Ik heb constant een opgejaagd gevoel en paniek aanvallen hoe ga ik hiermee om

Ik betwijfel of ik van waarde zal zijn voor een werkgever. Ik ben net afgestudeerd in augustus en heb nog nooit een onvoldoende gehad, maar ik heb totaal geen vertrouwen in mijn vaardigheden. Wat kan ik doen om mezelf te waarderen?

Was het egoïstisch om de coronatest uit angst voor de afname niet te doen?

Ik stel deze vraag voor een vriendin van mij. Ik heb zelf baat gehad bij CBT en zij heeft niet altijd goede hulp gekregen vanuit de psychologen die zij heeft gezien voor behandeling en ik hoop dat het haar ook zou kunnen helpen. Ze vindt het echter erg moeilijk om deze vraag zelf te stellen, maar vindt het wel fijn als ik dat voor haar doe, vandaar dat ik nu contact zoek. Laten we de vriendin Anna noemen 🙂

Anna is een vrouw van 27 jaar. Ze is 2 jaar geleden haar vader verloren aan kanker. Ondanks dat heeft ze 3 universitaire masters op zak en doet ze nu een intensief traineeship bij de overheid. De rest van de wereld vindt haar supermooi (dat is ze ook echt), maar dat ziet ze zelf niet. Ze is behoorlijk ongelukkig door deze onzekerheid, ze vindt zichzelf lelijk en is bang dat ze nooit een partner zal vinden. Dit komt natuurlijk door verschillende factoren, ze heeft pech gehad met jongens en heeft onder andere van een psycholoog, waar ze toen in behandeling was, gehoord dat ze zich aanstelde omdat alles in haar leven goed ging (haar vader was op dat moment stervende, maar de psycholoog vond dat ze geen recht had om onzeker te zijn en problemen te hebben). Ze vertelde me ook dat ze vroeger dan overal foto’s van ging maken en alles opmeten om erachter te komen hoe ze er dan echt uitzag, maar dat dat niet hielp en ze dat niet meer van zichzelf mag doen.

Ik vind het heel moeilijk om te zien hoe oprecht ongelukkig ze is met hoe ze eruit is, terwijl ikzelf bijna een moord zou doen om eruit te kunnen zien zoals zij. Ik heb zelf ook therapie gehad en kan inmiddels oprecht zeggen dat ik van mezelf houd, en ik gun haar ook zo dat gevoel. Haar onzekerheid helpt misschien ook niet bij het zoeken naar een relatie, ze is daar echt heel bang over, ze is zo bang dat als ze even niet op zoek is, ze dan misschien de ware misloopt, terwijl ze tegelijkertijd dus nog niet eens van zichzelf houdt. De recentste psycholoog zei tegen haar dat ze geen CBT nodig heeft, omdat het niet gaat om gedrag, maar ik vroeg me af of het haar niet misschien toch zou kunnen helpen, omdat ik bij mezelf en bij andere vrienden heb gezien hoe het heeft geholpen. En als u ook denkt dat CBT niet de oplossing is, of u dan misschien een andere oplossing in gedachten heeft. Het is natuurlijk niet van de ene op de andere minuut opgelost, maar het zou zo fijn zijn als ze zichzelf kon zien zoals haar vrienden haar zien, en ze niet zo ontzettend angstig zou zijn dat ze nooit iemand vindt. Want zelfs als ze nooit iemand vindt, is dat het natuurlijk niet waard om je leven door te laten verpesten.

Als u wel denkt dat CBT zou kunnen helpen, zou u dan misschien een voorbeeld G-Schema kunnen meesturen? Want we hebben wel schema’s gevonden en mijn oude gebruikt, maar die gaan allemaal over handelingen naar aanleiding van gedachtes, niet over alleen de gedachtes zelf. Hoe kan ze zo’n schema invullen wanneer het gaat over “ik ben lelijk”?

Ik hoop heel erg dat u hier iets mee kunt, indien nodig kan ik altijd extra informatie geven en wellicht als het verhaal eenmaal “out in the open” is, dat ze het contact wel zelf over durft te nemen. En als ze misschien toch baat zou hebben bij een behandeling in real life, heeft u dan tips voor haar om zich open te stellen? Ik heb zelf m’n psycholoog echt alles verteld, waardoor we heel veel konden bereiken, maar bij mij ging dat vanzelf. Hoe kan iemand die dat lastig vindt, en er slechte ervaringen mee heeft, dat toch ook voor elkaar krijgen?

Alvast heel erg bedankt voor uw tijd,
Rachel Rinkel

Sinds de corona uitbraak zit ik al binnen. Voor míjn verslaving aan oxycodon heb ik drie weken geleden mijn huis verlaten voor een gesprek bij Brijder. Het was een positief gesprek en ik ging hoopvol naar huis. Helaas kreeg ik 2 dagen later bericht via de corona ap dat ik die middag langer dan een kwartier in de buurt ben geweest bij iemand die besmet is met corona. Na 5 dagen kreeg ik bericht dat ik niet besmet was. Ik heb toen wel in overleg besloten om pas na de vaccinatie het traject in te gaan. Echter sinds het bezoek aan Brijder en het angstig wachten op de test ben ik mijn eetlust kwijtgeraakt. Ik moet mezelf dwingen om 2 boterhammen per dag te eten. 22 april ben ik aan de beurt voor mijn eerste vaccinatie. Gisteren avond zei mijn vrouw dat een collega van haar ook haar eetlust een tijdje kwijt was en dat de oorzaak angst was. Ik ben echt bang voor Corona en vraag mezelf af of de melding dat ik in de buurt ben geweest bij iemand die besmet is met corona het probleem heeft getriggerd en of er iets aan te doen is.