Je moet een belangrijke presentatie geven op het werk, iets wat je heel spannend vindt. Op zo’n moment komen er vaak allemaal negatieve gedachten naar boven. Peter vertelde eerder al in zijn blog waarom dat is. We zijn als mens geneigd negatief te denken en meestal lukt het dan ook niet om jezelf gerust te stellen of vriendelijk toe te spreken als je het moeilijk hebt. Je hebt daar waarschijnlijk iemand anders voor nodig. Maar wat als je dat nou wel zelf zou kunnen? Zelf die vriendelijke stem zijn vol compassie die jou geruststelt. Hoe je kunt oefenen om meer zelfcompassie te hebben vertel ik je in deze blog!
Hoe zou je een vriend(in) toespreken?
“Wat als ik niet uit mijn woorden kom? Wat als ik een vraag niet kan beantwoorden? Wat ik zeg is niet interessant. Zij weten het toch allemaal beter.. Ik had nooit ja moeten zeggen. Ik ben ook zo’n sukkel.”
Dit zijn allemaal voorbeelden van gedachten die vlak voor zo’n spannende presentatie op kunnen treden. Het zijn negatieve, niet helpende gedachten en bovenal spreek je jezelf enorm streng toe. Zou je ook zo tegen een vriend(in) praten als hij of zij een presentatie moet geven? Nee he? Voor een vriend(in) heb je meer compassie.
Compassie voor anderen
Compassie gaat over vriendelijkheid en mildheid. Dit gaat velen van ons natuurlijk af als het om compassie voor anderen gaat. Want wat zou je tegen een vriend(in) zeggen voordat hij of zij die presentatie gaat geven? Waarschijnlijk is dat vriendelijk en steunend en zal diegene gerustgesteld zijn. Compassie voor jezelf daarentegen gaat wat minder vanzelf.
Zelfcompassie
Zelfcompassie wordt ook wel omschreven als vriendelijkheid en mildheid voor jezelf, of als een liefdevolle, verbonden aanwezigheid. Het is het vermogen om je betrokken te voelen bij je pijn, met de wens om deze pijn te verlichten. Ofwel: jezelf behandelen zoals je ook je vrienden behandelt. Wat zelfcompassie NIET is, lees je hier.
Zelfcompassie bestaat uit drie onderdelen:
- Vriendelijkheid voor jezelf: Door zelfcompassie word je je eigen beste vriend. Het betekent dat je vriendelijk en begripvol bent tegenover je eigen fouten en gebreken. In plaats van hard te oordelen en jezelf te bekritiseren voor je tekortkomingen, zal je een bemoedigende arm om jezelf heen kunnen slaan. Je kunt jezelf troosten.
- Gedeelde menselijkheid: Het besef dat alle mensen onvolmaakte individuen zijn, is belangrijk bij zelfcompassie. Je krijgt hierdoor het gevoel met iedereen verbonden te zijn. Want iedereen maakt immers fouten. Jij dus ook. Wanneer je je beseft dat je niet alleen lijdt, is elk moment dat we lijden een moment om je verbonden te voelen met anderen. Hoe meer je je hart hiervoor openstelt, in plaats van ertegen te vechten, hoe meer je in staat bent compassie te voelen voor jezelf en voor anderen.
- Mindfulness: Bij mindfulness ben je op een evenwichtige manier bewust van de emoties op dat moment. Alle emoties mogen er zijn. Dit is belangrijk voor het erkennen van onze pijn en het maakt het mogelijk dat we er met zorg en vriendelijkheid op kunnen reageren. Je gaat stilstaan bij hoe moeilijk je het hebt, in plaats van gevoelens te vermijden of te negeren. Het voorkomt ook dat je gaat piekeren. Je negeert je pijn niet, maar zegt tegen jezelf: “Dit is iets waar ik het moeilijk mee heb. Hoe kan ik op dit moeilijke moment het beste mezelf troosten en voor mezelf zorgen?”
Oefenen oefenen oefenen
Probeer de bovenste drie onderdelen van zelfcompassie eens uit wanneer je het moeilijk hebt. Maar oefen ook op momenten dat het goed gaat zodat je het goed onder de knie krijgt. Zeg bijvoorbeeld dingen als: “het is oké”, “fouten maken is menselijk”, “iedereen maakt wel eens fouten”, “je hebt enorm je best gedaan”, “het hoeft niet perfect”, “het is oké om je zo te voelen”. Vind hier de juiste woorden voor en herhaal dit in jezelf.
“Als we net zo onaardig tegen onze vrienden zijn als tegen onszelf, zouden we geen vrienden meer hebben”
– Kristin Neff, zelfcompassie expert
NiceDay acties
Zet reminders in NiceDay App om jezelf eraan te herinneren om compassievol te zijn richting jezelf.
Vriendschappen kunnen mooi zijn en veel blijdschap toevoegen aan jouw leven. Maar wat als je je onzeker voelt in een vriendschap? Is het dan nog steeds zo mooi? En hoe kun je dit veranderen? De antwoorden op deze vragen heb ik zelf nog niet gevonden, maar ik neem je mee in mijn eigen ervaring.
Beste vriendinnen
Ik ontmoette mijn beste vriendin 10 jaar geleden. Ze was een vriendin van mijn toenmalige vriend en het klikte het gelijk tussen ons. We konden alles bij elkaar kwijt en steunden elkaar door dik en dun. Ook maakte het niet uit als we elkaar een paar weken niet spraken; het was altijd weer als vanouds als we wel weer contact hadden. Dit werkte prima voor ons beiden. We woonden wel ver van elkaar vandaan, dus veel afspreken zat er helaas niet in. Maar onze band was zo sterk dat dit voor ons geen probleem was.
Uit elkaar gegroeid
Door de jaren heen hebben we elkaars relaties uit zien gaan en nieuwe relaties opgebouwd zien worden. Af en toe spraken we met elkaar af, maar appten wel regelmatig via whatsapp. Toch gebeurde dat ook langzaamaan steeds minder en minder. Ik kreeg het gevoel dat ze mij niet meer wilde spreken en durfde niet meer zo goed contact te leggen. Dat maakte mij onzeker, dus liet ik het maar zoals het was. Ik had tenslotte ook nog andere vrienden om me heen, waardoor ik dit wat makkelijker kon verdragen.
Weer contact
Na elkaar 2 jaar niet te hebben gesproken, nam mijn vriendin weer contact met me op. Ik was zo blij toen ze dit deed! We kwamen er eigenlijk achter dat we beiden te onzeker waren om contact met elkaar op te nemen, bang dat de ander boos was of geen vrienden meer wilde zijn. Maar eigenlijk was er ondertussen helemaal niets aan de hand! Gek dat we onze gedachten een mooie vriendschap hebben laten verwateren. Dit zou ik niet nog een keer laten gebeuren!
Onzekerheid
Ondanks onze goede voornemens merk ik dat ik toch weer onzekerder wordt in deze vriendschap. Ik hou echt super veel van deze meid; ze weet alles over mij en ik durf alles met haar te bespreken. Maar ik merk dat ik altijd degene ben die contact zoekt. Ik weet dat zij een druk leven heeft, dus dat zou een hoop moeten verklaren. Maar toch blijf ik denken dat ze mij als een minder goede vriendin ziet, dan dat ik haar zie. Anders zou ze toch ook vaker contact met mij zoeken? Ook vind ik het moeilijk om te zien dat ze een nieuwe beste vriendin heeft gemaakt het afgelopen jaar. Ik vind dit super fijn voor haar, maar wat betekent dat voor mij? Dat ik gedegradeerd ben naar een gewone vriendin in plaats van een beste vriendin? Wil ze mij nog wel als vriendin of vindt ze het eigenlijk alleen maar vervelend als ik weer eens vraag hoe het met haar gaat? Deze gedachten heb ik de laatste tijd steeds vaker. En om heel eerlijk te zijn, geeft het me ook vaak verdriet, doet het me pijn of maakt het me zelfs een beetje jaloers.
De oplossing?
Ik weet nog nog niet precies wat ik hier nu mee moet. Ik ben me ervan bewust dat het waarschijnlijk het beste is om een gesprek aan te gaan met mijn vriendin. Haar vertellen hoe ik me voel en vragen hoe zij erin staat. Maar mijn angst voor een negatieve reactie zorgt ervoor dat ik dit gesprek uitstel. Als ze me wel gerust weet te stellen, betekent dit niet dat dit ook mijn onzekerheid wegneemt. Want let’s be honest… Dat ik onzeker ben in onze vriendschap ligt niet aan haar. Dit ligt aan mij en mijn eigen onzekerheid. Toch?
Kan jij me helpen?
Zoals je ziet kan ik zelf ook nog wel wat tips gebruiken op dit gebied. Dus schroom niet om mij een berichtje te sturen via Instagram (@anouk_van_ham) als je wat goede tips hebt voor mij! En als je toch op Instagram bent, volg dan ook gelijk NiceDay (@niceday.community) even voor positiviteit en tips voor je mentale gezondheid.
Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!
Liefs,
Anouk
Nadat ik onlangs van het Verenigd Koninkrijk naar Nederland was verhuisd, realiseerde ik me pas hoe belangrijk vriendschappen in mijn leven eigenlijk waren. Sinds mijn schoolperiode heb ik veel dezelfde vrienden gehad, en dit was de eerste keer dat ik naar een nieuwe plek verhuisde waar ik niemand kende! 2020 is een bijzonder moeilijk jaar om te socializen. Daarom hebben we nieuwe en creatieve manieren moeten bedenken om nieuwe vrienden te maken en in contact te blijven met oude. Ik kan me voorstellen dat er veel meer mensen zijn die deze realisatie hebben gehad, die hetzelfde of vergelijkbaar is met met die van mij! Dit inspireerde me om een blog te schrijven over vriendschap en je mentale gezondheid.
Vriendschap
We weten allemaal dat vriendschap een grote rol speelt in ons leven. Vrienden kunnen ons steunen in tijden van nood, een niet-oordelend advies geven, ons het gevoel geven erbij te horen, ons gemotiveerd houden, ons helpen om ons niet eenzaam te voelen en een welkome afleiding zijn van de stress of angsten waarmee we in het leven worstelen. Maar wat is precies de impact van vriendschap? En waarom is het zo belangrijk om, zeker tijdens corona, je vriendschappen te onderhouden?
Mentale gezondheid
Het belang van vriendschap is al vaker een onderwerp geweest van de wetenschap, met een groot aanbod aan onderzoek naar hoe vriendschap onze mentale en fysieke gezondheid kan beïnvloeden. Onderzoekers van de Universiteit van Virginia keken bijvoorbeeld naar het effect van het hebben van goede vrienden als tiener op hun gezondheid als volwassene. Ze ontdekten dat tieners met goede vrienden gelukkiger zijn, beter met stress om kunnen gaan, een hoger zelfbeeld hebben en het beter doen op school. Bovendien werkten deze voordelen door tot in hun volwassen leven, met minder meldingen van sociale angst en depressie. Vriendschap is dus ontzettend belangrijk voor je emotionele en mentale gezondheid, en de ervaring van binding in onze tienerjaren houden een blijvende impact op ons leven. Verdere studies hebben aangetoond dat een gebrek aan sociale steun een voorspeller is voor angst en depressie.
Fysieke gezondheid
Deze voordelen van vriendschap bereiken zelfs onze lichamelijke gezondheid. Dit bleek uit een onderzoek waarin mensen werd gevraagd om over moeilijke kwesties in hun leven te praten. Ze ontdekten dat degenen die erover spraken in gezelschap van een ondersteunende vriend, een lagere hartslag en bloeddruk hadden. Dit laat zien hoe vriendschap ons direct fysiek kan beïnvloeden. Mensen met een goed sociaal vangnet hebben zelfs een lagere kans op hartaandoeningen!
Mentale klachten
Als je aan een psychische aandoening lijdt, kan het moeilijker zijn om tijd met je vrienden door te brengen. Door angstgevoelens kunnen sociale gebeurtenissen bijvoorbeeld bedreigend lijken, en mensen met een depressie kunnen moeite hebben om de motivatie of energie te vinden om ergens naartoe te gaan. Dit kan betekenen dat vriendschappen onder druk komen te staan, vooral als er een gebrek aan begrip is. Mensen denken vaak dat hun vrienden hen niet meer willen zien.
Het is heel belangrijk om te proberen vriendschappen te blijven onderhouden met vrienden die kampen met een psychische aandoening. Probeer begrip te tonen en hun gevoelens te valideren. Respecteer hun grenzen tijdens deze periode en probeer het te begrijpen. Probeer ze te ondersteunen op de manier die zij graag willen. Als je het niet zeker weet, kan het soms helpen om hen te vragen hoe ze ondersteuning willen. Dit toont ook aan dat je om ze geeft en er voor ze wilt zijn. Maar, let erop dat je jezelf niet overbelast. Jij bent ook maar een mens!
Vriendschap tijdens corona
Met een grote impact op zowel onze fysieke als mentale gezondheid kan het belang van vriendschap gedurende ons leven dus niet worden onderschat! Het hebben van een goede vriend laat ons zien hoe belangrijk het is om ons gewaardeerd en geaccepteerd te voelen. Dit gevoel van verbondenheid geeft ons een gevoel van veiligheid en identiteit. Omdat de corona crisis een enorme impact op onze dagelijkse structuur en ons sociale leven heeft, is het dus belangrijk dat we onze vriendschappen blijven onderhouden! Juist in deze moeilijke tijden moet je blijven proberen contact te leggen met mensen, of het nu online is of in de echte wereld. In deze blog geeft psycholoog Renée Lepoutre tips over hoe jij online sociaal kunt blijven!
Voel je je eenzaam voelt of wil je hulp wilt bij het verbinden met nieuwe of oude vrienden? Aarzel dan niet om hulp te zoeken! Klik hier voor meer informatie over online hulp via NiceDay.
We zitten nu al een aantal maanden in ‘quarantaine’. Langzamerhand mogen we steeds meer: vanaf deze week zijn de terrassen open en mogen we weer eens uit eten. Het mooie weer van de afgelopen weken laat het ook toe om – op afstand – toch weer eens af te spreken met onze vrienden, want die hebben veel van ons al lange tijd niet meer gezien. Wanneer je ze wel ziet, blijft de 1,5 meter afstand belangrijk. Dus geen knuffel, een arm om je heen of een kus op de wang wanneer je elkaar gedag zegt.
Vrienden zijn belangrijk, iets wat we nog meer beseffen nu we minder (fysiek) contact met ze hebben. Maar laat jij je vrienden wel eens weten hoeveel je ze waardeert, of hoeveel je van ze houdt? Zeker in tijden waarin de fysieke afstand groter is, is het dan niet goed als we dat eens aan elkaar laten weten?
Waar zou je zijn zonder je vrienden….
Denk eens na over hoe vaak je tegen je vrienden zegt dat je van ze houdt, of gewoon vertelt dat je het waardeert dat ze met jou bevriend zijn. Als je al langere tijd een emotionele band met iemand hebt, lijkt het de normaalste zaak van de wereld dat je elkaar waardeert. Daarom sluipt het er ook gemakkelijk in dat we vergeten eens in de zoveel tijd die waardering aan elkaar te geven. Neem eens de tijd om een vriend te bedanken, want je zult verbaasd zijn hoeveel een vriend onbewust kan betekenen voor iemand.
Het krijgen van steun van vrienden werkt bijvoorbeeld beschermend tegen een groot scala aan psychologische problemen. Denk hierbij aan stress en depressie, maar ook aan alcoholisme en medische aandoeningen. Daarnaast kan het bijdragen aan het herstel van ziektes en heeft het zelfs een positieve invloed op zwangere vrouwen en hun nieuwgeboren baby’s. Vriendschap heeft ook een vergrotend effect op persoonlijk welzijn en het ervaren van positieve emoties. Kortom, vrienden houden je mentaal én lichamelijk gezond. Zelfs schoolresultaten blijven niet ongemoeid! Het blijkt dat het hebben van sociale ondersteuning van vrienden, maar ook van familie en docenten een positieve invloed op leren kan hebben. Heb je iedereen hier wel eens voor bedankt?
Het komt erop neer dat vrienden meer dan alleen vrienden zijn. Ze hebben ongemerkt een gigantische invloed op je leven. En het is terecht dat je daarom ook van ze houdt. Een beetje extra liefde hebben je vrienden wel verdiend. Het wordt tijd dat je ze eens een blijk van waardering geeft!
Wat de reden ook is waarom je verhuist, of het nu is vanwege een nieuwe baan, vanwege familie of een verlangen naar verandering, verhuizen naar een nieuw land is vaak een spannende ervaring.
De eerste paar maanden zullen in het teken staan van nieuwe ervaringen en dingen doen uit je comfortzone. Dit kan soms vermoeiend en overweldigend zijn en je kunt een zekere mate van cultuurschok of heimwee ervaren. Probeer de verandering te omarmen en onthoud dat deze gevoelens niet eeuwig zullen duren.
Enkele tips om er het beste van te maken:
Plan vooruit
Hoe meer je van tevoren organiseert, hoe beter je voorbereid bent als je aankomt. Dit is belangrijk, want bij aankomst heb je veel te doen en sommige landen hebben lange bureaucratische procedures. Zo ben je niet alleen minder overweldigd, dit geeft je ook meer tijd om de nieuwe plek verkennen.
Ontdek de lokale omgeving
Ik vind het altijd handig om meer te weten te komen over je nieuwe omgeving, zoals de winkels en de buren. Je raakt meer vertrouwd met je directe omgeving, waardoor je je meer thuis en veilig voelt. Bekijk Google Maps, maak een korte wandeling en kom meer te weten over je nieuwe omgeving.
Leer over de cultuur
Soms kunnen de lokale tradities en cultuur een schok voor je zijn. Een geweldige manier om dit tegen te gaan is zijn taallessen. Het helpt je om mensen beter te begrijpen (letterlijk en figuurlijk!). Onderzoek doen naar de lokale wetten en tradities kan ook nuttig zijn.
Nieuwe vrienden vinden
Voor sommige mensen is geen vrienden hebben, in de direct omgeving, de grootste angst. Dat is heel begrijpelijk. Het is echter belangrijk om je hier niet al te veel zorgen over te maken. Er zullen vanzelfsprekend vriendschappen ontstaan, zodra je de kans krijgt om mensen te ontmoeten. Wees actief, neem uitnodigingen aan, ga naar evenementen, word lid van een sportteam, meld je aan voor vrijwilligerswerk, probeer online apps … er is veel mogelijk!
Houd contact met oude vrienden
Tegenwoordig betekent een verhuizing niet dat je je oude vrienden achter moet laten. Blijf in contact met familie en vrienden. Zij kunnen juist de ondersteuning bieden tijdens deze periode. Door even met hen te praten, krijg je een vertrouwd gevoel.
Ben je net verhuisd en heb je hulp nodig om je draai te vinden? De coaches en psychologen van NiceDay kunnen je helpen.
Heb je er wel eens aan gedacht dat dé Marie Kondo vraag – word ik hier blij van? – op meer zaken toepasbaar is dan alleen materiële goederen? Ook als het gaat om het verbreken van vriendschappen is het een handig hulpmiddel.
Vriendschap versus liefdesrelatie
De kans is groot is jij mensen in directe omgeving hebt met wie je ooit goed bevriend was, maar met wie het tegenwoordig niet meer zo klikt. Wanneer de klik langzamerhand verdwijnt in een liefdesrelatie, groeien jij en je partner uit elkaar. Het resultaat is dan meestal een break-up. Met vriendschappen is vaak geen sprake van een break up. De band blijft bestaan ook al is de vriendschap niet meer zo sterk als vroeger en voor je het weet zit je vast aan allerlei vriendschappen die eigenlijk weinig toegevoegde waarde brengen in je leven.
Wat vind jij belangrijk in een vriendschap?
Sta eens stil en denk na over wat jij nu echt wilt en verwacht van je vriendschappen. Een vriend(in) met wie je elk weekend kan feesten? Een luisterend oor? Iemand die in dezelfde scène werkt als jij? Of dezelfde interesses heeft? In een ideale situatie bezitten jouw vrienden al deze eigenschappen én meer. Maar we moeten niet vergeten dat onze vrienden ook maar mensen zijn.
In de praktijk is het namelijk vaak anders dan de ideale wereld. Iemand kan bijvoorbeeld erg emotioneel afhankelijk zijn. Of naïef, waardoor je moe wordt van het constant advies geven aan je vrienden ook al volgen ze deze niet op maar vervolgens wel weer komen klagen en zeuren bij jou wanneer het leven niet lekker verloopt. Hoe meer tijd je met die persoon of personen doorbrengt, hoe meer energie je kwijt bent en het lastiger het om de beste versie van jezelf te zijn.
Kwaliteit boven kwantiteit
Welke vriendschappen maken jou blij en passen bij wie jij bent? Deze vriendschappen zijn het waard om te behouden. Voor de rest geldt dat als ze bij jou een negatieve kant naar boven halen of je merkt dat deze vriendschappen te veel energie kosten, je beter de vriendschap kunt verbreken. Dit klinkt hard, maar uiteindelijk hebben jij én de ander er op de lange termijn meer aan.
Vriendschap verbreken op een nette manier
Start met het verminderen van contact en ervaar hoe dat voelt en uitpakt. Het kan zijn dat de ander er hetzelfde over denkt en ook merkt dat de vriendschap niet meer zoals vroeger is. Je kunt echter ook vragen krijgen over de situatie. Wat je dan het beste kunt doen is rustig uitleggen waarom je liever geen contact meer wilt. Bedank hem of haar voor de tijd die jullie samen gehad hebben en geef aan waarom het voor jou nu stopt. Het is belangrijk dat je de tijd neemt om jouw kant van het verhaal uit te leggen en je vriend(in) niet zomaar ‘ghost’. Want je bent die ander weliswaar geen vriendschap verschuldigd, maar wel antwoorden en een eerlijke uitleg. Dat is wel zo netjes.
Does it spark joy?
Onthoud dat het gaat om jouw behoeftes. Voel jij dat het tijd is om die vriendschap te laten gaan, laat dan los.
Leven met chronische pijn is al vervelend genoeg. Toch heb je behalve met de pijn vaak ook nog te dealen met reacties en gedachten van je omgeving. Hoe vertel je je omgeving over je klachten? En hoe ga je als naaste om met iemand die hier last van heeft? Jennifer (25) vertelt.
Ik kan me voorstellen dat het lastig is om te communiceren met je omgeving over je klachten. Hoe pak jij dat aan?
Ik vertel het eigenlijk heel makkelijk. Ik denk dat iedereen het in mijn directe omgeving wel weet, tot op zekere hoogte. Ik denk dat de vrienden die dichtbij mij staan er meer van weten en beter weten hoe ze ermee om moeten gaan. Mensen weten ook dat ik soms last-minute dingen af moet zeggen, maar dan weten ze ook dat ik het vervelend vind. Mijn ouders zie ik regelmatig, die komen dan vaak bij mij op bezoek. Met mijn moeder kan ik het er goed over hebben, met mijn vader praat ik wat minder, maar dat kan wel. Vaak heb ik het gewoon nodig dat er iemand even luistert. Hoogstwaarschijnlijk snappen ze het niet helemaal, maar ze houden er wel rekening mee, en proberen er voor mij te zijn als het nodig is.
Dus je hebt voornamelijk positieve ervaringen hiermee?
Ja. Of ze achter mijn rug om praten weet ik natuurlijk niet, maar dat denk ik niet. Ik heb leuke vrienden. Ook wel eerlijke vrienden, dus dat is wel fijn. Ik heb er eigenlijk nog nooit een negatieve reactie op gehad. Ik kan er zelf ook niks aan doen en ik vind het zelf ook irritant. Daarom snap ik het ook volledig als andere mensen het irritant vinden, maar ze zullen nooit negatief naar mij doen. Ze zijn niet boos, ze vinden het gewoon jammer als ik er niet ben, en ik ook.
Stel je zou over je klachten vertellen, wat vind je een prettige reactie?
Bij nieuwe mensen komt het vaak vrij snel wel ter sprake, omdat het zo’n groot onderdeel van mijn leven is. Als er iets is waarbij mijn buikklachten in de weg zitten dan zeg ik het gewoon. Daar heb ik geen moeite mee, het hoort gewoon bij mij. En als mensen meer willen weten, moeten ze er gewoon naar vragen.
Ik vind het heel irritant als mensen teveel medelijden hebben of je heel zielig vinden. Ik ben zelf gewoon altijd heel direct. Iedereen heeft wel iets vervelends. Gewoon heel nuchter ermee omgaan, down-to-earth. Ik vind het heel fijn als mensen gewoon zeggen: “O wat stom, als ik ergens rekening mee moet houden, moet je het gewoon zeggen.” Maar niet te veel medelijden, daar word ik helemaal gek van. Je moet mij gewoon als een normaal mens blijven zien.
En bij je werkgever of school?
Als een vak begint en ik merk dat het een slechte periode is, dan ga ik naar de hoofddocent en leg ik mijn probleem uit. De meeste docenten willen wel meedenken hierin. Bij mijn stage was het wel even lastig. We hadden van tevoren afgesproken dat ik me ziek zou melden als het niet zou gaan. Maar daar kwamen ze later op terug, toen ik een paar dagen niet was geweest. Toen heb ik daar nog een tweede gesprek over gehad. Ik geef meestal gewoon aan dat ik chronische buikpijn heb en dat het soms gewoon niet gaat. Ik heb het idee dat mensen niet altijd de ernst ervan begrijpen, want ik zie er ook niet uit alsof ik een probleem heb. Ze snappen niet dat ik soms ook huilend naast mijn bed zit, omdat ze dat niet zien. Soms is daar gewoon even een extra gesprek voor nodig om dat duidelijk te maken.
Heb je nog tips voor mensen die zo’n gesprek aan moeten gaan op werk, school of stage?
Ik denk dat heel veel mensen met klachten zitten die je niet ziet en dat dat vaak onderschat wordt. Ik merk dat ik dat bij mezelf ook doe. Als je jezelf blijft onderschatten, dan doen anderen dat ook. Dus het is ook belangrijk om voor jezelf grenzen te stellen. Je moet het minder bagatelliseren, dat is belangrijk als je je situatie duidelijk wil maken. Soms is het makkelijker om het op te schrijven dan om het verbaliseren, voor mij persoonlijk werkt dat beter.
Heb je nog tips voor de werkgevers of docenten tijdens zo’n gesprek?
Ik denk dat werkgevers en docenten voorzichtig zijn met hoe serieus ze iemand nemen daarin, want je hebt altijd aanstellers. Maar als iemand echt naar je toekomt met een bepaald probleem, dan moet je diegene wel serieus nemen. Ik denk dat de werkgever specifiek moet doorvragen in hoeverre en op welke vlakken je hier last van hebt zodat ze daar rekening mee kunnen houden. Wat lukt er, wat lukt er niet, wanneer is dat en hoe kunnen we daarmee omgaan? Samen kijken naar hoe we het voor beide partijen het beste kunnen regelen. Want de persoon met de klachten, die weet het ook niet altijd even goed over te brengen in zo’n gesprek. Ik had bij mijn stage moeite het gesprek aan te gaan, ik wilde niet mijn stage kwijt raken, maar wel zeggen hoe ernstig het was. Beide partijen moeten het gesprek aangaan, zodat iedereen het beste uit de situatie kan halen.
Op welke manier kunnen jouw familie/vrienden rekening met je klachten houden?
Op de manier waarop ze het al doen: er voor me zijn als ik het nodig heb. Dat betekent voor mij vaak afleiding. Ik hou erg van spelletjes doen, of een film kijken, maar soms is praten over mijn of iemand anders problemen ook fijn. En ze houden er rekening mee dat ik op het laatste moment af kan zeggen, of eerder naar huis ga. Dat vinden ze dan wel altijd jammer, maar niet stom, en dat vind ik fijn.
Merk je dat je beter contact legt met mensen die ook dit soort klachten hebben?
Ik kan me wel heel erg verplaatsen in mensen die ergens last van hebben, en zij ook in mij. Het is anders voor iedereen, maar iedereen heeft aandacht, een luisterend oor, en liefde nodig. En een moment voor zichzelf. Dus je weet ook wat een ander nodig kan hebben. Ik weet gewoon wat het is. Ik heb ook vrienden die zelf issues hebben en op het laatste moment af kunnen zeggen. Dat herken ik zelf dan ook heel erg. Als iemand soms gewoon een dag voor zichzelf nodig heeft, begrijp ik dat volledig. Soms is het jammer als iets niet door kan gaan, vooral als je elkaar weinig ziet, maar een weekje verplaatsen is helemaal niet erg.
Hoe ga je ermee om binnen een relatie?
Ik heb gemerkt dat sommige personen er beter mee om kunnen gaan dan anderen. In een vorige relatie had ik iemand die het allemaal heel stom vond. Dan had ze bijvoorbeeld geen zin om de hond uit te laten als ik heel veel last had. Dus dat ging ook niet goed, die relatie. Mijn laatste vriendin was juist heel erg zorgzaam. Dat was wel prettig. Als ik met buikpijn op de bank zat, dan hoefde ik het niet eens te vragen, dan liet ze uit zichzelf de hond uit of zette een kopje thee voor me. Het was een natuurlijk proces. Ik denk dat je in een relatie met je partner een gesprek aan moet gaan. Sommige dingen moet je als partner gewoon niet zeggen als de ander veel pijn heeft. Je mag het voelen, maar niet laten zien, want daar voelt de andere persoon zich alleen maar rotter door, dat helpt niet. Je moet dat soort dingen op een ander moment bespreken, wanneer diegene weinig of geen last heeft. Dan kun je bespreken hoe je daar het beste mee om kunt gaan, en wat je kunt doen voor de ander.
Wat zou je als tip geven aan de partner in zo’n situatie?
Op een goed moment wel zeker dit bij je partner neerleggen. Uitleggen hoe je je voelt als je partner zich rot voelt, en dat dit waarschijnlijk komt doordat je het niet goed snapt. Want dat is altijd zo, je weet niet precies hoe het voelt. Dus ga heel erg de diepte in: wat heb je nodig? Wat moet ik wel/niet doen? Kun je mij tegemoet komen door bepaalde dingen te doen of te laten? Want als je zelf ergens last van hebt, heb je zelf niet door hoe je doet. Ik denk dat het heel nuttig is om van beide kanten de issues neer te leggen bij elkaar. Bijvoorbeeld: als jij zoveel pijn hebt, dan ga ik me ook down voelen omdat we dan niet samen iets leuks kunnen doen. Kunnen wij iets verzinnen waardoor ik dat minder heb en jij je ook beter gaat voelen? Maak het bespreekbaar, maar wees niet beschuldigend. En bespreek het op een ander moment. Dit heb ik ook wel geleerd over de jaren heen, ik besprak het niet echt. Mijn vriendin wist wel dat ik buikpijn had, maar ik heb het niet zo met haar besproken dat ze het echt kon begrijpen. Dat lag niet alleen aan mij, maar ik had ook beter kunnen communiceren. Ik heb van een slechtere relatie wel heel veel geleerd. Bij mijn vorige partner ging het echt veel beter.
Dankjewel voor al je openheid! Is er verder nog iets wat je de lezer wil meegeven?
Ik denk dat het ook een soort van uit de kast komen is, waardoor het misschien makkelijker is. Het is anders dan de norm, en dat is gay zijn ook. Ik kom bijna elke dag uit de kast bij mensen. Elke keer als je mensen ontmoet is er iets anders aan je. Bij mij is dat gay zijn, want dat is niet de norm, maar ook buikpijn hebben, dat is ook niet de norm. Maar het is gewoon zo, boeien. Ik weet niet of het ermee te maken heeft, maar gay zijn is geen issue, en ik vind mijn buikpijn ook geen issue.
Wil je meer weten? Lees deel 1 van het het interview hier.
In een wereld waarin mensen zich vaak eenzaam voelen, is sociale steun van groot belang. Een arm om iemand heen slaan of simpelweg naar iemands verhaal luisteren kan al enorm veel betekenen. Lees in dit artikel meer over welke invloed sociale steun kan hebben op je gezondheid.
Verschillende vormen van sociale steun
Sociale steun heeft betrekking op verschillende vormen van steun die je ervaart in relaties met andere personen. Denk hierbij aan genegenheid, je begrepen voelen, je veilig voelen en erbij horen.
Terugvallen op je omgeving
Als je kan terugvallen op iemand uit je omgeving, loop je minder risico om je eenzaam te voelen en om in een neerwaartse spiraal te raken. Als we kijken naar onze biologie, is het zelfs zo dat sociale steun een grote invloed heeft op de aanmaak van het ‘knuffelhormoon’ oxytocine. Soms wordt dit ook wel ons beschermhormoon genoemd. Het beschermt ons tegen negatieve emoties!
Sociale steun en je (mentale) gezondheid
Elkaar steunen vermindert stress en werkt helend bij een burn-out. Bovendien is het hebben van sociale steun een beschermende factor tegen het ontstaan van hart en vaatziekten. Ook bij kankerpatiënten kan sociale steun het psychische welbevinden verbeteren.
Enorm veel voordelen!
Zoals je ziet brengt sociale steun onwijs veel voordelen met zich mee. Zoek tijdens de winterdagen vrienden en/of familie op en breng gezellig tijd door met elkaar. Hier hebben jullie allebei baat van!
NiceDay app
Merk je dat iemand in je omgeving, bijvoorbeeld een collega, niet zo lekker in zijn of haar vel zit? Sla eens een arm om hem of haar heen of begin een gesprek aan! Schrijf in je NiceDay dagboek op wat het effect hiervan was en hoe jij je voelde na afloop.
Mensen zijn sociale wezens: we leven in groepen en omringen ons met mensen waar we om geven. Zo zijn voor veel mensen vriendschappen een cruciaal onderdeel van het leven. Dat is ook niet zo vreemd want met vrienden deel je jouw geheimen, ze steken je een hart onder de riem en daarnaast heb je een hoop lol met ze. Jammer genoeg kunnen vriendschappen ook veranderen of is de persoon in kwestie vanaf het begin nooit een goede vriend of vriendin geweest. In dit artikel bespreken we hoe je een toxische vriendschap herkent.
Hij of zij heeft je altijd nodig:
Vrienden zijn er voor elkaar in goede en in slechte tijden. Hier moet echter wel een balans in te vinden zijn. Als iemand afhankelijk van je is, verstoort dit de balans en zal dit op de lange termijn verstikkend aan kunnen voelen en kan het misschien zelfs ten koste gaan van andere vriendschappen.
Jullie vriendschap is een competitie:
Een gezonde vriendschap houdt onder andere in dat je het beste in elkaar naar boven haalt en blij bent voor zijn of haar successen. Jaloezie zit nou eenmaal in de mens en heeft vaak te maken met iemands eigen onzekerheid. Als dit echter buitensporige proporties aanneemt is het verstandig om na te gaan dat dit niet jouw geluk in de wegstaat. Een jaloers persoon ziet je namelijk liever falen dan slagen.
Je geheimen zijn niet veilig:
Soms wil je iets bij iemand kwijt omdat dit op kan luchten of om iemands anders mening te horen. Hier zijn vrienden voor. Een voorwaarde hieraan is dat diegene te vertrouwen is met jouw geheimen. Wordt dit vertrouwen beschaamd, dan kan je je afvragen of diegene wel echt het beste met je voorheeft.
De vriendschap komt van 1 kant:
Een gezonde vriendschap is in balans. Net zoals bij het eerder genoemde punt afhankelijkheid, kan een vriendschap ook van 1 kant komen. Het is niet de bedoeling dat je continu het gevoel hebt dat jij de enige bent die energie in de vriendschap steekt. Dit kun je testen door de touwtjes te laten vieren. Op deze manier ligt het initiatief bij hem of haar en weet je gelijk hoe belangrijk de vriendschap voor hem of haar is.
De vriendschap kost je alleen maar energie:
Vriendschap zou je alleen maar (mentale) energie moeten opleveren. Is het tegenovergestelde vaak het geval en ga je eigenlijk met tegenzin naar deze vriend of vriendin omdat hij of zij bijvoorbeeld alleen maar negatief is of, dan kun je jezelf afvragen of deze vriendschap nog de moeite waard is.
Een toxische vriendschap, wat nu?
Hier is geen eenduidig antwoord op te geven, omdat er verschillende soorten vriendschappen zijn. Sommige vriendschappen hoeven zelfs helemaal niet verbroken te worden. Soms is er bijvoorbeeld alleen meer afstand en ruimte nodig. Bij een vriendschap waarbij je uit elkaar bent gegroeid is het bijvoorbeeld makkelijker om het contact te laten verwateren omdat dit van beide kanten niet als een probleem wordt gezien. Kost het je alleen maar energie, dan kun je dit aangeven. Verandert dit niets, dan houdt het op, maar heb je het wel geprobeerd. Een vriendschap waarbij iemand sterk afhankelijk lijkt te zijn, is misschien wel het moeilijkst voor mensen om te beëindigen. Het beste wat je kunt doen is aangeven dat je ook tijd en ruimte wil voor andere relaties. Als hier begrip voor is en je die ruimte krijgt, hoeft de vriendschap niet verbroken te worden. Belangrijk om te onthouden is dat je tegen vrienden altijd eerlijk moet kunnen zijn.
NiceDay app
Zijn er dingen in het dagelijks leven die je zou willen veranderen maar weet je niet hoe? Loop je tegen dingen aan? Download dan nu de NiceDay app. Professionals staan klaar voor je om net dat extra steuntje in de rug te bieden.
Eerder heb ik een blog geschreven over vertrouwen. Daarin gaf ik aan, dat ik vriendschappen aan de kant zette als ik het idee kreeg dat ik er te diep in ging zitten. Bang om gekwetst te worden nam ik afstand en ging ik alleen verder.
Mijn beste vriendin
Toen ik wegging bij mijn ex, bracht dit veel teweeg bij mijn beste vriendin. En logisch ook, zij is ook bevriend met hem. Hij vond het nodig om alleen negatieve dingen over mij rond te bazuinen en daar had zij last van. Ze vroeg me haar tijd te geven om alles een plek te geven en eventueel onze vriendschap weer op te pakken. Maar op dat moment was het even klaar voor haar.
Voor het eerst wilde ik dat een vriendschap niet zou eindigen: ik raakte een beetje in paniek. Ik zou haar toch niet kwijtraken? Net die ene vriendin waar ik alles mee deelde. En ik heb mijn huidige partner S. C. leren kennen tijdens haar verjaardag. Ik dacht dat het juist perfect was nu. Mijn beste vriendin en mijn partner, de twee belangrijkste maatjes in mijn leven, zijn ook nog eens goed bevriend. En dat leek allemaal nu in te storten.
Ik wilde verder, maar wilde zij dat ook?
De eerste vier maanden heb ik gedaan wat ze van me vroeg: ik hield me afzijdig en alleen als ik een echt goede reden had zocht ik contact. De dag dat ik hoorde dat haar oma was overleden bijvoorbeeld. Toen zei ze wel dat ze waardeerde dat ik toch iets van me liet horen. Ook zo heel af en toe een berichtje om te vragen hoe het ging en dan kreeg ik ook wel iets terug. Toen die maanden voorbij waren voelde het wel of ik op een T-splitsing stond. Verder of niet verder. Tijdens wat heen en weer whatsappen gaf ze aan dat ze me miste en dat het misschien toch eens tijd werd om af te spreken om te kijken waar het dan heen zou gaan.
Drie weken later was het zo ver, onze afspraak. Bloednerveus liep ik naar de deur toen er aangebeld werd. We keken elkaar aan en dat ontaarde vrijwel direct in een stevige knuffel. Eén die ik echt heel erg had gemist! We zijn samen gaan lunchen en het was weer als vanouds. Natuurlijk hebben we het gehad over wat er allemaal gebeurd was, maar veel was al gezegd. Ik heb mijn beste vriendin weer terug en het vertrouwen in elkaar is er nog steeds.
Nog een belangrijke (kapotte) relatie
Twee jaar geleden heb ik een discussie bij moeten leggen: mijn opa en oma waren het met bepaalde keuzes die ik had gemaakt niet eens. Prima, maar ik heb mijn eigen leven. Uiteindelijk zagen ze dat in en vierden we kerst met de hele familie. Een paar maanden later ging het fout. Ik kreeg mijn burn-out, mijn opa en oma namen het mij kwalijk dat ik niet meer langskwam en zo hadden we geen contact meer. Een moeilijke tijd en ik dacht veel aan ze. Maar ik kon echt de moed niet vinden om erheen te gaan. En koppig, want moest ik nu weer degene zijn die de eerste stap zette?
Verhelderende avond
Afgelopen zaterdag hadden we een gezellig avondje bij vrienden. En de beste gesprekken voer je dan natuurlijk midden in de nacht! Na maandenlang wikken en wegen werd het me duidelijk dat ik dit echt moest oplossen. We hebben het er met zijn vijven over gehad en ik kwam dankzij mijn vrienden tot een duidelijke conclusie. Of ik zou het met ze uitpraten of vanaf dat moment zouden onze wegen scheiden. Maar deze leegte kon ik niet aan.
En toen was het zo ver…
Twee dagen geleden heb ik de moed gevonden om naar ze toe te rijden. Ik ben erheen gegaan zonder telefoontje, omdat ik dan onderweg nog kon besluiten om om te keren en naar huis te rijden. Geen verplichtingen, echt alleen als ik het aan zou kunnen.
En daar stond ik dan opeens, midden in de woonkamer. Met twee mensen die me met open armen ontvingen. Een hele rare ervaring als je erop voorbereidt bent om de wind van voren te krijgen. Ik kreeg eerst een kom soep en aan tafel wordt er gesproken over hoe het leven er op dit moment uit ziet. Het voelt alsof ik nooit weg ben geweest. Maar na het eten gaat het kriebelen en ik weet dat er iets over gezegd moet worden.
Ik hoor mezelf zeggen: ik ben hier natuurlijk met een reden…
En ik schrik ervan. Neem ik nu echt het voortouw? Zou ik dit aankunnen zonder stotteren en zou ik kunnen zeggen wat ik wil? Zenuwen duiden zich aan, maar ik probeer alles wat ik geleerd heb toe te passen. En dat lukt! Ik ben duidelijk, geef mijn grenzen aan en ik zeg alles wat ik deze middag wilde bespreken. Mijn vader heeft sinds een half jaar ook gebroken met mijn opa en oma. Heel zwaar, maar voor hem nu zeker de juiste keuze.
Ik ga met een goed gevoel naar huis en ik ben trots op wat ik zojuist gedaan heb. Dit was een eerste stap en ik zie vanzelf of dit de goede kant op is. Het kan zijn dat ik alsnog besluit er een punt achter te zetten, maar eerst wil ik de tijd nemen om uit te zoeken wat ik hiermee wil.
De muziek van deze week is iets anders dan wat ik gebruikelijk uitzoek. Het is een instrumentale cover van één van mijn favoriete nummers. Simply Three met Latch. Mocht je het leuk vinden, de clip is geweldig!
Wil jij, voor jezelf, ook een relatie proberen opnieuw op te bouwen? Probeer het. Als ik dit kan, kan jij het ook!
Liefs, Renée x
