Als mn ouders weg zijn gaan ik weleens stiekem naar hun slaapkamer. Dan trek ik een panty van m’n moeder aan en maak ik mij een beetje op. Tegen de tijd dat ze thuiskomen heb ik al gedoucht en merken ze niets. Ik vind het enorm spannend, maar voel mij geen vrouw. Moet ik dit vertellen tegen m’n ouders?

In ieder geval sinds de lockdowns ervaar ik in toenemende mate meerdere malen per dag een onweerstaanbare behoefte om porno te kijken en te downloaden. ‘s Avonds kijk ik de gedownloade porno via de televisie en ben ik minstens twee uur aan het masturberen. Ik gebruik daarbij bijna altijd een masturbator. Klaarkomen doe ik niet altijd hoewel ik daar wel toe in staat ben.

Intussen ben ik er al met al zeker drie uur op een dag mee bezig en begin ik te geloven dat er sprake is van een verslaving.

Een behandeling daarvoor wil ik niet. Vind ik ook veel te onhandig op dit moment.

Wat ik wil weten is in hoeverre het ‘gestoord’ is wat ik doe en wat de beste manier is om deze behoefte te kanaliseren.

Ik heb nu een paar maanden een vriend, en we beginnen steeds intiemer te worden binnen onze relatie. Ik ben echt geen grote fan van zoenen of intiemer contact, voor mijn gevoel moet ik er echt heel veel zin in hebben voordat ik er plezier uit haal. Hierdoor ben ik begonnen met twijfelen over mijn seksualiteit, en of ik wellicht asekuele gedachten heb? Nu zit ik in de knoop en ik voel me er niet comfortabel bij om hierover met mijn vriend te praten, en ik snap niet helemaal waarom of hoe het zit. Heb jij misschien ideeën of gedachten hierover?

Hallo. Ik ben een 29-jarige vrouw, verloofd met een 28-jarige man die ik op de universiteit heb ontmoet. We houden van elkaar en aanbidden elkaar en hij is helemaal weg van mij. Ik hou van hem en we delen een hele liefdevolle band. Maar ik heb me gerealiseerd dat ik me niet erg seksueel tot hem aangetrokken voel. Ik heb vaker met jongens afgesproken en heb ook eerder gedate. Maar de emotionele band die ik met hem deel, heb ik met niemand anders. Maar terwijl hij zich extreem aangetrokken voelt tot mijn lichaam en me heel mooi vindt, zelfs in sjofele kleding en haar, voel ik dat niet hetzelfde voor hem. We hebben vaak seks en hij lijkt altijd veel meer te willen, terwijl ik het leuk vind om het misschien een of twee keer per dag te doen (we hebben een lange-afstandsrelatie en zien elkaar bijvoorbeeld maar 3 of 4 dagen na maanden). Als Indiërs hebben we ook veel moeite om onze families te overtuigen voor de bruiloft en hij komt voor mij op tegen zijn familie. Ik weet dat hij in de toekomst een geweldige echtgenoot en vader voor onze kinderen zal zijn. Misschien klinkt dit een beetje egoïstisch. Maar terwijl hij liefde en geweldige seks krijgt, wil ik me ook tot hem aangetrokken voelen. Het beangstigt me om te denken dat ik mijn hele leven zo moet leven en ondanks dat ik met zo’n geweldige man trouw, ik ongelukkig zal zijn. Ik moet er ook niet aan denken hem te verliezen of hem te laten gaan, want dat zal mij zoveel pijn doen en hem littekens voor het leven geven. Ik kan zien hoeveel hij van me houdt en hij is bijna geobsedeerd door mij. Ik wou dat ik ook geobsedeerd was door hem. We zouden zoveel gelukkiger zijn en we zijn nu al heel gelukkig.

Hoi, ik ben een vrouw van 32 jaar. Al 9 jaar in een fijne relatie met een lieve man die alles voor mij doet. We hebben een fijn huis en 2 lieve, gezonden zoontjes van 5 en 6 jaar.

In elke relatie die ik ooit heb gehad ben ik vreemd gegaan en dat doe ik nu nog steeds, ik heb me nog nooit beter gevoeld erdoor maar toch kan ik er niet mee stoppen en ik begrijp zelf eigenlijk ook niet waarom. De lekkerste seks heb ik met mijn eigen partner en als het aan hem ligt gebeurd het vaak genoeg! Toch blijf ik de ongecontroleerde behoefte hebben om andere mannen uit te dagen en ik rust pas als ik ze veroverd heb… Waar ik achteraf dus eigenlijk elke keer van baal. Waarom doe ik dit?