er zit ook een donkere kant aan de online wereld. Zo ben ik lid van een aantal facebook pagina’s over depressie, stress stoornissen en kanker lotgenoten. Ik denk eraan om daar allemaal uit te stappen. Voor mezelf. Ik ben nu zo ver gekomen en wordt er alleen maar neerslachtig van om al die negatieve berichten te lezen. Dus dat heeft wel een verandering nodig!

Aan mezelf werken

Om het jaar 2017 helemaal mooi af te sluiten (dat doe ik dan weer wel!) had ik afgelopen vrijdag mijn laatste afspraak bij de afdeling traumaverwerking. Mijn partner was mee en ik heb het heel mooi af kunnen sluiten. Een brief geschreven aan mijn therapeute J, en deze voorgelezen en bij het afscheid kreeg ik een stevige knuffel, drie zoenen en een kaartje met lieve woorden. Vanaf nu ga ik het alleen doen, met de mensen om me heen. Geen therapie meer. Een heel gek idee, maar ik ben er klaar voor!

Het nummer van deze week: Unwritten van Natasha Bedingfield. Dat spreekt voor zich!

Iedereen een mooi jaar toegewenst! Liefs, Renée x

Een groot gedeelte van de psychologie focust zich op de negatieve kanten van gedrag. Psychologen Martin Seligman en Mihaly Csikszentmihalyi dachten daar anders over, zij vonden het tijd voor meer positiviteit. Zij brachten de positieve psychologie groot, waarin de focus ligt op positieve ervaringen, positieve eigenschappen en positieve intuïties. En wetenschappelijk onderbouwd!

Wat is gelukkig zijn
Geluk wordt bepaald door een combinatie van tevredenheid over je leven en een goed gevoel op dagelijkse basis. Ondanks dat we vaak denken dat geluk afhangt van omstandigheden, is je geluk slechts 10 procent afhankelijk hiervan. Genetica heeft de grootste rol in jouw geluk, namelijk 50 procent. Maar dat betekent niet dat geluk niet maakbaar is, 40 procent van het geluk is namelijk afhankelijk van jouw gedachten, acties en gedrag! Lees daar meer over in dit artikel.

Wat gelukkig zijn niet is
Gelukkig zijn is meer dan alleen ‘je goed voelen’. Je kan af en toe verdrietig voelen, maar alsnog gelukkig zijn. En ook kun je je blij voelen zonder gelukkig te zijn. Je goed voelen is fijn, maar geeft je niet genoeg verzadiging. Je wil ook doelen behalen en je leven betekenis geven. Ook betekent gelukkig zijn niet dat je alle negatieve ervaringen vergeet of negeert, maar dat je ze een plekje hebt gegeven.

Happiness is a journey, not a destination.

Geluk maakt gezond
Gelukkig zijn is niet alleen goed voor je mentale gezondheid, maar ook voor je fysieke gezondheid. Uit onderzoek blijkt dat cardiovasculaire ziektes minder vaak voorkomen bij gelukkige mensen (Applied Psychology: Health and Wellbeing, 2011). Ook leven ze langer, genezen ze sneller, hebben ze een beter immuunsysteem en eten ze over het algemeen gezonder. Echter, is het wel gezonder om constant gematigd gelukkig te zijn, dan enorme gelukspieken te ervaren (Emotion, 2012).

Hoe gelukkig zijn we?
Nederland doet het goed op de internationale ladder van geluk! We staan op de zesde plek van gelukkigste landen van de wereld. Maar liefst 88 procent van de Nederlandse volwassenen geeft aan gelukkig te zijn! Gezondheid, werk en relaties blijken bepalend te zijn voor dit gevoel (Volkskrant, 2017). Geld en inkomen bleken minder belangrijk.
Noorwegen mag zich het gelukkigste land van de wereld noemen, in vorige jaren stond Denenmarken vaak aan de top.

Gelukkig zijn, dat bepaal je voor een groot deel zelf. Jij bent immers de baas over jouw gedachten: jij kiest dus of en hoe je reageert op verschillende situaties in je leven. Natuurlijk zijn er (veel) externe gebeurtenissen die invloed hebben op hoe gelukkig jij je voelt, zoals stress op het werk of op school, ruzie met iemand of sterfgevallen en andere traumatische gebeurtenissen. Op sommige momenten is het onmogelijk om optimaal geluk te beleven, maar positief denken draagt wel degelijk bij aan je algehele gevoel van geluk. En positief denken kan je leren!

Het placebo-effect
Om je te overtuigen van de kracht van positieve gedachten vertellen we je over het placebo-effect. Je hebt er vast wel eens van gehoord. Geloof jij dat de placebo-pil een ‘echte’ pil is dan kan je je er daadwerkelijk beter door voelen. Andersom werkt het ook (nocebo-effect): geloof je niet dat de pil werkt, dan vermindert het effect. Onze geest is superkrachtig! Als jouw gedachten al effect kunnen hebben op je lichaam, dan kan jij je vast voorstellen dat negatief denken ook daadwerkelijk effect heeft op je gemoedstoestand.

Ontdek jouw negatieve overtuigingen
Het is allereerst belangrijk om te kijken wat jouw negatieve gedachten en overtuigingen zijn. Dat kan best wel moeilijk zijn! Maar, probeer eens na te gaan hoe jij, in gedachten, reageert op sommige situaties. Bijvoorbeeld, je komt binnen op school of op je werk, jij zegt vriendelijk goedemorgen, maar je collega’s of klasgenootjes zeggen niets terug. Ga je er direct vanuit dat dit aan jou ligt of denk je bij jezelf: ‘’oh zij zijn vast lekker bezig.’’ Merk je een negatieve gedachten op, probeer dan een positief alternatief te vinden.

Life is not as serious as the mind makes it out to be.
-Eckhart Tolle

Positieve affirmaties
Om jezelf te trainen in het vinden van positieve alternatieven kunnen affirmaties helpen. Affirmaties zijn eigenlijk korte statements die je dagelijks voor jezelf (hardop) herhaalt. Denk bijvoorbeeld aan ‘’ik ben genoeg’’ of ‘’ik ben sterk genoeg om door te gaan’’. Het kan vanalles zijn! Misschien voelt het in het begin een beetje gek, maar hoe vaker je dit tegen jezelf zegt, hoe meer je het gaat geloven.

Ruimte voor je gevoelens
Daarnaast is het wel belangrijk om te begrijpen dat jouw gevoelens er mogen zijn. Een baaldag of een moment waarop je je down voelt, het mag er zijn. Negeren zorgt er niet voor dat deze gevoelens verdwijnen, sterker nog: misschien worden ze wel erger. Geef het ruimte zodat je het kan verwerken. Daarna is het waarschijnlijk ook weer wat makkelijker om positief te denken!

Hoe oefen jij positief denken?

Vergeet je niet in te schrijven voor onze nieuwsbrief, zodat je nooit meer iets mist.