Faalangst

Wat goed dat je deze vraag hebt ingezonden. Lastig om te lezen dat je last hebt van faalangst en dat je merkt uitstelgedrag te vertonen. Ik kan me voorstellen dat dit frustrerend voor je moet zijn. Faalangst en uitstelgedrag zijn nauw aan elkaar verbonden. Wat we vaak zien is dat mensen met faalangst uitvluchten bedenken om maar niet aan de taak te hoeven beginnen. Want, als je er niet aan begint, heb je het gevoel dat je voorkomt dat je faalt. Maar door het uitstellen van de taak, kom je niet verder en kunnen er schuldgevoelens ontstaan omdat je iets anders aan het doen bent. Super vervelend!

Ik wil graag met je meedenken en heb een aantal tips voor je opgesteld:

1. Maak het behapbaar voor jezelf -> het is een overweldigend idee om te weten dat je een hele scriptie moet afmaken. Een scriptie bestaat uit verschillende onderdelen en fases. Zo is er de oriënterende fase waarin je opzoek gaat naar literatuur, en zo heb je de onderdelen als de inleiding, methode etc. Ik weet natuurlijk niet waar je je momenteel bevindt, maar maak het eens kleiner voor jezelf. Spreek bijvoorbeeld af dat je begint met het schrijven van een paragraaf / alinea of dat je gaat kijken naar een bepaald onderdeel van je scriptie. Hak de taak op in kleine sub-taakjes. Elk sub-taakje is er toch één en dit brengt je dichterbij bij het uiteindelijke doel. 
2. Onze hersenen hebben een voorkeur voor beloningen die zich onmiddellijk voordoen. Helaas is het schrijven van een scriptie een lang proces en is dit niet van de een op andere dag geschreven. We vermijden het, omdat we niet direct resultaat zien. Om dit tegen te gaan, kun je jezelf belonen elke keer dat je een deel van je werk voltooit. Sommige genieten van een beetje chocolade, anderen kijken een aflevering van hun favoriete serie. Probeer jezelf te belonen wanneer je kleine successen boekt, dus wanneer het je bijvoorbeeld gelukt is om een alinea te herschrijven of wanneer je data in SPSS hebt gekregen. 
3. Weet dat jouw scriptiebegeleider niet voor niets jouw scriptiebegeleider is. Hij/zij is er voor je om je te ondersteunen en te helpen. Vragen om hulp kan lastig zijn, maar het is juist goed, je hoeft het niet alleen te doen. 
4. Maak een planning voor jezelf waarin je elke dag tijd reserveert waarin je bezig bent met je scriptie en bouw daarnaast ook tijd in waarin je dingen doet waar je energie van krijgt. Het schrijven van een scriptie kost veel energie en het is belangrijk om daar tegenover dingen te doen die je juist energie geven. Beloon jezelf bijvoorbeeld met een fijne boswandeling. Een tip is om lekker actief te blijven, op deze manier maak je gelukshormonen aan en dit werkt goed tegen stress. Als jij lichamelijk actief bent, zal je je weerbaarder voelen, heb je meer focus en kan je beter met stress omgaan. 
5. Onze gedachten bepalen hoe wij ons voelen. Denk je slecht over jezelf, dan ontstaat er vaak ook een somber en angstig gevoel. Dit gevoel maakt vaak dat we ons ook niet-helpend gaan gedragen, bijvoorbeeld dat we ons werk uitstellen. Dit uitstelgedrag heeft weer een negatief gevolg en zo ontstaat er op den duur nog meer negatieve gedachten. Speel er eens mee om helpende gedachten toe te laten. Een helpende gedachte kan zijn: Ik ben niet voor niets op dit punt in mijn academische carrière gekomen dat ik mijn scriptie mag gaan schrijven. Ik heb het tot zover gehaald wat betekent dat ik zeker in staat ben om het goed te doen. Door helpende gedachten toe te laten, zal je merken dat er ook een ander gevoel uitrolt. 

Hopelijk helpen bovenstaande tips je op weg. Mocht je merken dat je klachten verergeren of mocht je niemand hebben om dit mee te bespreken, dan wil ik je laten weten dat het niet alleen hoeft te doen. Je kan bijvoorbeeld contact opnemen met je huisarts. Jouw huisarts kan je vervolgens op weg helpen naar de juiste ondersteuning. Denk bijvoorbeeld aan het praten met een psycholoog.