Ik heb een vriendin (ben 19 jaar). Maar ik durf aan m’n ouders niet te vragen of ik er mee mag afspreken. Dit geldt trouwens voor eender welke persoon die ik ken. Ik durf niets te vragen aan m’n ouders, desalniettemin zijn het de slechte niet.

Ik haat mijn stiefdochter al jaren. Nu mag ze bij haar oma, mijn schoonmoeder studeren omdat een kot te duur is.
Nu weten we sinds kort dat mijn man geen kot hoeft te betalen.
Ik wil dat ze daar weggaat. Na alles wat ze ons aangedaan heeft, wil ik niet dat ze bij mijn schoonmoeder logeert, eet, enz.
Ze mocht altijd blijven omdat mijn man geen kot kon betalen. En nu we weten dat hij dat mag weigeren, verandert er niets en zit ze daar toch nog.
Nu haat ik zelfs mijn schoonmoeder.
Die stiefdochter heeft een klacht ingediend tegen mij omdat ik boze sms’en stuurde. Ik haat ze nog meer.
Niemand ziet mijn lijden en mijn depressie.
Nathalie Van Riet

Mijn moeder kampt met depressies en zware paniek stoornissen (sinds 30 jaar) en leunt op haar slechte momenten erg op mij. Ik luister, adviseer, troost, denk mee, en maak me op zulke momenten vreselijk zorgen om haar. Ze heeft therapie en medicatie, dus is altijd wel in behandeling, maar toch komt het ook altijd bij mij terug. Ik zie inmiddels de signalen van een aanval mijlenver aankomen. Ik woon in het buitenland, dus ben ook ver weg, daar voel ik me dan schuldig over. Mijn moeder is ook altijd erg met haarzelf bezig, altijd al geweest. Ik heb een moeder nodig, maar voel soms dat ik haar moeder ben. De laatste aanval van haar was een paar dagen geleden en ik merk bij mezelf dat ik voor het eerst boos op haar ben en afstand wil nemen. Ik zou graag wat advies willen hoe ik nu verder moet met deze situatie? Zeker omdat ik het steeds moeilijker los kan laten en het effect krijgt op mijn dagelijks leven.

Hoi, ik ervaar stress op het moment dat ik mijn persoonlijke keuzes boven mijn werk moet stellen. Ik ben erg loyaal naar mijn werk als docent en beleef veel plezier aan mijn werk. Mijn familie vroeg laatst of ik vrij kon regelen voor een surprise party. Ik vind de surprise party een ontzettend leuk idee maar voel me ontzettend rot als dit betekent dat ik een les moet missen. Mijn familie geeft mij soms de indruk dat ik niet genoeg probeer om vrij te regelen en al snel zeggen dat ik gewoon niet kan. Ook dit geeft me een vervelend gevoel.
Ik weet niet goed hoe ik dit in de toekomst beter kan aanpakken.

Ik ben een 24 jarige man en ik heb een seksuele relatie met mij twee jaar jongere zusje. Onze tante heeft ons laatst betrapt. Ze heeft ons de keuze gegeven om te stoppen of om onze ouders in te lichten. Daarom proberen we er mee op te houden. Maar dat lukt ons dus niet. Ik weet niet wat ik nu moet en kan doen.