Chronische vermoeidheid

Bedankt voor je vraag! Wat vervelend dat je al 4 jaar te maken hebt met vermoeidheidsklachten en dat je je de laatste tijd vaak somber, alleen en angstig voelt.

Je zegt dat je al eerder psychologische hulp hebt gekregen, maar dat de gesprekken met de psychologen niet leken te helpen. Een vraag aan jou: wat maakte het dat het praten met beide psychologen niet leek te helpen? Heb je hier een idee van?

Je geeft aan CVS te hebben en je ervaart daarbij klachten als somberheid, eenzaamheid en angst. Op dit moment speelt er ontzettend veel bij jou. Ik weet niet waar jouw behoefte op dit moment ligt, maar ik kan mij voorstellen dat er behoefte is aan hulp. Daarbij kan ik het mij ook goed voorstellen dat je door je voorgaande ervaringen huiverig bent over psychologische hulp. Toch wil ik je graag vertellen dat het heel belangrijk is om niet met klachten rond te blijven lopen, aangezien het risico dan groot is dat de klachten toenemen en/of in stand gehouden worden.

Ik ga er nu even vanuit dat de behoefte aan hulp aanwezig is, maar dat de drempel om hulp in te schaken te hoog is (corrigeer me ook als ik het mis heb). Ik hoop dat onderstaande informatie je zorgen weg kan nemen over het opnieuw inschakelen van psychologische hulp.

• Wellicht is het allereerst prettig om het een en ander in kaart te brengen voor jezelf. Schrijf op wat de klachten zijn waar je tegenaan loopt. Probeer hierbij ook voorbeelden bij te geven. Zijn de klachten gericht op één gebied in je leven of op meerdere gebieden? Hoe wordt je hierin belemmerd in je dagelijks leven? Daarnaast kun je jezelf afvragen hoe lang deze klachten al aanwezig zijn in je leven. Vervolgens kun je gaan nadenken over de ondersteuning die je het liefst zou willen ontvangen. Wil je dat iemand met je meedenkt, heb je praktische ondersteuning nodig of wil je stil staan bij bepaalde situaties uit het verleden? Probeer helder in kaart te brengen wat jij precies wil en waar jouw behoefte ligt.
• Over het algemeen kan het even duren voordat er in de therapie progressie gemaakt wordt. Geef jezelf daarom dus de tijd. Je loopt namelijk al jaren rond met klachten dus verwacht daarom ook niet van jezelf dat de klachten binnen een korte periode verdwenen zullen zijn. Vaak is het zo dat je aan het begin slechter gaat voelen doordat alle emoties/klachten die je ervaart uitvoerig worden besproken.
  • Een paar jaar geleden schreef Jan Derksen, klinisch psycholoog en hoogleraar, er een mooi boek over. Hierin zei hij: "Psychische problemen zijn frustrerend en de psychotherapeutische behandeling kan dit ook zijn, in elk geval gedurende bepaalde fasen of op sommige momenten. (…) Er komt druk aan te pas, pijn, onmacht, klem zitten, hinderlijke symptomen, geen kant op kunnen". Therapie is voor iedereen hard werken. Weet dus dat het oké is om het gevoel te hebben vast te lopen en om het gevoel te hebben niet vooruit te komen. Soms moet je een stapje achteruit zetten om uiteindelijk weer vooruit te gaan.
• Geef de therapeut de tijd. Het kost tijd om een therapeutische relatie op te bouwen. Een goede band betekent niet dat iemand nooit iets verkeerd zegt, of iets wat je lastig vindt om te horen. Het heeft te maken met klik, met het gevoel hebben dat je je verhaal kwijt kunt. Net zoals elke band, heeft ook de therapeutische relatie tijd nodig om te groeien.
• Probeer eens na te gaan waarom je niet zoveel hebt gehad aan de vorige therapie. Weet dat dit niet ongewoon is en dat jij zeker niet de enige bent. Soms slaat de therapie niet aan omdat er geen klik is of omdat er in het begin te hoge/verkeerde verwachtingen waren. Het kost tijd om die verwachtingen bij te stellen.

Uiteindelijk komen de verwachtingen van cliënten en hun therapeuten vaak wel dichter bij elkaar te liggen en ervaren cliënten een sterkere band met het hun therapeut, en meer steun en nut van de sessies. Het gevoel dat het niet werkt kan dus een fase zijn waar je even doorheen moet.

Als je geen band ervaart betekent dit niet dat hij nooit zal komen, maar in sommige gevallen komt het ook daadwerkelijk niet. En dit is ook oké. Weet dat dit niet betekent dat dit aan jou ligt. Samen met je huisarts en/of psycholoog kan je nadenken over een alternatief.

Laat bovenstaande informatie rustig bezinken en onderzoek waar jouw behoefte ligt. Nogmaals bedankt voor het inzenden van je vraag en mochten er nog vragen/onduidelijkheden zijn dan verneem ik het graag.