Een hele tijd had ik geen rust en ruimte om te schrijven. Ik besef mij ook dat het over minder dan twee weken al 2021 is. Dit jaar is voorbijgevlogen. Ik heb mijlpalen bereikt, maar helaas konden deze vanwege corona niet gevierd worden. Daarnaast was er was zoveel gaande en mijn hoofd tolde maar door. Mijn fysieke en mentale gesteldheid missen sinds enkele weken de balans. Ik ben al veel verder dan een aantal jaar geleden, maar het laatste stukje dient zich steeds aan als een zeurende hoofdpijn.

Fysieke ongemakken

Heb jij dat ook: dat je lichaam sterk reageert op stressoren in je omgeving? Ik wel. Mijn lichaam weet precies hoe het moet reageren wanneer  de grenzen zijn bereikt. Ik krijg buikpijn, minder eetlust, slaap slecht en ga in de dissociatie stand. Mijn eerste reactie is eigenlijk altijd negeren, gevoel uit, en doorgaan. Maar er komt een moment, en dat is steeds eerder, dat ik wel moet luisteren. Dat moment kwam toen ik een aantal weken geleden in de trein zat en voor me uit zat te staren. Ik voelde helemaal geen  emoties en er zat een soort waas over mij heen. Ineens kwam daar de realisatie; dit is een slecht teken. Ik herken dit van vroeger. Ik heb jaren met mijn ‘gevoel uit’ geleefd. Uiteindelijk is zo’n realisatie geen straf, maar een zegen. Mijn alarmbellen gaan af, waardoor ik weet dat ik iets anders moet doen, zodat ik weer ‘in’ mijn lichaam kom. 

Mentale gesteldheid

Ik ben een denker. Eigenlijk een overdenker. De afgelopen tijd heb ik veel nagedacht over de vragen wat te doen met mijn leven en of ik wel gelukkig ben. Ik weet nog steeds niet helemaal wat ik wil doen in het leven, maar ik ben wel een stukje dichterbij nu ik in ieder geval weet wat ik níet wil. Iemand zei laatst tegen mij: “Je weet het antwoord al, luister naar de stem in jou”. Maar luisteren naar mijn innerlijke stem is lastig, omdat ik eerst nog door een laagje heen moet voordat ik bij die stem kan komen. 

Geluk

Wat betreft de vraag of ik gelukkig ben, deze kan ik al iets beter beantwoorden. De kleine dingen, zoals thuis zijn bij mijn moeder, knuffelen met mijn ondeugende konijnen, of met een vriendin kletsen of eten, geven mij een warm gevoel van binnen. Dit gevoel van warmte associeer ik ook met geluk. Het is een gevoel van waardering en tevredenheid voor datgene wat je hebt. Elke dag gelukkig zijn dat lukt mij niet, en dat hoeft ook niet. Gevoelens gaan als een golflijn op en neer. Ik ben allang blij dat ik die kleine geluksmomenten weer kan voelen. En ondertussen ga ik rustig verder, op zoek naar mijn plek in deze wereld.

Liefs,

Ghyta